یک توپ و یک تیرک فرق بین ژنرال تا سرباز شدن!
مرتضی رضایی
روزنامه نگار
خب دوباره رسیده‌ایم به نقطه سر خط. باز تیم ملی از یک تورنمنت برگشت و دوباره نسخه‌پیچ‌ها شروع کردند به ارائه راهکارهای مفید و تخصصی‌شان برای درمان. آنقدردر این چند روز و پس از حذف ایران از جام ملت‌ها نظرهای مردم را خوانده‌ام که واقعاً تشخیص اینکه خود مردم و خود فوتبالی‌ها چه می‌خواهند سخت شده است. یکی می‌گوید قلعه‌نویی برود، یکی می‌گوید به درد تیم ملی نمی‌خورد و دیگری سینه چاک کرده و می‌گوید: «ژاپن را با آقا کی‌روش‌تون هم نتونسته بودید ببرید، پس ساکت لطفاً.»
اینجا ایران است، فرق بین حیا کن - رها کن و سلطان و ژنرال شدن به اندازه همان توپی است که جهانبخش شوت کرد و خورد به تیرک قطری‌ها. فرض را بگیرید که آن توپ گل شده بود، بازی مساوی شده و ایران قطر را برده بود، حالا امیر و بیرانوند و طارمی و سردار قهرمان ملی بودند و خیلی‌ها روی ابرها. از دنیای موازی حرف نمی‌زنم چون فوتبال است و هر اتفاقی در آن ممکن است بیفتد اما اینکه پشت بولدوزر بنشینیم و به راحتی از روی همه چیز رد بشویم به دور از انصاف است.
می‌گویند تاکتیک‌های قلعه‌نویی اشتباه بوده، حتی بعضی‌ها او و دستیارانش را به بی‌تاکتیکی متهم می‌کنند و بر این باورند که ژنرال راه سلطان را می‌رود و سیستم همان سیستم علی اصغری است! می‌گویم بهانه است، برای عوام، برای همه آنهایی که می‌گویند چرا قلعه‌نویی به قایدی بازی نداد یا چرا طارمی را تعویض نکرد و چرا از محبی بازی نگرفت، باید گفت که یا ژست آدم‌های «ته فوتبالی» یا «خوره‌های فوتبال» را نگیریم یا اگر خودمان را جزئی از این رشته پرطرفدار می‌دانیم بیاییم به تصمیم‌هایی که سرمربی و دستیارانش گرفته‌اند احترام بگذاریم. او نه به خواسته من و شما بلکه با کارنامه‌ای که از خودش بر جا گذاشته روی نیمکت ایران نشسته است. این را بگویم که حامی قلعه‌نویی نیستم و نقدهای زیادی را در رسانه‌ها علیه او نوشته‌ام اما وقتی می‌آییم از سیستم می‌گوییم، از مدیریت حرف می‌زنیم و می‌گوییم فلان مدیر باید جدیت داشته باشد و روی تصمیم‌هایی که می‌گیرد استوار باشد، پس چرا حالا که می‌خواهند قلعه‌نویی را ابقا کنند همه علیه این تصمیم موضع گرفته‌اند؟
اصلاً من هم کنار شما هستم و یکی از کسانی که می‌گویم هستند گزینه‌هایی که جلوتر از قلعه‌نویی باشند و روی نیمکت ایران بنشینند اما حرفم چیز دیگری است.
راستی دیروز عده‌ای قهرمانی دراماتیک ساحل‌عاج در جام ملت‌های آفریقا را چماق کرده بودند. آنها از اواسط جام، بدون سرمربی بالا آمدند و قهرمان این دوره از رقابت‌ها شدند. خیلی‌ها می‌گویند ایران هم مثل ساحل‌عاج می‌تواند بدون سرمربی قهرمان شود. البته که خیلی‌ها خیلی چیزها می‌گویند. باید از یک گوش شنید و از گوش دیگر در کرد. قلعه‌نویی یا آقای ایکس و ایگرگ؛ آقای مهدی تاج! خطابم شما هستید. اگر قرار است قلعه‌نویی روی نیمکت باشد خیلی زود همه چیز را رسمی کنید و همه جوره پشت تصمیمی که می‌گیرید بایستید، اگر هم قرار است او هدایت ایران را برعهده نداشته باشد خیلی سریع به فکر سرمربی جدید باشید، مسابقات انتخابی جام جهانی نزدیک است و خیلی زود باید اردوهای تیم ملی آغاز شود، البته که هم شما و هم قلعه‌نویی چراغ سبز را نشان داده‌اید و پیش می‌رویم تا ببینیم پاسخ اعتمادی که کرده‌اید چه می‌شود.