آرزوی‌مان برای تیمی که «ملی» است
حامد جیرودی
روزنامه نگار
در روح و جان من، می‌مانی ای وطن
به زیر پا فتد آن دلی، که بهر تو نلرزد
شرح این عاشقی، ننشیند در سخن
که بهر عشق والای تو، همه جهان نیرزد
حتماً تاکنون برای یک بار هم که شده این شعر را شنیده‌اید. این سروده‌ها، قسمتی از شعر «ای ایران» ساخته زنده‌یاد تورج نگهبان است که با صدای دل‌انگیز خواننده فقید، استاد محمد نوری در ذهن بسیاری از ایرانیان نقش بسته است.
شعری که از تمام کلمات، موسیقی و صدای خواننده آن عشق به میهن حس می‌شود. میهنی به نام ایران که هر هموطن عاشقی آن را با تمام وجود دوست دارد. کشوری که حالا تیم فوتبالش قرار است در تورنمنت مهم جام ملت‌های آسیا شرکت کند. مسابقاتی که شعار «تا پای جان، برای ایران» برای آن انتخاب شده است. در این 10 سال و زمانی که بحث حمایت از یوزپلنگ ایرانی مطرح شد و طرح یوز روی پیراهن تیم ملی نقش بست، از ملی‌پوشان فوتبال ایران به عنوان «یوزها» نام برده شد اما وقتی از تیم ملی ایران حرف می‌زنیم، باید به این نکته توجه داشته باشیم که واژه «ملی» تنها درباره تیم ایران به کار برده می‌شود و در واقع، ملی لقبی است که این تیم آن را یدک می‌کشد.
مثل سلسائو که لقب برزیل است، آلبی سلسته که لقب آرژانتین است یا لاروخا که به اسپانیا گفته می‌شود و آتزوری که لقب تیم ایتالیاست. ایران هم تیم «ملی» است.
لقبی که برخاسته از ملت ایران است. ملتی که همیشه دوشادوش هم بوده‌اند و حالا هم قلب‌شان برای تیم ملی می‌تپد. گاه شده که انتقادهایی هم به تیم ملی وارد شده و به رفتار مربی و بازیکن اعتراض شده است اما به ماهیت وجودی تیم ملی هیچ انتقادی وارد نیست. تعارف که نداریم، همه ما یا پرسپولیسی هستیم یا استقلالی، تراکتوری هستیم یا ملوانی، طرفدار نساجی هستیم یا صنعت نفت. خلاصه یک تیمی هست که آن را دوست داشته باشیم اما وقتی پای ایران وسط می‌آید، همه طرفدار تیم ملی هستیم. فرقی هم نمی‌کند سرمربی‌اش امیر قلعه‌نویی باشد یا کارلوس کی‌روش و برانکو ایوانکوویچ. همه عاشق آن پیراهن‌های سفید یکدست هستیم که ستارگان فوتبال ایران، آن را به تن می‌کنند و در میدان برای سربلندی تیم کشورمان تلاش می‌کنند.
حالا هم منتظریم در دوحه، با گلزنی‌های مهدی طارمی، سردار آزمون یا هر ستاره دیگری، نام ایران در ورزشگاه‌ها طنین‌انداز شود.
پس به امید درخشش تیم ملی ایران و قهرمانی در جام ملت‌های آسیا. تورنمنتی که حدود نیم قرن است که در انتظار قهرمانی دوباره در آن هستیم و امیدواریم که این بار، جام چهارم روی دست‌های احسان حاج‌صفی کاپیتان تیم ملی بالا برود. چه صحنه زیبا و دلنشینی. برای چند لحظه در ذهن‌تان مرور کنید. برای خلق این اتفاق لحظه‌شماری می‌کنیم.