«VAR» برای «WAR»
مرتضی رضایی
روزنامه نگار
از زمانی که مشخص شد قرار است دربی پایتخت با سیستم پیشرفته ویدیویی برگزار شود حرف خیلی‌ها این بود: «خب دیگر تمام شد، حالا خیال‌مان راحت است که حق هیچ تیمی خورده نمی‌شود! خیال‌مان راحت است که هواداران اعتراض نخواهند کرد و...»
حالا چند روز از دربی گذشته است. خبرهای زیادی را در این مدت خوانده‌ام. جالب است! هوادار هیچ‌کدام از دو تیم از «VAR» راضی نیست. از داور راضی نیست و آش همان آش است و کاسه همان کاسه. زمین و زمان را در فضای مجازی بهم دوخته‌اند. پرسپولیسی‌ها از خوردن حق‌شان می‌گویند، یا اینکه می‌گویند استقلال حکومتی است و شعارهایی از این قبیل. استقلالی‌ها هم ساکت ننشسته‌اند و با بیان اینکه دیگر خبری از امتیازهای مفت برای تیم حکومت نیست، توی دل سرخ‌ها رفته‌اند!
در این چند روز نظرات زیادی را خوانده‌ام. گمان خیلی‌ها اشتباه از آب درآمد. می‌گفتند اگر بیاید خیلی از مشکلات حل می‌شود. حقی خورده نمی‌شود، دعوا‌ها می‌خوابد و داور و نقش داوری در مسابقات جایی بین کل‌کل‌های هواداری نخواهد داشت. زهی خیال باطل. این فوتبال، این هوادار و این فضا درست شدنی نیست. با «VAR» یا بدون «VAR» فرقی هم نمی‌کند. آن تندروها و آن خشک متعصب‌ها کار را به جایی رسانده‌اند که حتی اگر خودشان هم داور باشند باز به صحنه‌ای معترض هستند. از بازی راضی نمی‌شوند و باز باید غرشان را بزنند. این فوتبال و این شیوه هواداری درست نمی‌شود. «VAR» آمد، هیچ فرقی هم نکرد. «VAR» آمد و انگار که نیامده است. «VAR» آمد اما تبدیل به«WAR» شده تا فضای مه‌آلود فوتبال این مملکت حاشیه تازه‌ای را تجربه کند. قصه تازه شروع شده و فصل جدیدی به روی فوتبال ایران باز شده که در خودش توهین خواهد داشت، افترا خواهد داشت، بی‌اخلاقی خواهد داشت و مشت گره کردن‌هایی که حس بدی را به آدم تلقین می‌کند!
در این فوتبال پس از اعلام خطای پنالتی برای یک تیم، یک نفر روی کول رئیس کمیته داوران می‌پرد و شادی‌اش را با او تقسیم می‌کند. در این فوتبال آقای داور با تیم قهرمان عکس یادگاری می‌گیرد و در این فوتبال همه چیزش به همه چیزش می‌آید. آن وقت عده‌ای دنبال «VAR» هستند تا به وسیله آن عدالت را جست‌وجو کنند؛ واژه‌ای گمشده که با هزار «VAR» هم به دست نخواهد آمد. فوتبال ایران و فضای هواداری‌اش همین است و تمام...