قدیم‌ترها علاقه‌مندان ورزش برای قهرمانان‌شان حرمت و اعتبار ویژه‌ای قائل بودند و در برد و باخت همیشه پشتیبان و حامی آنها می‌ماندند. چند سالی است اما سنت بدی باب شده که هواداران، تا زمانی که بازیکن، مربی یا باشگاه موفق هستند به تشویق و تمجید از آنها می‌پردازند اما به محض اینکه کوچک‌ترین تزلزلی در نتیجه‌گیری به وجود آمد همه زحمات را فراموش می‌کنند. فراموشی از یک سو و توهین و ناسزا و زیر سؤال بردن افتخارات و پیروزی‌ها از دیگر سو! برای نمونه در بسیاری از کشورها وقتی تماشاگرانی موافق ماندن یک مربی نیستند با بالا بردن پرچم‌های سفید اعتراض خود را در کمال ادب به او و مدیریت باشگاه اعلام می‌کنند. حالا این را مقایسه کنید با شعارهای «حیا کن رها کن» و سایر فحاشی‌های عجیب و غریب سکوهای خودی! به قول عارف رومی: شکر نعمت، نعمتت افزون کند کفر، نعمت از کفت بیرون کند، سعدی نیز به تأسی از ندای قرآنی چنین می‌سراید: دوام دولت اندر حق‌شناسی است زوال نعمت اندر ناسپاسی است. چه خوب است رفتارهای پسندیده هواداران سایر کشورها را هم ببینیم و الگو بگیریم و در باد اینکه «ما بهترین تماشاگران جهان را داریم» و شعارهایی از این دست نخوابیم! یک نمونه از قدرناشناسی‌های برخی مردم را ذیل اخبار تقابل حسن آقای یزدانی و حریف امریکایی‌اش شاهد بودم. بارها می‌دیدم که وقتی اخبار مبارزه این دو یا انصراف حریف و... در رسانه‌ها منتشر می‌شود بسیاری در بخش نظرات مردمی حرف‌های دلسردکننده‌ای می‌نویسند. مثلاً فردی نوشته بود: «از اول هم یک کشتی‌گیر معمولی بوده!» یا «ورزشکار همیشه بازنده!» و مطالبی از این دست. انصافاً در تمام دنیا چند نفر با کلکسیون افتخارات حسن آقای ما وجود دارد!؟ چه زود فراموش کردیم شادی‌هایی که از سال ۲۰۱۶ تا الان برایمان ایجاد کرده. اینجاست که قدیمی‌ها می‌گفتند: لطف مکرر عاقبت، حقّ مسلم می‌شود. خوبی که از حد بگذرد، نادان خیال بد کند. این عادت نمک‌نشناسی که بسیار در جامعه ما رایج شده درست عکس آموزه‌های دینی و فرهنگی ماست. شکرگزاری و حق‌شناسی یک وظیفه مهم نسبت به خالق و مخلوق است. بعضاً می‌بینیم برخی به تشکر و سپاس از مردم وقعی نمی‌نهند درحالی‌که اهمیت آن کمتر از اولی نیست. امام سجاد(ع) فرمود: «... روز قیامت خداوند تبارک و تعالی به یکی از بندگانش می‌فرماید: از فلانی سپاسگزاری کردی؟ پاسخ می‌دهد: پروردگارا! من از تو تشکر کردم. جواب می‌شنود: چون نسبت به بنده‌ام حق‌ناشناس بودی گویی مرا هم سپاس نگفتی! سپس امام فرمود: شکرگزارترین شما خدا را کسی است که از مردم بیشتر شکرگزاری کرده باشد.»
