به بهانه رویکرد جدید باشگاه بعد از رد شدن گزینه‌های خارجی
فلسفه پرسپولیس، مربی پرسپولیسی می‌خواهد
محمد قراگزلو
روزنامه نگار
فارغ از اینکه غالب فضای رسانه‌ای کشور و شبکه‌های اجتماعی طی بیست سال اخیر طوری برای هواداران فوتبال خوراک ساخته‌اند که مربی خارجی خوب است و مربی داخلی بد، بار دیگر باید تأکید کنم صرفاً هر مربی ایرانی‌ای بد نیست و هر مربی خارجی‌ای نمی‌تواند به فوتبال ایران کمک کند کما اینکه مربی خارجی داشته‌ایم که طی هشت سال حضور در ایران ضمن کمترین اثرگذاری فنی فقط تا تغییر ندادن رئیس فدراسیون فوتبال پیش نرفت و با حضور یک مدیر رسانه‌ای خارجی در تیم ملی همه معادلات غالب بر حضور در رأس کادر فنی تیم ملی را بهم ریخت و البته همچنان تمجید شد تا دوباره سمت گرفت و خرابکاری‌اش را در جام جهانی تکمیل کرد!
باشگاه پرسپولیس به سرعت برق و باد از گزینه داخلی عبور کرد چرا که جرأت و جسارت رویکرد به یک مربی دیگر از فوتبال ایران را نداشت کما اینکه محمدحسن انصاری‌فرد با تمام اشتباهات بزرگ و خانمان‌براندازش در این باشگاه بعد از جدایی کالدرون خیلی فوری سرغ یحیی گل‌محمدی رفت و نتیجه این اعتماد، ساختن یک دوران پرشکوه چهارساله بود که البته مثل غالب اوقات بد و زشت تمام شد.
مدیران باشگاه پرسپولیس مطابق انتظار برای یافتن و به توافق رسیدن با سرمربی خارجی دلخواه‌شان که هم رزومه قابل قبول داشته باشد هم مبلغ بالایی نخواهد هم دستیار با خودش نیاورد هم اینکه حاضر به کار در فوتبال ایران باشد به مشکل خوردند و به نظر می‌رسد پروسه انتخاب سرمربی دشوارتر از آن چیزی شد که تصور می‌شد. با این وجود معاون ورزشی باشگاه پرسپولیس در گفت و گویی تأکید کرد آنها برای انتخاب سرمربی با وجود محدودیت زمان عجله نخواهند کرد چرا که دنبال مربی‌ای مطابق با فلسفه باشگاه هستند. البته که منظور از این حرف قرار گرفتن تیم در همان مسیر قهرمانی و تداوم موفقیت‌های قبلی در هشت سال اخیر بود اما به صورت کلی اگر قرار است باشگاه با فلسفه پرسپولیس دنبال سرمربی باشد باید یک مربی پرسپولیسی در رأس کار قرار دهد.
باشگاه پرسپولیس برای انتخاب سرمربی باید تمام نظرات صفحات اینستاگرمی و کانال‌های تلگرامی را کنار بگذارد و از آنها نه خوراک بگیرد نه تحت تأثیر انتقادها یا نصیحت‌های ایشان سراغ گزینه خود برود کما اینکه چنانچه از ابتدا این مورد مهم را رعایت نمی‌کرد اینقدر زود از گزینه ایرانی نمی‌گذشت.
اما برگردیم سر بحث فلسفه. پرسپولیس سرمربی‌ای می‌خواهد که فلسفه باشگاه را بشناسد اما کدام مربی خارجی که حتی در فوتبال آسیا کار کرده چنین شناختی دارد و فلسفه پرسپولیس و جزئیاتش را می‌شناسد؟
پرسپولیس مربی آشنا به فلسفه این باشگاه را می‌خواهد؛ مربی‌ای که بداند فوتبال تهاجمی و لقب «زلزله» با این تیم از دهه‌های قبل عجین بوده و همه از این تیم فوتبال زیبا همراه با نتیجه و قهرمانی می‌خواهند. پرسپولیس مربی پرسپولیسی می‌خواهد تا با زیر و بم این باشگاه، تاریخچه و افتخاراتش آشنا باشد و بداند کجا قدم می‌گذارد و در حال حاضر در چه برهه‌ای از تاریخ قرار دارد. مربی‌ای که از عقبه و تاریخچه باشگاه خبر داشته باشد، مردان بزرگ و تاریخ‌سازش را بشناسد، مشکلات و دست اندازهای تاریخی این باشگاه را بداند و دوران نیمه تاریک پرسپولیس در سال‌های دوری از جام را لمس کرده باشد.
پرسپولیس مربی‌ای می‌خواهد که کاستی‌های این باشگاه را بشناسد و بداند که بی‌پولی یک امر رایج و معمول در این باشگاه به شمار می‌آید و اگر غیر از این باشد باید تعجب کرد. مربی‌ای که بداند این باشگاه زیرساخت و شاکله درست و درمانی ندارد و هر لحظه می‌توان منتظر یک تصمیم خلق‌الساعه وعجیب بود.
با این وجود مدیران این باشگاه بعد از موفقیت برانکو یاد گرفته‌اند که پشت نام‌های بزرگ خارجی و رزومه جهانی‌شان پنهان شوند بدون اینکه تضمینی درباره موفقیت آنها وجود داشته باشد کما اینکه همه می‌دانند جذب یک مربی خارجی گرانقیمت تعهد سنگینی برای باشگاه ایجاد خواهد کرد که می‌تواند لطماتش در دوره مدیران بعدی آثار سوء خود را به پیکر تیم بگذارد در حالی که انتخاب سرمربی پرسپولیسی حداقل ضرری از این بابت نخواهد داشت کما اینکه یحیی گل‌محمدی برعکس برانکو طوری رفت که نه پنجره نقل و انتقالاتی ببندد نه باشگاه را برای پرداخت اصل پول و جریمه و مالیات و جریمه مالیاتش تحت فشار بگذارد!