خطیر - نکونام؛ مصالحه غیر‌ممکن
شیپور گوشخراش جنگ در «استقلال»
وصال روحانی
خبرنگار
حرفهای تازه جواد نکونام در مصاحبه‌ای تلفنی با تلویزیون طی دوشنبه شب موجب شد جنگ وی با علی خطیر مدیرعامل استقلال که هرگز خاموش نشده بود، از نو شدت بگیرد و شیپور گوشخراش آن ناظران و شنوندگان اظهارات او را تکان بدهد. سرمربی تیم فوتبال استقلال در این مصاحبه به وضوح گفت که خطیر همچنان در تأمین خواسته‌های فنی او ناموفق است و در جذب نفرات مورد نظر وی کوتاهی می‌کند. نکونام به این نیز اکتفا نکرد و مدعی شد خطیر و بعضی دیگر از اعضای هیأت مدیره باشگاه قصد زمین زدن او را دارند اما با آنها اتمام حجت و تأکید کرد تا زمانی که توانی دارد حتی اگر تعداد بازیکنان تحت اختیارش به 13 نفر هم کاهش یابد، این کارزار را رها نخواهد کرد و «امانتی» اهدا شده به وی (تیم استقلال) را حفظ خواهد کرد و اگر هم به قهرمانی لیگ نرسد، حداقل نخواهد گذاشت که اعتبار این باشگاه هم در کوران حوادث ناخجسته امسال مخدوش شود. نکونام در تمام جریان این مصاحبه تلفنی با زرنگی آشکاری کوشید هواداران را که عوامل بسیار تعیین‌کننده در این‌گونه جنگ‌ها و معرکه‌های داخلی هستند با خود همراه سازد و به‌طور مکرر بگوید که تقصیر کاستی‌های احتمالی تیم با وی نیست و با مدیران باشگاه است که با عدم استخدام بازیکنان مورد نیاز تیم را به ورطه یک ناکامی احتمالی و بزرگ سوق می‌دهند. نشانه‌ها هم حاکی از آن است که سرمربی بالنسبه جوان آبی‌ها در رسیدن به هدفش و همسو ساختن طرفداران تیم با خودش موفق بوده و توانسته است آنها را به یاوران خود در بخش جدید جنگ مصالحه‌ناپذیرش با خطیر تبدیل کند.
نکونام که از اضافه شدن ماشاریپوف ازبکستانی راضی اما به اندازه کافی خوشحال نیست و از الحاق مجدد میلاد فخرالدینی پیستون راست سابق استقلال به تیمش (که با همت و مخارج شخصی همین بازیکن در حال شکل‌گیری است) ابراز امتنان می‌کند، می‌داند که مدیران باشگاه‌ها منجمله علی خطیر حتی اگر بر حق باشند و کارشان را درست انجام بدهند هرگز از ارکان اصلی مسابقات و کسب نتایج به حساب نمی‌آیند چون در مقابل چشم‌ها قرار ندارند. به همین دلیل خاص و سرراست می‌توان به سادگی تقصیرات هر نتیجه و مسابقه‌ای را به گردن مدیران انداخت و از خود سلب مسئولیت کرد حتی اگر نتیجه منفی حاصله در یک یا چند مسابقه محصول مستقیم عملکرد مدیران نباشد. این همان وجهی است که نکونام را در بخش تازه دوئلش با خطیر از این مدیر نه‌چندان محبوب پیش می‌اندازد و استواری و چهره یک برنده را به وی می‌بخشد، حتی اگر او برنده نهایی معادلات موجود نباشد. اگر این یک برد قطعی برای نکونام باشد، بی‌گمان برای هیچ‌یک از دو سوی این معادله یک امتیاز واقعی محسوب نمی‌شود، زیرا با استمرار یافتن این رویارویی تأسف‌آور آنچه لطمه‌ای اساسی می‌خورد، حیثیت باشگاهی است که اغلب به لحاظ فنی پرقدرت بوده و از نقطه نظر اعتبار حرفهای در سطحی بالا قرار داشته است. مواردی که اینک با نواخته شدن شیپور جنگی تازه در این باشگاه متزلزل‌تر از گذشته شده است.