زندگی جدید فورلان در 45 سالگی
آقای گل جام جهانی، تنیسور شد
دیگو فورلان، مهاجم سابق اروگوئه، منچستریونایتد، اتلتیکومادرید و اینتر که در جام جهانی 2010 بهترین بازیکن جام شد و عنوان آقای گلی مشترک آن مسابقات را هم به همراه داوید ویا، وسلی اسنایدر و توماس مولر به دست آورد، این روزها رؤیای جوانی خودش، یعنی تنیس، را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کند. به گزارش اتلتیک؛ فورلان که حالا 45 ساله است، در جوانی تنیس‌باز امیدوارکننده‌ای بوده و تا اواسط نوجوانی دوست داشت به صورت حرفه‌ای راهی این ورزش شود اما در نهایت، راه پدربزرگ، پدر و برادرش (که دو نفر اول مانند او در تیم ملی اروگوئه بازی کرده‌اند) را دنبال و فوتبال را انتخاب کرد. در سال ۲۰۰۳ و زمانی که فورلان ۲۴ ساله بود، برای منچستریونایتد بازی می‌کرد. در تور پیش فصل آن تابستان در ایالات متحده، شیاطین سرخ به برخی از زمین‌های تنیس در کمپ ورزشی نایک دسترسی داشتند. در این شرایط، فورلان توسط هم‌تیمی‌اش رود فن نیستلروی به چالش کشیده شد و تمام تیم، از جمله بازیکنانی مانند ریو فردیناند، گری نویل و پل اسکولز به همراه سر الکس فرگوسن، که طبق داستان‌ها روی برد فورلان شرط‌بندی کرده بود، برای تماشای بازی جمع شدند. فورلان در این مورد می‌گوید: «همه انتظار داشتند که برنده شوم اما فشار زیادی روی من بود و هیچ‌کس نمی‌دانست که پیش خودم فکر می‌کردم که باید برنده شوم. من از رود بهتر بودم اما می‌توانستید متوجه شوید که او در دوران کودکی‌اش تنیس بازی کرده است. سر الکس گفت من روی دیگو شرط می‌بندم. او طرفدار من بود. ما فقط یک تای‌بریک (قانونی در تنیس که بازی 6-6 مساوی است و نفر برنده با امتیاز 7 مشخص می‌شود) بازی کردیم و من برنده شدم. این برد یک تسکین بود، زیرا مانند ضربات پنالتی بود. گاهی اوقات می‌توانید بدون اینکه واقعاً شایسته آن باشید، شکست بخورید، چون فقط یک امتیاز تعیین‌کننده است.»
اما فورلان که حالا شش سالی است به صورت حرفه‌ای فوتبال بازی نمی‌کند، این روزها در تور بین‌المللی تنیس فدراسیون جهانی شرکت کرده است. او پس از بازی در سطوح مختلف، حالا در لیگ 45+ سال بازی می‌کند. آخرین مسابقه او دو ماه پیش در پرو در سطح هزار برگزار شد. به عبارتی، بالاترین سطح معمولی که فورلان را در مقابل مربیان سابق، بازیکنان سابق دانشگاهی و برخی افرادی که با کسب چند امتیاز ATP در مسابقات حرفه‌ای بازی می‌کردند، قرار می‌دهد. در مسابقات سطح پایین‌تر از ۴۰۰ که فورلان در سه تورنمنت اول خود در آن شرکت کرد، بازیکنان بیشتر در سطح باشگاهی یا ورزشکاران سابق ایالتی یا استانی هستند. تور بین‌المللی تنیس مستر برای بازنشستگان (ITF Masters Tour) گرچه حرفه‌ای نیست اما در برخی از مسابقات آن، به اختیار خود جایزه نقدی اهدا می‌کنند. معمولاً این جایزه تنها به برنده و گاهی به نایب قهرمان تعلق می‌گیرد و بیشتر برای پوشش هزینه‌های شرکت‌کنندگان است و معمولاً به جای هزاران دلار، تنها چندصد دلار است. فورلان که همچنان آمادگی جسمانی و البته موهایش را حفظ کرده است، در مسابقات انفرادی لیما، پس از در هم کوبیدن سه رقیب خود، در مرحله یک‌چهارم نهایی شکست خورد. زندگی برای او ادامه دارد، فورلان روزی مقابل پنجاه هزار نفر بازی می‌کرد و حالا صد نفر اما رؤیای تنیس او ادامه خواهد داشت.