بازارگرمی داخلی ناتوانی بین‌المللی
فرخ حسابی
روزنامه نگار
حذف دو نماینده از سه نماینده ایران در دور گروهی لیگ قهرمانان آسیا و از طرف دیگر صعود هر چهار نماینده عربستان به دور حذفی این رقابت‌ها بحث‌های زیادی را در مورد تفاوت فوتبال دو کشور ایجاد کرده است. موفقیت فوتبال عربستان و تیم‌هایی مثل الاتحاد و الهلال و النصر دست کم در غرب آسیا نکته تازه‌ای نیست و الهلال سال‌هاست که یکی از قدرتمندترین تیم‌های این قاره به حساب می‌آید. سرمایه‌گذاری البته که عامل مهمی در موفقیت این تیم‌ها در رقابت‌های باشگاهی آسیا به حساب می‌آید و در این دو سال اخیر این سرمایه‌گذاری روندی صعودی و نجومی نیز در فوتبال عربستان به خود گرفته است. اما حتی در سال‌هایی که خبری از ستاره‌هایی مثل کریستیانو رونالدو، کریم بنزما، نیمار و میتروویچ در فوتبال عربستان نبود نیز تیم‌های این کشورها با دیگر خریدهایی که انجام می‌دادند موفقیت خود را تضمین می‌کردند. فوتبال ایران با وجودی که در زمینه هزینه بابت خرید بازیکنان بین‌المللی قابل قیاس با فوتبال کشورهای حاشیه خلیج فارس نیست اما در مقایسه با منابع مالی داخلی و درآمدهای داخل کشور، باید گفت در فوتبال ایران نیز هزینه‌های نجومی اما بی‌حاصل انجام می‌شود که ریشه آن به طور وسیع در عدم مدیریت صحیح در فوتبال به ویژه در بخش باشگاهی است. پرداخت پول‌های گزاف به بازیکنان داخلی که همراه با بازارگرمی‌های عجیب و غریب انجام می‌شود و بالا رفتن هر ساله این قیمت‌ها به شکلی باورنکردنی، باعث شده که انتظارها نیز از این بازیکنان بالا برود اما وقتی چنین بازیکنانی در میادین بین‌المللی مقابل رقبای خود قرار می‌گیرند نشانی از توانایی‌های فنی در مقایسه با ارقامی که دریافت کرده‌اند، دیده نمی‌شود و همین موضوع شاید دلیل اصلی اعتراض هواداران تیم‌های ناکام باشد نظیر آنچه که سه‌شنبه شب در ورزشگاه آزادی و بعد از شکست خانگی پرسپولیس مقابل تیم حذف‌شده الدحیل قطر رقم خورد.