مصدومیت‌ها در سری A نسل جدید ستاره‌ها را می‌سازد
عدو شود سبب خیر!
اعتماد نکردن به جوانان یکی از بحث‌های رایج فوتبال ایتالیا بوده اما مصدومیت نفرات اصلی تیم‌ها باعث شده نسل بعدی فوتبال خودشان را نشان بدهند. وقتی ایتالیا در پلی‌آف جام جهانی 2022 به مقدونیه شمالی باخت و برای دومین بار پیاپی از حضور در بزرگترین تورنمنت فوتبالی جهان محروم شد، بحث‌های تندی درباره تیم ملی ایتالیا شکل گرفت و اینکه تیم بعد از قهرمانی در یورو 2020 تغییرات بسیار ناچیزی داشته است. داستان از آنجا شروع شد که روبرتو مانچینی و آتزوری اتکای زیادی به بازیکنان باتجربه خود داشتند به جای اینکه تلاش کنند نسل جدیدی از فوتبالیست‌ها را بسازند. مخالفان هم می‌گفتند به اندازه کافی استعدادهای قابل اعتماد در سری A وجود ندارد و این حرف سال‌ها درست بوده. اما تقصیرها را نمی‌توان به گردن یک نفر انداخت و عوامل مختلفی وجود دارد که باعث شده بازیکنان جوان ایتالیایی نمی‌توانند حتی برای دقایقی تیم‌های باشگاهی خود را همراهی کنند. یک درد مشترک همه تیم‌ها اتکای زیاد به بازیکنان خارجی است به خصوص پا به سن گذاشته‌هایی که در کشورهای مختلف تجربه زیادی به دست آورده‌اند. این اتهام متوجه همه تیم‌ها در همه جای جدول می‌شود، از یوونتوس و اینتر گرفته تا سالرنیتانا و کالیاری. حتی خود مانچینی اعتراف کرد جوان‌های بیشتری به دنبال ویلفرید جنونتو می‌روند که ایتالیا را به مقصد سوییس ترک کرد تا فرصت بیشتری برای بازی در ترکیب اصلی پیدا کند. این بازیکن که تازه 20 ساله شده، از 9 سالگی در رده‌های سنی مختلف برای اینتر بازی کرد و سه سال قبل به زوریخ رفت، حالا هم در لیدزیونایتد در چمپیونشیپ بازی می‌کند.
اعتراف مانچینی تلخ بود به خصوص برای هواداران تیم‌های طراز اول که سرمایه‌گذاری سنگینی روی سیستم پرورش جوانان دارند اما بهره‌ای نمی‌برند. به نظر می‌رسید تغییر ضروری است تا اینکه موضوع با ناکامی تحقیرآمیز تیم ملی ایتالیا به اوج رسید.
حالا تغییر ایجاد شده اما نه به آن شکل که بعد از شب فاجعه‌بار پالرمو در مارس 2022 انتظار می‌رفت. به جای تغییر ذهنیت مقامات تصمیم‌گیرنده باشگاه‌ها، مصدومیت‌ها باعث شده‌اند جوانان فرصت بازی در سری A را به دست آورند.
یک مثال آشکار جان لوییجی دوناروما است که در سال 2015 وقتی 16 سال بیشتر نداشت نخستین بازی‌اش را برای میلان انجام داد به خاطر مصدومیت شدید زانو که برای دیگو لوپس، دروازه‌بان اول تیم به وجود آمده بود و همه می‌دانیم گلر ایتالیایی به کجا رسید.
نمونه اخیرش فرانچسکو کاماردا است که در برد اخیر روسونری برابر فیورنتینا از روی نیمکت به زمین آمد. نوح اوکافور مصدوم و الیویه ژیرو محروم بودند و این بازیکن 15 ساله توانست در ترکیب روز بازی قرار بگیرد و به عنوان جانشین نخستین بازی‌اش را برای تیم اول باشگاه انجام دهد. یان کارلو سیمیچ هم در 18 سالگی نخستین بازی خود را برای تیم اول میلان انجام داد و با گلی که به مونتزا زد، این شروع را خاطره‌انگیز کرد.
هانس نیکولوسی کاویلیا، دین هویسن و کنان ییلدیز هم در این فصل در ترکیب یوونتوس ماسیمیلیانو آلگری فرصت بازی پیدا کردند به دلیل اینکه مربی گزینه‌های متعددی در اختیار نداشت، بعضی مصدوم بودند و بعضی مسائل دیگر.