وقتی حامد پاکدل در دقیقه ۸۹ دروازه شمس‌آذر قزوین را باز کرد، شاید کمتر کسی احتمال تغییر نتیجه را می‌داد اما این اتفاق افتاد و در آخرین ثانیه‌های بازی دروازه پیکانی‌ها باز شد تا سه امتیاز باارزش بازی در قزوین بماند. اینکه چرا تیم رضا عنایتی نتایج سینوسی (بعد از شکست مقابل پرسپولیس) کسب می‌کند، حتماً دلایلی دارد که هیچ‌کس بهتر از سرمربی تیم به آن واقف نیست. در بازی با شمس‌آذر به نظر می‌رسید که عنایتی تصمیم داشت تا حدودی شکل بازی تیمش را شبیه میزبان کند؛ اتفاقی که در ابتدا جواب داد اما در نهایت نتیجه‌اش مطلوب نبود. شاید او به همین دلیل در بین دو نیمه فرشید اسماعیلی و غلامرضا ثابت ایمانی را از زمین بیرون کشید. البته این موضوع یک احتمال است اما نکته قابل بحث درباره بازیکنان پیکان، اینکه به نظر می‌رسد بسیاری از آنها مطمئن هستند در هر شرایطی در ترکیب قرار دارند. اگر اینطور باشد اصلاً اتفاق خوبی نیست و در حالی که آنها هنوز حاشیه امنیت خوبی برای بقا هم ندارند، ادامه این روند می‌تواند مشکل‌ساز باشد. شاید بهتر باشد که عنایتی نسبت به این مهم واکنش و حساسیت بیشتری نشان دهد. بازیکنی که بداند در هر شرایطی در پازل تاکتیکی سرمربی قرار دارد، انگیزه لازم را نخواهد داشت. از طرفی او قطعاً خیالش از بقا راحت نیست و خوب می‌داند که در شش بازی باقیمانده وقوع هر اتفاقی محتمل خواهد بود، به‌خصوص بازی هفته پایانی با استقلال که شاید سرنوشت قهرمانی را رقم بزند. اگر در آن روز پیکان نیازمند امتیاز باشد، عنایتی یکی از سخت‌ترین روزهای زندگی‌اش را تجربه خواهد کرد چرا که اول باید تیمش را حفظ کند و بعد از آن هم مانع قهرمانی تیم محبوبش شود. پس برای اینکه در این برزخ قرار نگیرد، باید تا قبل از آن بازی خیال خودش را راحت کند.
حالا تیم او برای بازی با آلومینیوم اراک آماده می‌شود و پس از آن به مصاف ذوب‌آهن می‌رود. او می‌تواند به روزهایی برگردد که در اصفهان سپاهان را شکست داد. اینکه چرا پیکان نسبت به بازی‌های گذشته تغییراتی حتی محسوس داشته هم بی‌دلیل نیست.
