انرژی امیر امیدواری ما
امیر اسدی
روزنامه نگار
اولین کنفرانس مطبوعاتی امیر قلعه‌نویی حاوی چند نکته ویژه بود. جدا از پاسخ‌های مهمی که سرمربی تیم ملی به سؤال‌ها داد، او را سرشار از انرژی دیدیم. ابتدا خوشامدگویی به رسانه‌ها، سپس نقل خاطراتی از دوران حضور در قطر و در پس ماجرا هم اتحادی که اکنون در تیم ملی برای موفقیت وجود دارد.
در تمام دقایق کنفرانس، قلعه‌نویی خنده بر لب داشت و با صدایی رسا این نکته را به گوش حاضرین رساند که تیم ملی با کمترین مشکل و البته بیشترین اتحاد راهی زمین می‌شود تا اولین گام را محکم بردارد. امیر هم بارها به این نکته اشاره داشت که بازی اول مهم است و حیاتی و اگر تیم ملی به موفقیت برسد، ادامه مسیر هموارتر خواهد شد.
این انرژی بالا قطعاً تأثیر مستقیم روی بازیکنان تیم ملی هم می‌گذارد. اغلب مواقع این را به وضوح دیده‌ایم که وقتی کاپیتان و یا سرمربی یک تیم تلاش می‌کند و پرانرژی و پرصلابت است، خودبخود این ویژگی به سایر بازیکنان هم منتقل می‌شود و بقیه هم به پیروی از آنها در زمین و اردو سنگ تمام می‌گذارند.
به ۲۶ سال قبل برمی‌گردیم؛ هشتم آذرماه ۱۳۷۶ در ملبورن استرالیا. احمدرضا عابدزاده در اواسط نیمه دوم و زمانی که ایران با دو گل از حریف قدرتمند خود شکست خورده بود، دروازه‌بان و کاپیتان آن زمان تیم ملی با معلق‌هایی که زد به یکباره روحیه بازیکنان را برای بازگشت و کسب پیروزی افزایش داد. به همین دلیل است که بعد از ۲۶ سال همچنان از عابدزاده به عنوان یکی از دلایل اصلی صعود ایران به جام جهانی ۱۹۹۸ یاد می‌شود.
حالا امیر قلعه‌نویی با این روحیه و انگیزه بالایی که در کنفرانس داشت، خواه ناخواه بازیکنان را هم برای موفقیت تحت تأثیر قرار می‌دهد. بازیکنان ایرانی فوق‌العاده باهوش هستند و در این مواقع نیز خوش‌فکرتر می‌شوند. شک نکنید آنها حالا که صحبت‌های امیر و نوع رفتار او و انرژی بالایش را در کنفرانس دیده‌اند، از مربی خود تبعیت خواهند کرد. بنابراین می‌توانیم انتظار یک تیم پرروحیه و پرانرژی را مقابل فلسطین داشته باشیم. روحیه‌ای که از سرمربی به بازیکنان منتقل شده و نتیجه‌اش احتمالاً انگیزه بالای ستاره‌های تیم ملی برای موفقیت خواهد بود.