ایرانیان از دیرباز مردمی خونگرم و نوع‌دوست و بسیار احساسی بوده‌اند. همین امر سبب می‌شود گاهی رفتاری از سر غلبه هیجان و احساسات از خود بروز دهند که بعد از اندک زمانی پشیمانی به بار می‌آورد. این روزها که به پایان لیگ برتر نزدیک شده‌ایم بعضاً شاهد شعارها، هشتک‌ها و مطالبی هستیم که اصلاً زیبنده فرهنگ غنی ما نیست. برای مثال مگر می‌شود استقلال بیست‌واندی هفته بهترین مربی را داشته باشد و ناگهان با یک تساوی او بدترین بشود!؟ تازه در زمانی که تیم بیشترین نیاز را به حمایت دارد. مگر نه این است که نکونام با بضاعت کم تیم را تا آخرین قدم در صدر نگاه داشته پس این کم‌لطفی از سوی تماشاگران -ولو اینکه از نتیجه ناراحت باشند- به هیچ وجه پذیرفته نیست. ز چاهی که خوردی ازو آب پاک، نشاید فکندن درو سنگ و خاک (اسدی توسی) البته هواداران پرسپولیس هم در همین موضوع نمره مردودی گرفته‌اند! تیمی که در کورس قهرمانی است و سه گل می‌خورد تحت بیشترین فشار روحی است و دقیقاً اینجاست که هوادار واقعی باید با حمایت همه‌جانبه روحیه بازیکنان را بازگرداند نه اینکه او هم با شعار «بی‌غیرت» نمک بر زخم بپاشد. سال قبل هم بعد از باخت به الدحیل پرسپولیسی‌ها رفتار خوبی با سرمربی‌شان نداشتند و کیست که نداند یحیی با وجود کسب این همه افتخار برای آنها با دلخوری از قرمزها جدا شد. درحالی که در همین هفته گذشته قرمزهای آنفیلد به زیباترین شکل ممکن از مربی‌شان -که اتفاقاً فصل بسیار بدی را با او سپری کردند- قدرشناسی کردند. به قول سعدی شیرین‌سخن: چو به بودی طبیب از خود میازار که بیماری توان بودن دگر بار، چو باران رفت بارانی میفکن چو میوه سیر خوردی شاخ مشکن!
