استرالیا، مدعی خاموش
شکارچی زیرک و صبور!
سعید آقایی
روزنامه نگار
استرالیا هنوز میهمان ناخوانده آسیاست. کشوری در قاره اقیانوسیه که در یک فعل و انفعال تاریخی به قاره آسیا اضافه شد تا از جمع گمنامان قاره خودش که مهمترین آنها نیوزیلند بود، جدا شده و در یک فضای جدیتر و رقابتیتر و در تقابل با تیمهای قدیمی و مدعی قاره کهن نظیر کره و ژاپن و ایران شانس خود را بیازماید. بعد از اضافه شدن استرالیا به قاره آسیا پیشبینی میشد کانگوروها با توجه به لشکر لژیونرها و دورگههای شاغل در انگلیس و لیگ برتر گوی رقابت را از بقیه ربوده و همه جامها را درو کند اما ساکروها به غیر از جام ملتهای 2015 که میزبان بودند، هنوز دستشان به جام نرسیده. آنها در آسیا همچون غریبهای در میان رقبا هستند؛ غریبه مدعی که سودای جام دارد. در جام ملتهای هجدهم، استرالیا از ادوار قبلی کمستارهتر است اما این کمستاره بودن به معنای کم مهره بودن نیست. در کلونی کانگوروها باز هم اکثریت با ستارههای شاغل در انگلیس است که در ترکیب این تیم انگشتنما هستند اما این لژیونرها نسبت به ادوار قبلی اسم و رسم کمتری دارند.
با این وجود استرالیا امسال تیمتر مینماید. تیمی که اگرچه ستارههایش چندان بزرگ و سرشانس نیستند اما در کلیت تیم بهتری را تشکیل دادهاند. تیمی که بالانس است و در همه جای زمین و همه پستها کامل مینماید. تیمی که شاید ستاره انگشتنما و ژنرالی چون هری کیول یا تیم کیهیل نداشته باشد اما بازیکنانش تقریباً در یک سطح استاندارد هستند و یک تیم کامل را تشکیل دادهاند.
استرالیای 2023 تیم شورانگیز و پرسروصدایی نیست و حتی درون زمین نیز این ویژگی را دارد. آنها برخلاف همیشه تیم پرشوری نیستند و میکوشند باحوصله و سر فرصت حریف را به دام بیندازند و زهر خود را بریزند. تیمی که حریف را آرام آرام میکشد و از پای درمیآورد. آنها برای شکار حریف بغایت صبر میکنند و سر فرصت شکار صید صیاد میشود؛ آنچه که سبب شده استرالیا هرگز تیم هراسناکی در این جام نباشد و بردهای عجیب و غریبی را کسب نکند. دو برد خفیف برابر هند و سوریه و یک تساوی برابر ازبکها آنها را به عنوان صدرنشین راهی مرحله حذفی کرد. در نخستین بازی مرحله یک هشتم آنها با 4 گل اندونزی را خرد کردند تا پرگلترین برد خود را جشن بگیرند؛ بردی که شاهکلید آن گل به خودی بازیکنان اندونزی بود و بعد از آن راه دروازه باز شد.
استرالیای این دوره یک شکارچی زیرک و صبور است. یک مدعی خاموش که آرام آرام پیش میآید و سودای قهرمانی دارد؛ تیمی که با شکیبایی جام میخواهد.