می‌خواهیم سرمان در جام ملت‌ها بالا باشد
مرتضی رضایی
روزنامه نگار
دقیقه 15 بازی ایران و بورکینافاسو وقتی محمد کوناته دروازه بیرانوند را باز کرد، فضای مجازی پر شد از انتقاد. غالب خبرها هم این بود که: «از بورکینافاسو گل می‌خوریم، خدا رحم کند بازی مقابل کره جنوبی و ژاپن را.»
هر چند که در دقایق 42 و 70 طارمی و ابراهیمی دو گل زدند تا گلیم خودمان را از این بازی بیرون بکشیم اما اتفاق‌هایی که افتاد باعث شد تا یک زنگ خطر جدی به صدا دربیاید. کمتر از یک هفته دیگر جام ملت‌ها آغاز می‌شود و بدون تعارف و خطاب به امیر قلعه‌نویی سرمربی تیم ملی باید گفت که این ترکیب و این سبک بازی، شاید مقابل همین بورکینافاسو، فلسطین و هنگ‌کنگ جواب بدهد اما مقابل کره، ژاپن، عربستان و استرالیا ترکیب برنده نیست.
خیلی‌ها می‌گویند فوتبال است و هزار و یک اتفاق، قبول اما بیایید این را هم قبول کنیم که خیلی از این اتفاق‌ها در تاریخ فوتبال همیشه به ضرر ایران تمام شده؛ حتی آنهایی هم که به ضررمان نبوده را خودمان کاری کردیم تا چوبش را بخوریم. مثل بازی با ژاپن در دوره قبلی بازی‌ها که خیلی ساده، مفت و مجانی بازی را به آنها باختیم. آن هم با اعتراض بی‌مورد به داوری (قبل از اینکه سوت بزند) که نشأت گرفته از فرهنگ فوتبالی‌مان دارد؛معترض، طلبکار و حق به جانب، قبل از تصمیم قاضی سیاه‌پوش!
این بار اما نمی‌خواهیم این چیزها تکرار شود؛ هرگز دوستش نداریم. اگر هم می‌نویسیم و از این می‌گوییم که زنگ خطر به صدا درآمده برای این است که هیچ ایرانی دوست ندارد تیم ملی کشورش در هر رشته‌ای در مسابقات بین‌المللی بازنده باشد.
این را می‌نویسیم چون دل‌مان می‌خواهد وقتی مقابل تیم‌های پرقدرت قاره قرار می‌گیریم لذتش را ببریم، اقتدارمان را نشان بدهیم و بازی را فوتبالی ببریم.
بازی با بورکینافاسو زوایای زیادی از ضعف‌های تیم را نشان داد؛ از اشتباهات فردی گرفته تا تاکتیک‌هایی که فقط روی کاغذ جواب می‌دهند. آقای قلعه‌نویی و سایر عزیزان در تیم ملی! برای همه شما آرزوی موفقیت می‌کنیم و امیدواریم تا راهی را پیش بگیرید که تیم خوب بازی کند، خوب نتیجه بگیرد و سرمان در جام ملت‌های آسیا بالا باشد. به همه شما ایمان داریم و بدون تعارف این آرزوی قلبی همه ماست که با تماشای بازی‌های‌تان از راه دور شاهد موفقیت و پیروزی‌تان باشیم.