استقلال خوب نیست اما چرا می‌برد؟
رازی که دست نکونام است!
حامد جیرودی
روزنامه نگار
استقلال با برد پرگلی که مقابل نساجی به دست آورد، توانست جایگاه خود را در صدر جدول حفظ کند. همچنین این پیروزی به روند 3 تساوی پیاپی آبی‌ها پایان بخشید تا آنها به 3 امتیاز روحیه‌بخش دست پیدا کنند. اما نکته‌ای که در این بین وجود دارد، این است که استقلال در بازی با نساجی تا قبل از گل اول که در دقایق پایانی نیمه اول به ثمر رسید، تقریباً حرفی برای گفتن نداشت اما پس از این گل و در نیمه دوم، فوتبال روی خوب خود
را به شاگردان جواد نکونام نشان داد و آنها توانستند از موقعیت‌هایی که به دست آوردند، به خوبی استفاده کنند و با زدن 4 گل، ظفرمندانه ورزشگاه آزادی را ترک کنند. بخت دیگری هم که در این بازی نصیب آبی‌پوشان شد، این بود که آنها برابر تیمی قرار گرفته بودند که به نظر می‌رسید از پیش بازنده بودند. چرا که با سرعتی که در انتشار خبر استعفای سیدمهدی رحمتی از سرمربیگری نساجی بلافاصله پس از پایان بازی وجود داشت، می‌شد حدس زد که او فکر این کار را حتی پیش از آغاز این مسابقه کرده بود. بنابراین استقلال با لشکری شکست خورده مواجه بود که کار سختی برابر آن نداشت و اشتباهاتی که رشید مظاهری دروازه‌بان نساجی و مدافعان این تیم داشتند، فضا را برای بازیکنان میزبان مهیا کرد تا بتوانند به راحتی تیم‌شان را به گل برسانند. این شرایطی بود که در بازی‌های قبل، چندان نصیب آبی‌ها نشده بود ولی در این بازی، توپ روی پای آنها نشست و ضربات‌شان تبدیل به گل شد. این سطور برای این بود که یادآور شود استقلال همچنان از ضعف تاکتیکی رنج می‌برد اما چرا با این وجود توانسته در هشت بازی از 13 مسابقه‌ای که برگزار کرده به پیروزی برسد. دلیل این اتفاق را می‌توان در شخصیت جواد نکونام جست‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌وجو کرد. مربی‌ای با افکار تدافعی که فوتبال زیبا در اولویت برنامه‌هایش قرار ندارد و به این تفکر در کنفرانس پیش از دربی هم اعتراف کرد. با این حال، برگ برنده او این است که روحیه‌ای برنده دارد. نکو از همان روزهای ابتدایی دوران بازیگری، فوتبالیستی بود که می‌خواست هر طور که شده به پیروزی برسد. شخصیت کاریزماتیکی که این روحیه را معمولاً به دور و بری‌های خود هم تزریق می‌کند و این ذهنیت را در آنها به وجود می‌آورد که می‌توانند برنده باشند. کاپیتان اسبق تیم ملی که در میانه میدان قدرت رهبری‌اش را نشان داده بود، در دوران مربیگری هم همین خصوصیات را دارد. او چنان در کنار زمین، بالا و پایین می‌پرد که گویی خودش همچنان در پست هافبک دفاعی در حال مدیریت میدان و پخش کردن توپ بین بازیکنان و تخریب بازی حریف است. بله، تیم او به زیبایی تیم ریکاردو ساپینتو بازی نمی‌کند و قدرت دفاعی تیم فرهاد مجیدی را هم ندارد اما به لطف حضور نکونام، استقلال شخصیت تیمی خودش را حفظ کرده و با وجود مشکلات فنی، با فکر برنده شدن به میدان می‌رود؛ این راز استقلال صدرنشین تاکنون است.