ابتدا گل‌گهر، سپس پیکان
نقشه راه آبی‌ها برای گردنه‌های لیگ
وصال روحانـی
روزنامه نگار
بازی استقلال با نساجی قائمشهر هر چه بود، گذشت و آبی‌ها باید از این پس روی دو بازی بعدی خود تمرکز کنند. مسابقاتی که آنها را به پایان نیم‌فصل اول لیگ برتر فوتبال کشور می‌رساند و جایگاه نهایی آنها را در جدول رده‌بندی پس از گذشت نیمی از لیگ بیست و سوم مشخص می‌کند.
استقلال ابتدا روز یکشنبه 3 دی در هفته چهاردهم لیگ به سیرجان می‌رود تا با گل‌گهر مصاف کند و سپس به تهران برمی‌گردد تا روز شنبه 9 دی در آغاز هفته پانزدهم لیگ روبه‌روی پیکان بایستد. گل‌گهر با هدایت میرونیس اوزونیدیس، سرمربی یونانی‌اش و دستیاران وی که هموطنان او هستند، حضور قابل قبولی در لیگ امسال داشته و چون از اکثر تیم‌های لیگ دو بازی کمتر انجام داده، در صورت فتح آنها حداقل تا مکان پنجم جدول بالا خواهد آمد. پیکان اما مثل فصل پیش دوران بسیار سختی را پشت سر نهاده و نه در 9 دیدار اولش که با هدایت رسول خطیبی به میدان آمد، خوب نتیجه گرفت و نه پس از آن که رضا عنایتی را بالای سر خود می‌بیند شاهد تحول قابل ذکری در کارش بوده است.
شاید 6 امتیاز هم کافی نباشد
نقشه راه آبی‌ها برای این دو دیدار چیست؟ شاید آنها بر این باور باشند که کسب مجموعاً چهار امتیاز در این دو میدان نتیجه معقولی است اما اگر هدف اصلی‌شان باقی ماندن در صدر جدول در پایان نیم‌فصل اول باشد، شاید چنین اندوخته‌ای برای این مهم کفایت نکند. به واقع سپاهان چنان آماده و سوار بر کارها است که اگر تیم جواد نکونام تمامی امتیازات بازی‌هایش با گل‌گهر و پیکان را هم بگیرد، احتمالاً سپاهان باز با یکی دو امتیاز بیشتر از آنها در صدر جدول تکیه خواهد زد. درست است که هر دو حریف بعدی سپاهان هم به اصطلاح تیم‌های «بدپیله‌ای» هستند و نه رویارویی با آلومینیوم برایشان آسان خواهد بود و نه ستیز با شمس‌آذر اما تیم ژوزه مورایس با حمله‌وران روپا و هنرمندش امکان مقهور کردن هر دو حریف را دارد.
نگاه درست به هفته‌های پر التهاب
سرمربی استقلال بهتر از هر کس می‌داند که واژگان «قهرمان نیم‌فصل» که برای توصیف تیم بالانشین جدول پس از اتمام 15 هفته اول لیگ به کار می‌رود، هیچ بهره مهم و اعتبار ماندگاری ندارد و نه جامی به چنین تیمی می‌دهند و نه جزو فهرست افتخارات باشگاه به ثبت می‌رسد. در نتیجه کافی است نکونام در پایان نیم فصل اول لیگ شاگردانش را در نقطه‌ای از جدول بنشاند که یکی دو تیم دیگر مستقر در آنجا کمترین فاصله را با آنها داشته باشند. در آن صورت استقلال می‌تواند با شروع نیم فصل دوم شرایط را به گونه‌ای مدیریت کند که هم جبران فاصله شود و هم با ادامه استقرار در بالاهای جدول برای 10 هفته پایانی لیگ در آماده‌ترین شرایطش قرار داشته باشد.
این طرز نگاه درست به هفته‌های پایانی نیم فصل اول و هفته‌های آغازین نیم فصل دوم برای هر تیمی است که داعیه قهرمانی داشته باشد و توش و توانش برای این کار کفایت کند. خصلت مهم این هفته‌ها که گردنه‌های میانی لیگ را تشکیل می‌دهد، قرار دادن تیم‌ها در مصاف‌هایی است که التهاب و هیجان آنها بالا است و چون اکثر تیم‌ها هر یک به اهداف خاص خود می‌اندیشند و عصبیت‌ها بر میدان‌ها حاکم است، هر نتیجه‌ای در هر مسابقه‌ای متصور است.
با این مهاجمان به جایی نمی‌توان رسید
استقلال هر جور که در مورد آینده کوتاه مدتش برنامه‌ریزی کند، باید بداند که خط حمله‌اش نقطه ضعف آشکارش تا این نقطه از مسابقات بوده و اگر مهرداد محمدی، ارسلان مطهری، آرمان رمضانی و گوستاوو بلانکو تکانی به خود ندهند، با حاصل کار اندک آنها دست‌شان به جایی بند نخواهد شد و نباید همیشه امید داشت که مدافعان پیش‌تاخته و هافبک‌های رونده استقلال گل‌هایی نجات‌بخش را برای این تیم به ثمر برسانند و جور مهاجمان تنبل تیم را بکشند. خط دفاع آبی‌ها البته عالی عمل کرده اما نمی‌توان از سیدحسین حسینی سنگربان تیم و یارانش در خط دفاعی استقلال خواست که همیشه آنقدر کم‌نقص عمل کنند که بتوان در سایه تک گل‌های زده هم به تمامی «3 امتیاز» مسابقات دست یافت. رفع ایرادات تهاجمی تیم و ایجاد استمرار در کار گلزنی فورواردهای استقلال می‌تواند پیام‌آور یک نیم‌فصل دوم بهتر برای آنان باشد. نیم‌فصلی که البته به این زودی‌ها آغاز نمی‌شود زیرا پس از اتمام هفته پا نزدهم مسابقات، لیگ به سبب حضور تیم ملی در جام ملت‌های آسیا حدود 40 روز تعطیل خواهد شد.