فاتحان پاریس
سد شکن
یکی از ارزشمندترین مدال‌های طلا برای ایران در این دوره از بازی‌ها بدون شک مدال طلای وزن 97 کیلوگرم است. مدالی که محمدهادی ساروی با غلبه بر آرتور الکسانیان به دست آورد. چند سال بود که آرتور مانع بزرگی جلوی هادی شده بود اما با غلبه بر این کشتی‌گیر ارمنستانی هم طلا را به ایران آورد و هم انتقام سختی از اسطوره کشتی فرنگی دنیا کسب کرد. آرتور در بازی‌های المپیک لندن هم با زیرکی سد راه محمدهادی ساروی شد و او را به دیدار رده‌بندی فرستاد. در جهانی 2022 هم همین اتفاق تکرار شد؛ هر جا هادی برای رسیدن به مدال طلا شانس داشت، آرتور سد راه او بود ولی در پاریس یک اتفاق مهم برای او رخ داد. یک سید‌بندی خوب و قرعه مناسب شرایطی را فراهم کرد که رسیلو کوبایی و آرتور الکسانیان با هم رخ به رخ شوند و برنده آنها در فینال منتظر هادی باشد. هادی که نسبت به گذشته هم آماده‌تر بود و هم مصمم‌تر و همین کمک کرد تا آرتور در 34 سالگی تسلیم شود و مهم‌ترین مدال زنددگی‌اش را تقدیم ساروی کند. آرتور در المپیک ریو طلای المپیک را کسب کرده بود اما می‌خواست دومین طلایش را در پاریس بگیرد ولی قدرتی که هادی در نشستن در خاک از خودش نشان داد باعث شد تا راحت مدال طلا را بگیرد. طلای هادی اولین مدال طلای کاروان ایران بود و روحیه را برای رسیدن به مدال طلا تقویت کرد.
مأموریت ناتمام
بعد از جهانی 2023 صربستان وقتی مدال نقره وزن 82 کیلوگرم را کسب کرد، تصمیم گرفت به وزن 87 کیلوگرم بیاید. عجیب بود که حسن رنگرز هم مقاومت زیادی کرد تا مهمدی در 87 نباشد و شاید هم اعتقاد داشت که ناصر علیزاده می‌تواند در این وزن باز هم سهمیه بگیرد اما به هر مقاومتی بود، مهمدی به وزن 87 کیلوگرم آمد و در پاریس هم با قدرت به فینال رسید. در فینال حریف تازه‌وارد بلغاری کمی متفاوت نشان داد و مانع از طلایی شدن مهمدی شد. مهمدی می‌توانست رکورد کشتی فرنگی در المپیک را بشکند اما مقابل این بلغاری بدبدن حرفی برای گفتن نداشت اما مهم نیست. مهم این است که از این پس در وزن 87 کیلوگرم هم کشتی فرنگی ایران حرف برای گفتن دارد و مدال این وزن برای ایران است.
هدیه الهی
مدال طلای سعید اسماعیلی شاید قشنگ‌ترین مدال طلای ایران بود. جوان جسور و نترسی که همه را به یاد حسن یزدانی المپیک ریو انداخت. سعید که روزهای عجیبی را در یک‌سال گذشته سپری کرده بود، برای رسیدن به مدال طلا دوبار دچار مشکل شد اما خوشبختانه هر دو بار به خیر گذشت تا مدال طلا به ایران برسد. روی پیشانی سعید اسماعیلی نوشته شده بود که او طلای المپیک را می‌گیرد و به بهترین شکل ممکن این مهم را رقم زد.
اگر دست تقدیر را در این مدال نبینیم، بی‌انصافی است؛ چطور ممکن است که یک نفر ضربه فنی شود اما با چلنج برگردد و یا کشتی‌گیر اوکراینی وقتی جلو افتاده، تصمیم به اجرای سالتو بارانداز ناقص بگیرد و در نهایت خودش روی پل گیر کند و دو امتیاز از دست بدهد؟ از این دست اتفاقات خیلی کم در کشتی می‌افتد اما وقتی کسی این‌گونه انتخاب شده، برای افتخارآفرینی باید قدرش را بداند، چرا که قرار است اتفاقات بزرگی را در کشتی رقم بزند.