جان انسان‌ها مهم‌تر است یا فوتبال؟
اندوه بزرگ ملوانی‌ها بابت هوادار از دست رفته
وصال روحانـی
روزنامه‌نگار
درگذشت یکی از هواداران ملوان در جریان دیدار جمعه شب این تیم با سپاهان در هفته چهارم لیگ برتر، اسباب تأسف عمیق سران و اعضا و طرفداران این باشگاه بسیار محبوب گیلانی و به واقع کل جامعه ورزش کشور را درنوردید و خبر از برخی کم‌توجهی‌ها به مسائل معنوی و مهم جاری در صحنه فوتبال دارد. مازیار زارع، سرمربی ملوان که تیمش این مسابقه را 0-1 واگذار کرد، در نشست خبری پایان بازی از برگزارکنندگان بسیار گله کرد و گفت آنها نباید خبر فوت این هوادار را که بر اثر استرس زیاد مسابقه و ایست قبلی وی روی داده، از او پنهان نگه می‌داشتند. زارع متذکر شد اگر واقعیت ماجرا به او گفته می‌شد، وی به احترام هوادار فوت کرده از مسئولان برگزاری مسابقه درخواست می‌کرد که دیدار را نیمه تمام بگذارند و در فرصتی دیگر به برگزاری مجدد آن مبادرت ورزند. او بابت آنچه روی داده بود، ابراز اندوه فراوان کرد و گفت فوتبال اگرچه اهمیت دارد اما مهم‌تر از هر چیزی، حفظ سلامتی انسان‌ها و تماشاگران و بازیکنان و هر کسی است که در صحنه ورزش حضور دارد. سرمربی ملوان گفت برگزارکنندگان بازی جمعه شب به وی گفته‌اند که حال هوادار مورد بحث وخیم نیست و به آمبولانس منتقل شده و تحت درمان و نظارت قرار دارد و در غیر این صورت امکان نداشت که او با ادامه یافتن بازی موافقت کند.
الزام‌های رعایت نشده
در ورزش فوتبال بارها رخ داده که یک بازیکن بعد از ایست قلبی جان باخته یا تماشاگری روی سکوها بر اثر فشار عصبی از پای درآمده اما در این موارد به احترام فرد درگذشته بازی را نیمه تمام گذاشته و ادامه آن را در زمانی دیگر پی گرفته‌اند. حتی در پیکارهای فوتبال «یورو 2020» وقتی قلب کریستین اریکسن، هافبک کلیدی دانمارک در جریان بازی اول این کشور گرفت و او با ایست قلبی برای دقایقی با خطر جدی مرگ دست و پنجه نرم می‌کرد، کل حاضران در ورزشگاه به احترام او از جای خود بپا خاستند و برخی از آنها به وضوح اشک می‌ریختند و گروه‌های امداد و پزشکی بالای سر اریکسن ظاهر شدند. بازیکنان هر دو تیم نیز برای اینکه این صحنه تأثربرانگیز بیشتر اسباب ناراحتی تماشاگران نشود، دورادور پیکر اریکسن که زیر ماسک اکسیژن بود و عملیات احیا روی او انجام می‌شد، حلقه زدند و تا زمانی که اریکسن شرایط عادی خود را بازنیافت و قلبش تپش‌های معمولی خود را از سر نگرفت، دور و بر او را خلوت نکردند. سه سال و اندی بعد از آن واقعه، اریکسن سرحال و تأثیرگذار در صحنه مسابقات باشگاهی و ملی حاضر است و مردم و بازیکنانی که در جریان آن دیدار استثنایی ماجرای این بازیکن تکنیکی و مدبر را به درستی همراهی و مدیریت کردند، سرفرازند که بخشی از قضیه احیای یک ورزشکار و بازگرداندن او از ورطه مرگ به صحنه زندگی بوده‌اند. به نظر می‌رسد جمعه شب در لیگ ما و در بازی سپاهان با ملوان چیزی خلاف این رخ داده و برخی اخلاقیات و الزام‌های مهم‌تر از ورزش رعایت نشده باشد. آیا حقیقت چیزی بجز این است و آیا نباید در این زمینه دست به تغییر اساسی رفتارها و دیدگاه‌ها زد؟