کورس قهرمانی نبود، دور افتخار بود
رئال مادرید رقیب ندارد
گزارش یک
سید علی بلندنظر؛ خبرنگار
دو ساعت بعد از سوت پایان پیروزی ۳ بر صفر رئال مادرید مقابل کادیس و ۶۸۰ کیلومتر آن طرف‌تر قهرمانی سفیدها قطعی شد؛ آن هم در سی و چهارمین شنبه فصل اما از خیلی وقت قبل انتظار این قهرمانی می‌رفت.
دو هفته قبل با گل دقیقه ۹۴ جود بلینگام، ال کلاسیکو را بردند تا آخرین رقیب را کنار بزنند البته اگر بشود بارسلونا را در این فصل رقیب رئال دانست. دو ماه پیش هم نزدیک‌ترین رقیبشان، خیرونا را با چهار گل شکست دادند و مهیج‌ترین و شگفت‌انگیزترین تیم فصل را از رسیدن به آرزوی تکرار افتخار لسترسیتی در اسپانیا ناامید کردند. اتلتیکومادرید، تنها تیمی که در این فصل رئال مادرید را شکست داده، هم خیلی زودتر از کورس قهرمانی کنار گذاشته شد، از کریسمس. این رقابت نبود، این یک دور افتخار بود.
مادرید بهترین بود، آنها از هفته اول تا پنجم، از هشتم تا یازدهم و از چهاردهم تا نوزدهم در صدر بودند و وقتی دوباره در هفته بیست و یکم به بالای جدول آمدند، دیگر پایین نرفتند. آنها با هر معیاری بهترین بودند، بیش از همه گل زدند، کمتر از همه گل خوردند، بیش از همه پاس و دریبل‌هایشان کامل شد، بیش از هر تیمی خلق موقعیت کردند و شوت زدند، هیچ تیمی به اندازه آنها تکل و دوئل موفق نداشت و هیچ تیمی به اندازه‌شان کلین شیت نکرد.
این آنچلوتی همیشگی است که برای خودش نقشی قائل نیست و بخشی از موفقیت او به همین دلیل است
تحلیل آسان است. بعد از برد مقابل خیرونا، کارلو آنچلوتی گفت وینیسیوس جونیور بهترین بازیکن جهان است، پرسیدند نفر بعدی گفت بلینگام، بعدی رودریگو، بعدی کروس، والورده، کاماوینگا و گفت نشستن روی این نیمکت واقعاً خوشایند است. این آنچلوتی همیشگی است که برای خودش نقشی قائل نیست و بخشی از موفقیت او به همین دلیل است. تیبو کورتوآ برای نخستین بار در این فصل درون دروازه رئال مادرید قرار گرفت، یک فصل تمام بدون بهترین دروازه‌بان جهان. تردیدهای زیادی درباره آندری لونین وجود داشت و مادرید عجولانه کپا آریسابالاگا را جذب کرد اما گلر اوکراینی خیلی زود شماره یک شد و تنها دو گلر از او آمار بهتری در دفع ضربات دارند.
ادر میلیتائو برای سومین بار در این فصل در ترکیب اصلی قرار گرفت و داوید آلابا هنوز از مصدومیت رها نشده. آنچلوتی مصدومیت‌های تیمش در دفاع میانی را رکورد جهانی توصیف کرد اما تسلیم نشد. در غیاب آنها، آنتونیو رودیگر بهترین مدافع اسپانیا شد. اورلین شوامنی دوست ندارد اما در قلب دفاع بازی کرد و فوق‌العاده خوب بود مثل دنی کارواخال، لوکاس واسکس و ادواردو کاماوینگا در دفاع کناری.
تصور می‌شد تونی کروس به آخر خط رسیده اما در خط میانی یکی از بهترین‌های اسپانیا بود و با آنکه مقابل کادیس فرصت استراحت پیدا کرد اما ۱۹۹۹ پاس را به مقصد رسانده و هفت پاس گل داده. کریم بنزما یک سال زودتر از آمدن کیلیان امباپه به شکلی غیرمنتظره رفت اما آنچلوتی نقش جدید هجومی برای بلینگام ابداع کرد و بازیکن تیم ملی انگلیس بهترین گلزن لیگ در نیمه اول فصل بود و با مشارکت مستقیم در ۲۲ گل یکی از ستاره‌های تیمش بود.
وینیسیوس با مصدومیت درگیر بود و تنها در ۲۰ بازی لیگ در ترکیب اصلی قرار گرفت، در واقع فصل او از ژانویه شروع شد اما ۱۳ گل زده و پنج پاس گل داده است. رودریگو تردیدهایی داشت اما ۱۰ گل زد و پنج پاس گل داد. هیچ کس به اندازه فدریکو والورده بازی نکرد که به قول آنچلوتی تنها اشکالش این است که به اندازه کافی
خودخواه نیست.
مادرید هفته به هفته برای خود راهی پیدا کرد تا اینکه فاصله‌اش با بقیه را زیاد کرد و وقتی دو تا از رقبایش که در واقع نتوانستند آنها را به رقابتی نزدیک بکشانند، برابر هم قرار گرفتند، قهرمانی‌شان قطعی شد. بزرگترین برنده این شب و این فصل بازی خود را تمام کرده و به تماشا نشسته بود تا قهرمانی‌اش تأیید شود، چیزی که از خیلی قبل معلوم بود.