ویژه‌ترین آرزوی «نوله» در یک سال بسیار کم‌اثر
جوکوویچ برای طلای پاریس جان می‌دهد
وصال روحانـی
روزنامه‌‌نگار
در کارنامه سرشار از افتخار نواک جوکوویچ، تنیسور مشهور و 38 ساله صربستانی، جای یک عنوان بسیار خالی به نظر می‌رسد و آن عنوان، مدال طلای المپیک است. صربیناتور، با کسب 24 عنوان قهرمانی در گرنداسلم‌ها (تورنمنت‌های بزرگ و چهارگانه تنیس) پیشتاز جدول فاتحان این پیکارها در کل تاریخ حدوداً 150 ساله رواج این ورزش به حساب می‌آید اما چهار مرتبه شرکت متوالی او در هر چهار دوره قبلی المپیک فقط منجر به صید یک مدال برنز انفرادی شده که در 2008 پکن به دست آمد.
به همین خاطر او در المپیک 2024 آمده تا این نوار طولانی ناکامی را قطع کند و در رویدادی که به نظر می‌رسد آخرین مرتبه حضور او در المپیک‌ها باشد، سرانجام به مدال طلا دست یابد.
در حسرت حتی یک عنوان
جوکوویچ در اولین بازی‌اش در پاریس، حریف بسیار مبتدی و گمنام استرالیایی‌اش را که متیو ابدن نام داشت، طی فقط 53 دقیقه با نتایج یکطرفه 0-6 و 1-6 درهم شکست و در دیدار دومش رافائل نادال افسانه‌ای را هم در دو ست متوالی تسلیم کرد ولی مسابقات بعدی نوله، می‌تواند او را به دردسرهایی جدی بیندازد. این احتمال زمانی قوت بیشتری می‌یابد که جوکوویچ در حال گذراندن یکی از کم‌ثمرترین سال‌های عمر ورزشی و حرفه‌ای خویش است. درست است که او 98 عنوان قهرمانی انفرادی در تورنمنت‌های مختلف تنیس کسب کرده اما امسال حتی یک تورنمنت «ATP» (اتحادیه تنیس حرفه‌ای مردان) را هم فتح نکرده و این برای تنیسوری در اندازه‌های او یک فاجعه تمام عیار به حساب می‌آید.
در سایه تجربه و با سلاح مدیریت
جوکوویچ چندی پیش به فینال ویمبلدون، مهم‌ترین تورنمنت در میان گرنداسلم‌های چهارگانه و معروف‌ترین تورنمنت کل این ورزش رسید اما برای دومین سال متوالی مغلوب کارلوس آلکاراس اسپانیایی شد که 16 سال از او جوان‌تر است و در رنکینگ جهانی هم در جایگاه اول ایستاده است.
با این حال نوله مصمم است که هر چه توان دارد، صرف کسب بهترین نتیجه ممکن در پاریس کند و در مجموعه تنیس رولان گاروس که هر ساله محل برگزاری پیکارهای اوپن فرانسه است، سرانجام طعم ناب طلای تنیس المپیک را بچشد. اگر نوله موفق به انجام این کار شود، پس از نادال اسپانیایی و آندره آغاسی بازنشسته و امریکایی به سومین تنیسور مرد تاریخ تبدیل می‌شود که اضافه بر قهرمانی در هر چهار گرنداسلم، مدال طلای المپیک را هم زیب سینه خود کرده است. در صحنه تنیس زنان هم فقط استفی گراف آلمانی و سره‌نا ویلیامز امریکایی توانسته‌اند به چنین افتخاری برسند و همین مسأله نشان می‌دهد چرا جوکوویچ اینقدر مصمم است که در واپسین شانس المپیکی‌اش طلا را به دست آورد.
جوکوویچ: المپیک یک استثناست
جوکوویچ درباره حضورش در رقابت‌های تنیس المپیک پاریس می‌گوید: «المپیک فقط هر چهار سال یک بار برگزار می‌شود و در نتیجه باید آن را بسیار مغتنم شمرد و با هر بار حضور در آن احساس افتخار کرد و با نگاهی ویژه به آن نگریست و برای قهرمان شدن در این رقابت‌ها جانفشانی کرد. برای ما تنیسورهای حرفه‌ای که هر هفته مسابقه داریم، تورنمنتی که فقط هر چهار سال یک بار نوبت آن می‌رسد، طبعاً به یک استثنا تبدیل می‌شود و در نتیجه خشنودم که در اینجا حاضرم و همه تلاشم را با وجود مصدومیت بدموقع‌ام به کار می‌گیرم تا به مقصد نهایی و هدفی برسم که در ذهن دارم و دستاوردی واقعاً ویژه است.»