امیرحسین هدایی: اگر روزمان باشد، سهمیه تیمی المپیک می‌گیریم
هر اتفاقی را می‌توانیم رقم بزنیم
پریسا غفاری
روزنامه نگار
امیرحسین هدایی، راکت به دست لژیونر این روز‌ها سخت مشغول تمرین است تا خودش را برای شرکت در رقابت‌های تنیس روی میز قهرمانی جهان آماده کند. رقابت‌هایی مهم که تیم ملی ایران می‌خواهد در آن تابو‌شکنی کند. امیرحسین که چندی پیش با همراهی برادران عالمیان در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو دست به کاری تاریخی زدند، حالا به دنبال کسب سهمیه تیمی المپیک پاریس هستند.
برای مسابقات جهانی آماده‌ای؟
کمتر از ۲۰ روز دیگر این رویداد در کره جنوبی آغاز می‌شود. من، نوشاد و نیما عالمیان، چون در فرانسه لژیونر هستیم، از همین جا به کره می‌رویم. فعلاً مشغول بازی در لیگ فرانسه هستیم، اما تمرکز اصلی‌مان کسب سهمیه تیمی در رقابت‌های قهرمانی جهان است. اگر این اتفاق بیفتد، برای اولین بار خواهد بود که تیم ملی ایران به المپیک می‌رود. کار بزرگی می‌کنیم.
فکر می‌کنی موفق به این کار بشوید؟
بعد از بازی‌های آسیایی شرایط برای ما فرق کرده. مدال برنزی که گرفتیم، ثابت کرد که این تیم توانایی خیلی چیز‌ها را دارد. بعد از چین که غول تنیس روی میز جهان است، ژاپنی‌ها بهترین هستند. اما ما ژاپن را ۳ بر صفر شکست دادیم. تیم فوق‌العاده خوبی داریم و می‌توانیم هر اتفاقی را رقم بزنیم. البته که به روز مسابقه هم بستگی دارد. اگر روز، روزمان باشد، می‌توانیم هر تیمی را ببریم.
گروه‌تان چطور است؟
ما با رومانی، مصر، پرتغال و تایلند همگروه هستیم. گروه ضعیفی نیست. در مقایسه با گروه‌های اول و دوم که خیلی قرعه‌های سختی هستند، می‌توانم بگویم شرایط بهتری داریم. رومانی دو بازیکن خیلی خوب دارد. رنکینگ سه بازیکن مصر، زیر ۵۰ است. پرتغالی‌ها همیشه جز ۳۰، ۴۰ تای برتر دنیا هستند. ضعیف‌ترین رقیب برای ما فقط تایلند است. هشت گروه پنج تیمی این مسابقات را برگزار می‌کنند. تیم‌های اول مستقیماً سهمیه المپیک را می‌گیرند. تیم‌های دوم و سوم هم به صورت حذفی بازی می‌کنند و در نهایت هشت تیم دوم المپیک را مشخص می‌کنند.
سهمیه انفرادی چطور؟
در صورتی که سهمیه تیمی را بگیریم، سه نفر به المپیک می‌رویم و در بخش انفرادی هم دو نفری که بالاترین رنکینگ را دارند، بازی می‌کنند. در غیر این صورت تنها دو نماینده از کشور که رنکینگ بالاتری دارند، به مسابقات انتخابی آسیایی میانه اعزام می‌شوند تا برای سهمیه انفرادی تلاش کنند. آنجا تنها نفرات قهرمان، المپیکی می‌شوند.
چقدر خوشبین هستید که سهمیه انفرادی را بگیرید؟
من دوست دارم، ولی الان فقط به کسب سهمیه تیمی بازی‌های المپیک فکر می‌کنم. اما در کل به خودم خیلی امیدوارم.
فکر می‌کنی اگر به المپیک بروی، آنجا چه نتیجه‌ای بگیری؟
بهترین نتیجه تنیس روی میز ایران در المپیک‌ها مربوط به المپیک ۲۰۱۲ لندن است که نوشاد عالمیان سی و یکم شد. فکر می‌کنم حداقل نتیجه‌ای که باید بگیرم، تکرار همین عنوان باشد. چه بسا بهتر از این هم باشم.
از بازی کردن در لیگ فرانسه راضی هستی؟
بله، خیلی خوب است. لیگ فرانسه با فاصله نسبت به کشور‌های دیگر بهتر است. البته لیگ آلمان هم خوب است. من دو سال هم در مجارستان بازی کردم که تجربیات ارزنده‌ای به دست آوردم.
دستمزدی که می‌گیری راضی‌‌کننده است؟
خوب است، خدا را شکر، اما ما چون ۱۱ ماه از سال را اینجا هستیم، مجبوریم که اینجا خانه اجاره کنیم و در واقع زندگی کنیم. به هر حال اینها همه هزینه دارد.
آقای لطف‌الله نسبی در گفت‌و‌گو با ما اعلام کرد کاش دستمزدهای فرانسه را به لژیونرها می‌دادیم تا بتوانیم آنها را در اردو داشته باشیم. نظرتان چیست؟
ایشان حق مطلب را ادا کردند. متأسفانه دستمزد‌ها در لیگ ایران خیلی پایین است و ما ناچاریم در اروپا بازی کنیم. حداکثر سقفی که ما در ایران می‌گیریم ۸۵۰ میلیون تومان است.
و صحبت پایانی.
شرایط فدراسیون تنیس روی میز به لحاظ اعزام‌ها و حضور در تورنمنت‌های مختلف الان خوب است و نسبت به قبل خیلی بهتر شده. اما در خواستی که من از مسئولان دارم این است که ماساژور و روانشناس تیم را، همراه ما در سفر‌ها اعزام کنند. حضور این دو نفر واقعاً در کیفیت کار تیم تأثیر مثبتی دارد. بازی کردن در مسابقات جهانی سراسر اضطراب است، باید یک روانشناس بالای سرت باشد تا در لحظه ریکاوری ذهنی شوی. ما هر روز باید مسابقه بدهیم. آن هم در شرایطی که بیشتر اوقات مصدومیت هم داریم. در همین جام جهانی آفریقای جنوبی، نیما بازی را جلو بود، اما به خاطر مصدومیت نتوانست بازی‌اش را ادامه بدهد. سال قبل هم نوشاد با آسیب‌دیدگی روبه‌رو شد؛ بنابراین نیاز داریم که ماساژور یا مربی بدنساز در چنین مواقعی کنارمان باشد. در‌خواست دیگرم این است که قبل از رویداد‌های مهم، چند روز زودتر از موعد مقرر به محل مسابقات اعزام شویم تا به لحاظ شرایط فیزیولوژیکی به مشکل نخوریم.