سقف توان تیم ملی عربستان کجاست؟
«مانچو» و یک دنیا سؤال بی‌جواب
وصال روحانی
روزنامه نگار
پس از پیروزی بسیار دشوار 1-2 عربستان مقابل عمان در هفته اول مسابقات مرحله گروهی جام ملت‌های آسیایی 2023 شک‌هایی اساسی در مورد توانایی سعودی‌ها برای فتح این جام به‌وجود آمده و بنابراین دیدار امشب آنها با قرقیزستان در دور دوم دیدارهای مرحله گروهی می‌تواند بخشی از تردیدها و ابهام‌ها را پاسخ گوید و عیار حقیقی تیم ملی عربستان را بیش از پیش نشان دهد.
قبل از شروع جام هجدهم فوتبال ملت‌های آسیا (در سطح 8 استادیوم مدرن در خاک قطر) همواره ازعربستان به‌عنوان یکی از غول‌های این دوره از مسابقات در کنار ژاپن، کره جنوبی، استرالیا و البته ایران یاد شده بود. با این حال تیم ملی عربستان که هدایتش از چندی پیش به روبرتو مانچینی ایتالیایی و مشهور واگذار شده، در دیدار با عمان جان به لب شد تا توانست عقب‌ماندگی 0-1 اولیه خود مقابل این رقیب سرسخت را با زدن دو گل در واپسین دقایق به برتری 1-2 تبدیل کند. قرقیزها که در بازی اول‌شان به تایلند باخته‌اند تیم دندانگیری نیستند و پیروزی بر آنها چندان سخت نخواهد بود اما اتفاقات همین دیدار و نوع و نتیجه بازی سعودی‌ها نشان خواهد داد آیا در برآوردهای اولیه در‌خصوص توان آنها زیاده‌روی شده بود یا یاران «سالم الدوساری» واقعاً در اندازه‌های فتح جام‌اند.
از مهارت‌های فردی
تا پیوستگی‌های گروهی
خصلت مهم و ویژگی همیشگی فوتبال عربستان که «مانچو» هم توفیقی در تغییر دادن آن نداشته، ارائه فوتبالی قدم به قدم و قدرتی «کند» فاقد سرعت است. فوتبال سعودی‌ها البته طی تمامی 50 سال اخیر فوتبالی مبتنی بر فکر و با تکیه بر کار گروهی بوده اما بیش از حد آرامش داشتن و بهره نگرفتن از سرعت لازم کارایی‌های این سیستم و بهره‌های این رویکرد را به حداقل رسانده است. تک‌ستاره‌ها نیز همیشه در فوتبال عربستان نقش‌آفرین و سرنوشت‌ساز بوده‌اند و در هر عصری یکی دو بازیکن شاخص و عالی کار را برای سعودی‌ها درآورده‌اند. روزگاری محمد الدعایه مرد اول دروازه‌های عربستان و کل آسیا بود و امروز سالم الدوساری چنان شوت‌هایی می‌زند که حتی دروازه تیم ملی آرژانتین فاتح جام جهانی 2022 را فرومی‌ریزد. با این وجود همان‌طور که پیش‌تر آمد، آنچه عربستان را فاتح سه دوره جام ملت‌ها (در سال‌های 1984، 1988 و 1996) کرده، نه لزوماً مهارت‌های فردی بلکه پیوستگی‌های تیمی بوده است.
حضوری کوتاه‌مدت؟
در میان همه این موازین موازی و در عین حال متضاد، مانچینی مانده است و دنیایی از سؤال‌های بی‌جواب. او هنوز با خصلت‌هایی که برشمردیم، به‌طور کامل آشنا نشده و مدت اندک حضورش در فوتبال عربستان سبب شده خصوصیات فردی و رفتارهای جمعی بازیکنان این کشور را به‌درستی نشناسد. دیسیپلین سفت و سخت او هم موجب شد قبل از سفر سعودی‌ها به دوحه دروازه‌بان اول عربستان را که ناسازگاری نشان می‌داد، از تیم انتخابی خود حذف کند و در بعضی پست‌ها هم جابه‌جایی‌هایی انجام بدهد که بحث‌برانگیز و کم‌ثمر بوده است. به دلیل وقوع دیرهنگام این تغییرات احتمال جور و هماهنگ شدن بازیکنان عربستان با یکدیگر به گونه‌ای که منجر به صعود به فینال و کسب عنوان قهرمانی شود، به طرز محسوسی کاهش یافته و با اینکه این اتفاق هنوز ناممکن نیست و عربستان نگاه خوشبینانه‌اش را به جام ملت‌های امسال حفظ کرده، اما اگر تصمیم‌های مانچو اثر لازم را نگذارد و حسرت یک قهرمانی تازه بر دل سعودی‌ها بماند، نباید چندان متعجب شد. در آن صورت حضور مانچینی در مقام سرمربی عربستان کوتاه‌تر از چیزی خواهد شد که خیلی‌ها تصور آن را می‌کردند.