آبی‌پوشان اهوازی تفکراتی تازه می‌خواهند
پورموسوی بماند یا برود؟
وصال روحانی
روزنامه نگار
استقلال خوزستان با متوقف کردن پرسپولیس در دیدارهای هفته گذشته لیگ برتر فوتبال کشور و سپس غلبه بر مس رفسنجان در مسابقات این هفته مدیرانش را مجاب کرد تا اطلاع ثانوی به همکاری با سیروس پورموسوی سرمربی منتخب خویش ادامه بدهند اما شاید آینده آنها همانقدر خوش نباشد که اینک به نظر می‌رسد. واقعیت امر این است که دستاوردهای این تیم تا این نقطه از لیگ بیست‌و‌سوم به قدری ضعیف بوده که فقط تغییر دادن برنامه‌های تاکتیکی تیم و اتخاذ روش‌های فنی تازه و تفکراتی جدید می‌تواند ایرادات این تیم را کاهش بدهد. آبی‌پوشان شهر اهواز به رغم کسب دو نتیجه مثبت مورد بحث در آستانه اتمام نیم فصل اول این مسابقات فقط یک برد کسب کرده‌اند و در 8 بازی شکست خورده و تقریباً در تمامی 14 هفته سپری شده قعرنشین لیگ بوده‌اند. تساوی 2-2 آنها با پرسپولیس هم بیش از آنکه محصول درخشش فنی تیم پورموسوی بوده باشد، نتیجه نزول شگرف سرخ‌های تهرانی در دو ماه اخیر بوده که در 9 دیدار متوالی‌شان در لیگ داخلی فقط دو بار طعم پیروزی را چشیده‌اند و شش تساوی و یک شکست محصول کارشان در سایر دیدارها بوده است. مس رفسنجان هم که یکشنبه این هفته تسلیم تیم پورموسوی شد، بازنده هر پنج بازی آخرش بوده و دوره بسیار بدی را می‌گذراند. درست است که برخی مشکلات مالی و کوتاهی‌های تشکیلاتی هم در ثبت بیلان بسیار ضعیف کاری استقلال خوزستان دخیل بوده اما سهم نخست را کادر فنی این تیم داشته که از نیروهای موجود و پتانسیل حاضر در تیم نیز بهره لازم را نگرفته است. پورموسوی بیش از هر کسی به این ضعف واقف است و به همین سبب دو ماه پیش دست به استعفا از سمت خود زد و اگر آن استعفا پذیرفته نشد، شاید به این سبب نبود که مدیران باشگاه خلاف پورموسوی می‌اندیشیدند و حقانیت فنی او را قبول داشتند، بلکه لابد به دلیل صرفه‌جویی آنها در مخارج باشگاه و پرهیز از هزینه کردن یک رقم درشت و تازه برای جذب مربی‌ای با نام و شهرت فزون‌تر بود.
«او» سوار بر کارها نیست
شاید پورموسوی که دستیار اول عبدالله ویسی در زمان قهرمانی تاریخ‌ساز استقلال خوزستان در لیگ پانزدهم بود، مایل به یادآوری این قضیه نباشد که تیمی که اینک در دست اوست (و سومین مرتبه هدایت آن را تجربه می‌کند) چنان دستاورد بزرگی را در پیشینه خود دارد و بنابراین سقوطش به قعر جدول رویدادی غیر‌قابل توجیه و انکارناپذیر به حساب می‌آید اما هواداران این تیم و به واقع کل استان خوزستان آن کار بزرگ را در ذهن خود دارند و به همین سبب بابت جایگاه نازل فعلی این تیم غمگین و متأسفند. پورموسوی برای رفع این غم چه خواهد کرد؟ کسب فقط هشت امتیاز در 14 دیدار اول نشان می‌دهد او به اندازه کافی بر تیمش سوار نیست و نمی‌تواند از مهارت‌های فنی و هنرهای فوتبالی تیمش به درستی مدد گیرد.
40 روز فرصت وجود دارد، اما...
او البته به دلیل تعطیل شدن 40 روزه لیگ که در ارتباط با برگزاری جام ملت‌های آسیا است، وقت کافی برای بازسازی و تقویت تیمش دارد، اما چندان دور از ذهن نیست که وی در نیم‌فصل دوم لیگ نیز همان مشکلاتی را داشته باشد که نیم‌فصل اول را بر او و هواداران تیمش تلخ کرد. البته در آن زمان هر تغییر اضطراری و ضربتی برای تغییر شرایط تیم و نجات آن از سقوط مجدد به دسته‌ای پایین‌تر اثری کمتر از امروز خواهد داشت و همین نکته است که رسیدگی هرچه سریع‌تر به شرایط و نیازهای این تیم خوزستانی را به غایت ضروری جلوه می‌دهد. این وضعیتی است که دیگر تیم خوزستانی لیگ برتر (صنعت نفت) هم دارد و دستاوردهای عبدالله ویسی کوچکتر و مشکلات نفت بزرگتر از آن بوده است که ابقای وی در آبادان آن را ساماندهی و حل کند.
ZOOM
مسائل
درجه دوم و سوم
هر طور به قضیه نگاه کنیم، نمی‌توانیم به این نتیجه برسیم که کمبود احتمالی بازیکنان زبده و ضعف پرسنل سبب‌ساز نتایج ضعیف استقلال خوزستان در این فصل بوده است. درست است که این تیم در قیاس با تیم‌های متمول بالای جدول‌نشین ستاره‌های بسیار کمتری دارد اما در حد نام و نشان و میزان سرمایه خود از مهره‌های خوب و تأثیرگذار بهره می‌گیرد و فرزین گروسیان درون دروازه و محمد طیبی، عقل کعبی، متین کریم‌زاده، علیرضا کاظمی، محمد سلطانی‌مهر و جواد آقایی‌پور در سایر خطوط از این قبیلند. مسائل مالی و کمبودهای اقتصادی هم طی سال‌های اخیر بر روند کار آبی‌های اهوازی تأثیر منفی گذاشته‌اند اما آنها در درازای زمان چنان با این مسائل خو گرفته‌اند که نمی‌توان مدعی شد مردان پورموسوی بر اثر آن از ارائه تمام توان خود بازمانده‌اند. به دیگر سخن تمامی راه‌ها در مورد دلایل تنزل چشمگیر این تیم به وجوه فنی و مسئولان این حوزه برمی‌گردد و بقیه، فقط مسائلی درجه دوم و سوم هستند.