«پیش‌فصل» لیگ بعدی هم برای آبی‌ها پرتنش نشان می‌دهد
باشگاهی که متنبه نمی‌شود
یک فصل سرشار از درگیری‌های مدیریتی که سهم مهمی در قهرمان نشدن استقلال در لیگ بیست‌و‌سوم فوتبال کشور داشت، ظاهراً آبی‌های پایتخت را به حد کفایت متنبه نکرده و ادامه این فرآیند را به ایام «پیش‌فصل» لیگ بیست‌و‌چهارم نیز بسط داده است. درگیری کلامی جمعه‌شب سرپرست مدیرعاملی استقلال (سمیعی) با یکی از اعضای پیشین هیأت مدیره (خانی) در جریان برنامه‌ای تلویزیونی یک‌بار دیگر این قضیه را ثابت کرد که جنس و بافت مدیران این باشگاه یکسان نیست و آنها برای اینکه ناکام شوند و جام‌های قهرمانی را از دست بدهند، لزوماً نیاز به یک یا چند دشمن بیرونی ندارند و افراد حاضر در رأس هرم آبی‌ها برای سست‌تر شدن هرچه بیشتر ریشه‌های این باشگاه از هر جهت کفایت می‌کند. در گذشته‌نزدیک چشـــم‌وهم‌چشمی‌هـــای آجورلـــو، فتح‌الله‌زاده و کریمی سبب شد استقلال از ریل قهرمانی در هر دو جام «لیگ» و «حذفی» خارج شود که این در لیگ بیست‌و‌دوم اتفاق افتاد. در لیگ بیست‌و‌سوم نیز که همین هفته پیش پایان یافت، آن‌قدر علی خطیر مدیرعامل و جواد نکونام سرمربی تیم با یکدیگر «کل - کل» کردند که تمرکز لازم از کادر فنی گرفته شد و بازیکنان تیم نیز دچار استرس شدند و درحالی که همه‌چیز فراهم بود تا آبی‌ها مثل لیگ بیست‌و‌یکم جام قهرمانی را در آغوش بگیرند، یک نتیجه مساوی بی‌وقت و پرضرر در زمین نساجی این جام را از آنها گرفت و به دامان قرمزهای تهرانی انداخت که بازی‌های آخر خود را پیاپی بردند و امتیازی از مشت‌شان بیرون نیفتاد. ادامه اختلاف سلیقه‌ها درون هیأت مدیره استقلال و این شایعه که شاید جواد نکونام ماندنی نباشد، سبب شده استقلال سنگ بنای اولیه برای لیگ بعدی را هم محکم نگذارد و با تردید و تفرقه حرکت کند و به تبع آن مانند فصل گذشته نتواند در ایام «پیش‌فصل» خریدهای مفید و مؤثری داشته باشد و بار خود را از هر جهت ببندد. طبع خاص نکونام هم که اصولاً آدم تمامیت‌خواهی است و چندان با مدیران باشگاه مؤانست ندارد و راه اختصاصی خودش را می‌رود، سبب شده نگاه‌ها به او برای فصل بعدی و میزان صلاحیتش برای رهبری فنی تیم با برخی تردیدها توأم شود. انتقال مالکیت استقلال از وزارت ورزش به یک هلدینگ ظاهراً متمول سبب شده دست‌های این باشگاه برای هزینه کردن در راه ارتقای فنی تیم فوتبالش بازتر از گذشته و نگرانی‌ها در ظاهر کمتر از قبل شود، اتفاقات چند روز اخیر و حرف و سخن‌های فراوان بعد از اتمام لیگ بیست‌و‌سوم و انداختن تقصیر قهرمان نشدن استقلال به گردن هر کسی بجز خود تیم و مربیان و مدیرانش خبر از آن می‌دهد که استقلال به‌رغم نیش شدیدی که بر اثر این بی‌سیاستی‌ها به بدنش فرو رفت، خیال متنبه شدن را ندارد و انگار می‌خواهد فصل بعد هم از همان سوراخ گزیده شود که در گذشته به کرات گزیده شده است. این درحالی است که صبر هواداران باشگاه هم از این همه کم‌توجهی مدیران و ستیزه‌جویی مربیان و لغزان بودن بازیکنان، به‌سر آمده و روال و رفتارهای تازه و بهتری را در این زمینه می‌طلبند. چیزی که در استقلال شبیه به یک کیمیا شده است.