در یک فصل عادی از فوتبال باشگاهی اروپا، ما با تکثر ایده‌های تاکتیکی مدرن و سبک‌های مختلف بازی مواجهیم. سبک‌هایی که ایده آن ابتدا در ذهن مربی شکل می‌گیرد و سپس با برنامه‌ریزی دقیق و کار فشرده از پیش‌فصل تا پایان مسابقات، توسط بازیکنانی که هر روز در زمین تمرین کنار هم حضور دارند امتحان می‌شوند. این شیوه، مرسوم‌ترین روش برای آماده‌سازی فنی یک تیم باشگاهی در فوتبال فرسایشی این روزهای اروپاست اما تیم‌های ملی با روشی متفاوت پا به رقابت‌های معتبر می‌گذارند. تجربه نشان داده که در مسابقات ملی بیش از آنکه تنوع ایده‌های تاکتیکی مختلف اهمیت داشته باشد، متعادل بودن ترکیب تیم و هماهنگی نسبی بین بازیکنان برای کسب نتیجه مطلوب اهمیت دارد. شاید از لحاظ پختگی تاکتیکی، لیونل اسکالونی جزو ۱۰ سرمربی برتر جام جهانی ۲۰۲۲ هم قرار نگیرد اما رسیدن به یک ترکیب ثابت و مدیریت رختکن برای او و تیم ملی آرژانتین قهرمانی جهان را به همراه داشت. تیم ملی آلمان زیر نظر ناگلزمان اما نمایشی متفاوت در دیدار افتتاحیه یورو مقابل اسکاتلند داشت؛ هماهنگی تیمی و ضرباهنگ بازی آلمان، نه در استانداردهای فوتبال ملی بلکه در استاندارد تیم‌های باشگاهی که یک فصل فوتبالی کامل کنار هم تمرین می‌کنند، بود. آن هم درست پس از دوره چهار ساله ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲ که فقدان هماهنگی در ترکیب، بلای جان ژرمن‌ها شده بود. سبک بازی روان آلمانی‌ها در شب تحقیر اسکاتلند را می‌توان با اسپانیای باکیفیت دل‌بوسکه در سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۲ مقایسه کرد. این شروع، نوید یک جام ملت‌های شیرین را برای آلمانی‌ها می‌دهد اما باید دید که تیم ناگلزمان، آیا مقابل تیم‌های قدرتمندتر جام نیز از این هماهنگی و انسجام برخوردار خواهد بود یا خیر.
