وقتی کشتی‌گیران به کار خود پایان می‌دهند، کفش‌های خود را آویزان نمی‌کنند، بلکه آنها را روی تشک می‌گذارند. این همان چیزی است که هفته پیش در سالن مارس پاریس اتفاق افتاد. جایی که میهان لوپز، سنگین‌وزن 41ساله کوبایی، پس از اینکه مدال طلای فوق‌سنگین فرنگی را به دست آورد، مربی خود را با یک سوبلس به روی تشک پرتاب کرد، سپس روی زانوهایش نشست و در میان تشویق تماشاگران در نهایت کفش‌های سیاه کشتی خود را در آورد. او کفش‌هایش را دقیقاً در وسط تشک مبارزه المپیک قرار داد و سپس رفت. این یک خداحافظی درست با موفق‌ترین کشتی‌گیر تاریخ بازی‌های المپیک مدرن بود. لوپز برای پنجمین بار در پنجمین حضور متوالی خود در المپیک، طلای این رقابت‌ها را به دست آورد. 2008 در پکن، 2012 در لندن، 2016 در ریودوژانیرو، 2021 در توکیو و 2024 در پاریس. او قبلاً به رکورد کائوری ایچو کشتی‌گیر آزاد ژاپنی که از 2004 تا 2016 چهار بار طلا گرفت، رسیده بود اما حالا هم در رشته فرنگی و هم در رشته آزاد دست‌نیافتنی است. قبل از لوپز، هیچ ورزشکاری وجود نداشت که در پنج دوره متوالی المپیک طلا بگیرد. به عنوان مثال، مایکل فلپس در شنای 200متر مختلط انفرادی از سال 2004 تا 2016 به طلا رسید اما پنج بار متوالی؟ هرگز. البته تنها یک ورزشکار وجود دارد که رکوردش از او بهتر است؛ میلون فون کروتون، کشتی‌گیری که شش بار متوالی در المپیک در سال‌های 512 تا 532 قبل از میلاد پیروز شد ولی لوپز از آن سال به بعد و از آغاز المپیک مدرن دست‌نیافتنی است. لوپز در سال 1982 در لوس پالاسیوس در فاصله یک ساعت‌و‌نیمه تا هاوانا پایتخت کوبا به دنیا آمد و از 10سالگی به کشتی مشغول بوده است. در سال 2004 در آتن برای اولین بار در المپیک مبارزه کرد و در مرحله یک‌چهارم نهایی برای اولین و آخرین بار در برابر خسان باروژف روسی شکست خورد. البته او بعدها انتقام این شکست را از حریفش که دوپینگی هم شناخته شد گرفت. او علاوه بر پنج مدال طلای المپیک، پنج بار نیز قهرمان جهان شد و حتی می‌تواند خود را قهرمان آلمان بخواند چرا که در سال 2016 او با ASV نندینگن عنوان قهرمانی اولین بوندسلیگای کشتی را به دست آورد. لوپز یک ستاره بزرگ در میهنش به شمار می‌آید. مردم نه تنها به این دلیل، بلکه به خاطر آنکه او از حامیان سرسخت انقلاب است، یک قهرمان واقعی می‌دانند. او پس از مدال طلای سه سال پیش خود در توکیو گفت: «این پیروزی را به فرمانده کل شکست‌ناپذیرمان تقدیم می‌کنم.» منظور او فیدل کاسترو بود که در سال 2016 درگذشت. پس از پیروزی در پاریس هم، لوپز بلافاصله با میگل دیاز کانل، رئیس‌جمهور فعلی کوبا و همسرش تماس گرفت و دیاز این کشتی‌گیر را «دوست عزیز» خطاب کرد. لوپز به مدت سه سال، از زمان المپیک توکیو در سال 2021، به سختی کشتی می‌گرفت. او مجبور بود در دوران حرفه‌ای خود با چهار دیسک بیرون آمده دست و پنجه نرم کند. او اعتراف کرد که خسته بوده و بدنش درد می‌کرد اما با این حال، تنها چند روز قبل از تولد 42 سالگی خود، بدون زحمت پنجمین مدال طلای المپیک خود را به دست آورد و علاقه‌مندان کشتی ایران دیدند که امین میرزازاده هرچه زور داشت زد اما لوپز مثل یک خانه بتونی به زمین چسبیده و یک سانتیمتر جابه‌جا نمی‌شد. او پس از قهرمانی در سخنانی کوتاه گفت: «کشتی عشق زندگی من بود.» و چه تلخ که زمان جدایی فرا رسید، اگرچه دنیای کشتی از داشتن قهرمانی مثل او راضی است. مردی که شهرت و نمایشش (به صورت کلی) مانع از حذف این رشته باستانی از المپیک‌ها می‌شود.
