جنگ آبی روی عرشه
کشتی سوراخ!
غفار میرزایی
روزنامه نگار
جدال لفظی سرمربی و مدیرعامل استقلال هر چند که از ابتدای فصل وجود داشته اما اکنون وارد مرحله جدیدی شده؛ مرحله‌ای که در آن جواد نکونام با تهدید افراد مختلف، آنان را بی‌سروپا قلمداد کرد، افرادی که به گمان او، ترسو هستند و حتی اجازه نزدیک شدن به رختکن ندارند. نکونام روز گذشته و بعد از دیدار برابر صنعت نفت آبادان در حالی این سخنان را علیه مدیریت باشگاه به زبان آورد که برخی احتمال می‌دادند، علی خطیر یا یکی از معاونان وی به دنبال آن هستند که پاسخ او را بدهند. البته نکونام پیش از پاسخ خطیر تیم مدیریتی را مورد لطف قرار دارد و بدون توجه به تمام سلسله مراتب مدیریتی اعلام کرد که آنان بیخود می‌کنند که پاسخ سرمربی تیم را بدهند. اعلام امپراطوری خودخواسته نکونام در جزیره استقلال در حالی است که علی خطیر نیز در چند ماه گذشته اقدامات تحریک‌آمیزی را انجام داده و حتی به گواه برخی از بازیکنان حقوق‌ها را سلیقه‌ای پرداخت کرده است. این بازیکنان اعلام کردند که مدیریت کنونی اعتقادی به بدهی‌های گذشته ندارد و اعلام کرده مدیران پیشین باید پاسخگوی بدهی بازیکنان باشند. مدیریت منحصر به فرد خطیر در کنار ادبیات جواد نکونام موجب شده تا هواداران روزهای تلخی سپری کنند؛ روزهایی که در آن حتی صدرنشینی لیگ و اختلاف پنج امتیازی با رقیب سنتی برای آنان حلاوتی ندارد. خطیر و نکونام در استقلال به دنبال چه هدفی هستند و چه کسی می‌خواهد اقتدار خود را به دیگران دیکته کند؟ چرا مدیریت و کادرفنی برای رساندن استقلال به ساحل آرامش در یک کشتی نیستند؟ چرا نکونام نمی‌خواهد خود را در نقش یکی از زیردستان خطیر ببیند و چرا خطیر اکنون تبدیل به رقیبی برای نکونام شده است؟ از همه مهم‌تر آنکه چرا نکونام ادعا دارد خطیر با مأموریت نابودی استقلال در ساختمان سعادت‌آباد مستقر شده است؟ ایده طرح تبدیل استقلال به یک تیم معمولی از کجا شروع شد؟ خطیر و نکونام باید در نقش دو بال موفقیت استقلال باشند اما آنان این روزها به جای تمرکز بر حل مشکلات باشگاه و تعامل سازنده رویه تقابل را در دستور کار قرار داده‌اند. تقابلی که حتی با پادرمیانی علیرضا دبیر برای آشتی این دو نفر کارساز نشد و این آشتی سوری در کمترین زمان ممکن جای خود را به خط و نشان کشیدن برای رقیب داد تا هواداران به این باور برسند که این دو شخصیت به دنبال آن نخواهند بود تا در نقش فرشته‌های نجات تیم در چالش‌های فوتبال ایران ظاهر شوند. هواداران استقلال و
فوتبال دوستان ایرانی از جنگ‌های لفظی نکونام و خطیر خسته و در آرزوی پایان این اختلافات هستند اما عمیق‌تر شدن این اختلافات موجب شده تا آنان آرزویی فراتر از آشتی داشته باشند. هواداران استقلال اکنون از اعضای هیأت مدیره انتظار دارند تا با خلع ید این دو نفر عملاً استقلال را در مرحله‌ای از آرامش قرار دهند. خطیر و نکونام که خود را پادشاهان بی‌رقیب سرزمین آبی می‌دانند، باید به این واقعیت اعتراف کنند که استقلال ملک شخصی کسی نیست که بتواند در آن ایده و آرزوهای خود را برآورده کند بلکه این تیم میراث بزرگانی است که هم در مدیریت و هم در بخش فنی بسیار جایگاهی بالاتر از خطیر و نکونام داشتند. نکونام و خطیر که در گذشته با برند استقلال به نامی در فوتبال باشگاهی ایران تبدیل شده اکنون به برند باشگاه پشت کرده و به دنبال منافع شخصی خود در باشگاه هستند و می‌خواهند اقتداری که سال‌ها در تخیل خود به دنبال آن بودند با پیاده نظام هواداران کسب کنند اما هواداران به خوبی دست این دو فرد اقتدارگرای فوتبال ایران را خوانده‌اند. حالا هواداران از مدیران بالادستی می‌خواهند که اقدامات مثبتی در راستای اهداف استقلال انجام بگیرد و این دعوای خسته‌کننده به پایان برسد. استقلال نام کوچکی در فوتبال ایران و آسیا نیست. پیش از خطیر و نکونام بزرگانی در این باشگاه فعالیت داشتند که اقدامات ورزشی و مدیریتی آنان بخشی از میراث ورزش ایران است. همچنین این تیم با افتخارات داخلی و بین‌المللی جایگاهی دارد که بسیار بزرگتر از نفراتی مانند خطیر و نکونام است. به نظر می‌رسد که صندلی مدیریتی و کادر فنی باشگاه بزرگ استقلال به افرادی با ایده‌های کوچک رسیده و این خود زمینه را برای این اتفاقات فراهم کرده است؛ افرادی که شاید یک روزی آرزوی حضور در کادر مدیریتی یا فنی استقلال را داشتند اما امروز به دنبال ساخت یک اقلیم در دل باشگاه استقلال هستند.