خوشحالم لبخند به لب پدر و مادرم آوردم
علی حاجی پور: تا لحظه آخر می جنگم
مهری رنجبر
خبر‌نگار
پرفروغ مثل علی حاجی پور. پشت خط‌زن والیبالی که بعد از 11 ماه، برگشت و ارزشمند‌ترین بازیکن باشگاه‌های والیبال مردان آسیا شد. کسی که وقتی در تیم ملی مصدوم شد، گفت بهتر از قبل برمی‌گردم، شاید خیلی‌ها حرفش را جدی نگرفتند. اما با درخشش در جام باشگاه‌های آسیا برگشت. او حالا خوشحال‌ترین هست چرا که هم عهدی که با خودش بسته روی زمین نمانده و هم روی فرضیه مهره سوخته بودن خط بطلان کشیده است.
تو بعد از مصدومیت، در حالی که هیچ کسی فکرش را نمی‌کرد، با لقب ارزشمند‌ترین بازیکن قهرمانی باشگاه‌های آسیا بازگشت پر فروغی داشتی، درست است؟
من در آخرین مصاحبه‌ام بعد از مصدومیت گفته بودم بهتر از قبل برمی‌گردم اما خیلی‌ها حرفم را جدی نگرفتند و حتی خیلی‌ها مرا به چشم مهره سوخته نگاه می‌کردند، من روزهای سختی را گذراندم و پدر، مادر و عمویم زحمت زیادی برایم کشیدند و حامی‌ام بودند تا برگردم. حتی روزهایی که من خسته می‌شدم و نا‌امید، آنها بودند که مرا به برگشت امیدوار می‌کردند. دست پدر، مادر و عمویم را می‌بوسم و مدالم را تقدیم آنها می‌کنم.
انگار روزهای سختی را پشت سر گذاشتی؟
من می‌دانستم کار سختی دارم و اگر قرار به برگشت باشد باید سختی زیادی را تحمل کنم و عمویم اما سختی‌ها را بزرگ هم می‌کرد و حتی گاهی در برخورد با آنها خسته می‌شدم اما من با درد زیاد فشار تمرین را تحمل می‌کردم تا با بهترین فرم برگردم. عمویم به من می‌گفت اگر نشود چه اتفاقی می‌افتد؟ حداقل چیزی را از دست ندادی اما ذهن تو آرام است که تلاشت را کرده‌ای و بعد‌ها افسوس کار نکرده در دلت نمی‌ماند.
حالا خوشحالی تو بابت برگشت به والیبال است یا مسأله دیگری؟
از روز اول رقابت‌ها به درخششم ایمان داشتم. چرا که به خودم قول داده بودم با پایان تورنمنت بهترین باشم. چرا که خیلی زحمت کشیده بودم و بیشتر خوشحالم که بعد از مدت‌ها لبخند روی لب پدر و مادرم آوردم. از حالا به بعد تلاش می‌کنم تا در تیم ملی به جایگاه قبلی‌ام برسم و شک نکنید بهتر از قبل می‌شوم.
تو دو سال پیش و قبل از مصدومیت پیشنهاد خارجی هم داشتی. حالا هم به بازی در لیگ‌های خارجی فکر می‌کنی؟
من امیدوارم به چیزی که دوست دارم برسم و شک نکنید سال آینده لژیونر می‌شوم. من قبل از مصدومیتم پیشنهادات زیادی از فرانسه، لهستان و روسیه داشتم اما مصدومیت اجازه نداد. البته من آن موقع هم با فولاد سیرجان قرارداد داشتم اما قطعاً برای سال آینده پیشنهادات خارجی دارم.
فدراسیون بعد از مصدومیت پیگیر حال و شرایط تو بود؟
وقتی من مصدوم شدم، فدراسیون قبلی به من کم لطفی کرد، قراردادم هم به خاطر اینکه در باشگاه مصدوم نشده بودم، فسخ شد و هیچ مسئول فدراسیونی سراغی از من نگرفت. البته رئیس جدید فدراسیون پیگیر کارم شد تا هزینه‌های جراحی‌ام پرداخت شود. بهروز عطایی و کادرش جویای حالم بودند و مطمئن بودند من برمی‌گردم و فروردین ماه امسال با من قرارداد بستند تا کمک حالم باشد.
به بازی در تیم ملی هم فکر می‌کنی؟
بازی در تیم ملی برای بازیکنان مهم است. مهم است که زیر پرچم و برای کشورشان افتخارآفرینی کنند. در پست من، قطرپاسورهای حرفه‌ای زیادی هستند که تعدادی از آنها هم در لیگ‌های اروپایی بازی می‌کنند. هرچند تصمیم‌گیرنده اصلی هم سرمربی تیم ملی است و حالا هم پیاتزا سرمربی جدید بازیکنان را انتخاب می‌کند، اما من هم تا آخرین لحظه می‌جنگم. سعی می‌کنم در هر تورنمنتی بهترین باشم و اگر سرمربی صلاح دید به تیم ملی بروم و حتی اگر دعوت هم نشوم به نظر او احترام می‌گذارم.