آمار تیم ملی، توقع قلعه‌نویی و بازیکنان
این تیم شکست‌ناپذیر شایسته تقدیر است
فرخ حسابی
روزنامه نگار
امیر قلعه‌نویی در کنفرانس مطبوعاتی بعد از بازی مقابل هنگ‌کنگ از هجمه‌هایی گفت که علیه او و تیمش صورت گرفته است. او این حرف را بار دیگر و البته به نوعی دیگر در نشست خبری پیش از بازی مقابل امارات نیز تکرار کرد. عصبانیت مرد اول تیم ملی ایران از فضای به وجود آمده علیه او و تیمش قابل درک است. او از این گفت که تیم ملی با وجود برد مقابل هنگ‌کنگ مورد هجمه و حمله قرار گرفته در حالی که عربستانی‌ها برای برد تیم ملی کشورشان مقابل قرقیزستان 9 نفره جشن گرفته‌اند.
قلعه‌نویی خود و تیمش را تنها حس می‌کند. البته او باید بداند که خوشحالی عربستانی‌ها بابت صعود تیم‌شان ربطی به حمایت آنها از روبرتو مانچینی سرمربی تیم ملی این کشور ندارد. در واقع در نشست خبری بعد از نبرد عربستان و قرقیزستان، تندترین سؤال‌ها از سوی خبرنگاران عربستانی از مانچینی پرسیده شد و انتقاد رسانه‌های این کشور از او به خاطر سبک بازی تیم و همچنین سبک انتخاب و حذف بازیکنان، روز به روز در حال افزایش است.
پس سرمربی تیم ملی ایران، تنها مربی‌ای نیست که با انتقاد مواجه شده و این شرایط و حتی انتقادهای تندتر و سنگین‌تر برای مربیانی مثل مانچینی، کلینزمن (کره جنوبی) و موریاسو (ژاپن) نیز وجود دارد. البته که می‌توان به قلعه‌نویی حق داد که بابت روند خوبی که تیمش تاکنون داشته انتظار تمجید و حمایت بیشتری را داشته باشد.
تیم ملی تحت هدایت او در دوره دوم حضورش روی نیمکت ایران، هنوز شکست نخورده است. او حتی در دوره اول حضور خود در تیم ملی نیز تنها یک شکست در سال 2007 مقابل مکزیک آن هم در بازی دوستانه را تجربه کرده است. قلعه‌نویی با تمام توان برای حفظ این روند تلاش کرده و می‌خواهد این روحیه شکست‌ناپذیری را به بهترین شکل به تیم خود تزریق کند و البته تا کنون هم موفق بوده است.
تیم ملی در شرایط فعلی به حمایت زیادی نیاز دارد و این توقع را به جز حساسیتی که مسابقات جام ملت‌های آسیا دارد، بابت نتایجی که این تیم رقم زده نیز باید منطقی دانست.
سبک بازی تیم در بازی مقابل هنگ‌کنگ جای انتقاد داشت اما حجم و شدت انتقادها تناسبی با آنچه که در زمین و در اسکوربورد بازی رقم خورده بود نداشت و گویی فاجعه‌ای بزرگ برای تیم ایران رخ داده است. شکست ژاپن مقابل عراق، ناتوانی کره جنوبی مقابل اردن و فرار از شکست مقابل این تیم در دقایق پایانی و جشنی که بابت آن به پا کردند، بردهای نه چندان قاطع استرالیا مقابل هند و سوریه و نمایش انتقادبرانگیز عربستان مقابل عمان و سپس قرقیزستان 9 نفره، همه نشان از آن دارند که تیم ملی ایران نه تنها بد نبوده بلکه یکی از بهترین‌ها و شاید در جمع مدعیان این دوره «بهترین» بوده و عملکردی خوب را به نمایش گذاشته است. برای این تیم انرژی مثبت بفرستیم و قدرت آن را چند برابر کنیم تا اتفاقی تاریخی که سال‌هاست فوتبال ما در حسرت آن مانده، بالاخره رقم بخورد.