درباره کوپر، خالق والنسیای رؤیایی
آقای «نایب‌قهرمان» از مستایا تا بن‌خلیفه
امیر اسدی
روزنامه نگار
وقتی نام هکتور رائول کوپر به میان می‌آید، ناخودآگاه یاد دوران حضور او در والنسیا می‌افتیم. مربی آرژانتینی بعد از یکی دو تجربه در آرژانتین و اسپانیا در شرایطی روی نیمکت والنسیا نشست که این تیم پیش از آن جزو باشگاه‌های معمولی و متوسط لالیگا محسوب می‌شد و البته افتخار دندان‌گیری را حداقل تا آن مقطع کسب نکرده بود. کوپر که آمد، روش دفاع و ضدحمله را در والنسیا به بهترین شکل اجرا کرد؛ جایی که او یک ترکیب رؤیایی و خاطره‌انگیز را به زمین می‌فرستاد و با استفاده از توانایی‌های بازیکنانی که در والنسیا به شهرت رسیدند، چند افتخار بزرگ را به دست آورد.
ترکیب والنسیا در زمان مربیگری کوپر را هرگز از یاد نمی‌بریم. سانتیاگو کانیزارس درون دروازه حضور داشت، میروسلاو یوکیچ و امانوئل پلگرینی در قلب دفاع بازی می‌کردند، ژوسلین آنگلومای فرانسوی دفاع راست بود و آمادئو کاربونی ایتالیایی همین وظیفه را در سمت چپ برعهده داشت. هافبک‌های میانی سه بازیکن مؤثر بودند. روبن باراخا که حالا سرمربی والنسیا است، فرانسیسکو فارینوس و جرارد لوپز که بعدها به بارسلونا رفت اما توفیق چشمگیری به دست نیاورد.
بال راست والنسیا اما سرشناس‌ترین بازیکن این تیم بود. گایزکا مندیتا که بازوبند کاپیتانی را بر بازو می‌بست و همزمان برای تیم ملی اسپانیا نیز بازی می‌کرد. در سمت چپ یک آرژانتینی جنگجو و تکنیکی به نام کیلی گونزالز می‌درخشید و روی خیلی از گل‌های والنسیا نقش مستقیم داشت. برای خط حمله هم یک مهاجم تند و تیز در ترکیب حضور داشت که بتواند در ضدحملات از سرعت خود استفاده کند. کلودیو لوپز نام این مهاجم بود که همزمان با پیراهن شماره 7 در ترکیب تیم ملی آرژانتین نیز حضور داشت و زوج گابریل باتیستوتا و هرنان کرسپو بود.
آن والنسیای رؤیایی با بازیکنانی که بعد از درخشش در این تیم مشهور شدند و هر یک به باشگاه‌های بزرگ‌تر رفتند، دو بار به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسید. هر دو بار اما تیم کوپر مغلوب شد و نتوانست جام قهرمانی را بالای سر ببرد. اولین بار والنسیا در ضربات پنالتی بازی را به بایرن‌مونیخ واگذار کرد و در فینال دوم هم 3 بر صفر برابر رئال مادرید شکست خورد. کوپر بعدها به اینترمیلان و سری آ رفت اما توفیقی به دست نیاورد. او سپس راهی مایورکا و رئال بتیس در لالیگا شد و البته یک بار دیگر هم به اسیتالیا کوچ کرد و سرمربیگری پارمای بخت‌برگشته و ورشکسته را برعهده گرفت.
از این به بعد بود که کوپر در سراشیبی افتاد و راهی تیم‌های کوچک شد. اولی تیم ملی گرجستان بود و سپس آریس در لیگ یونان، اردو اسپور در ترکیه و الوصل در امارات. تیم ملی مصر، تیم ملی ازبکستان و تیم ملی کنگو تجربه‌های بعدی کوپر بودند. دقیقاً مشخص بود که این مرد آرژانتینی به روزهای نزول و پایانی مربیگری خود رسیده. او که در فوتبال دنیا به یک مربی کاملاً تدافعی مشهور است، این روزها هدایت تیم ملی سوریه را برعهده دارد، آن هم با دستمزدی که در یک سال به 400 هزار دلار هم نمی‌رسد.
کوپر اما در سوریه کار بزرگی انجام داده و تیمش را از مرحله گروهی به دور حذفی جام ملت‌های آسیا رسانده؛ اتفاقی که برای سوری‌ها یک موفقیت بزرگ محسوب می‌شود. حالا این مرد آرژانتینی و عصبی به تور ما خورده و باید برای حضور در جمع 8 تیم برتر از سد بزرگی به نام تیم ملی ایران عبور کند؛ قرعه‌ای سخت برای آقای «نایب‌قهرمان» که از قضا تیمش انگیزه‌های بسیاری برای موفقیت دارد.