کشتی آزاد به ساحل آرامش می‌رسد؟!
لوپ باطل
میعاد نیک
روزنامه نگار
استعفای پژمان درستکار از هدایت تیم ملی کشتی آزاد بزرگسالان آن هم در شرایطی که به نظر آب‌ها از آسیاب افتاده می‌رسید و فدراسیون کشتی حداقل تا پایان بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ پاریس کاری به کار کادرفنی نداشت، شاید آخرین چیزی بود که به فکر کشتی‌دوستان می‌رسید اما این اتفاق غیرقابل پیش‌بینی بالاخره افتاد.
این اتفاق درست یک روز بعد از برگزاری فینال لیگ برتر آزاد رخ داد و فدراسیون کشتی با اعلام این خبر، خیلی‌ها را شوکه کرد. در اینکه چه اتفاقی بین علیرضا دبیر و درستکار افتاده که رئیس فدراسیون به راحتی استعفای دوست قدیمی‌اش را رد نکرده و تعارف را دو دستی جواب داده، هنوز چیزی مشخص نیست اما بدون تردید این استعفا پشت‌پرده‌هایی را با خود به همراه داشته است.
دبیر پس از نتایج نه‌چندان قابل دفاع تیم ملی کشتی آزاد در مسابقات جهانی، مدعی شد که کادر فنی و در رأس آن پژمان درستکار می‌بایست جوابگوی انتقادات فنی باشند و حتی در این بین به محسن کاوه هم اشاره‌ای داشت اما با نتایج خوب آزادکاران در بازی‌های آسیایی هانگژو، پیش‌بینی می‌شد حاشیه امن مناسبی برای درستکار تا المپیک در نظر گرفته شده باشد.
ضعف کادر فنی و شکست در کشتی‌های مهم از روی آنالیز، موضوعی بوده که رئیس فدراسیون و بسیاری از منتقدان درباره نتایج اخیر بر آن اتفاق نظر داشتند اما عدم تغییر کادر فنی به شیوه مطلوب از سوی درستکار و اینکه خود دبیر پیشقدم شد تا محسن کاوه و حتی اکبر فلاح برای کمک به تیم ملی اضافه شوند، خود خبر از ماجرا می‌داد.
احتمالاً نفراتی که از سوی درستکار برای کادر فنی معرفی شده‌اند، مورد وثوق دبیر نبوده‌اند و نفرات مهم کشتی هم حاضر به کار کردن زیر دست درستکار نبودند که استعفای ناگهانی درستکار مورد پذیرش دوست قدیمی‌اش قرار گرفت تا این بار نوبت به محسن کاوه، شخص دبیر و درستکار برای هدایت تیم ملی تا المپیک پاریس برسد.
کاوه که با سابقه قهرمانی جوانان جهان در سال گذشته به تیم ملی بزرگسالان رسیده، اتفاقاً مربی کم‌تجربه‌ای نیست ولی هنوز هم تردید‌هایی درباره چرایی انتخاب وی هست. طی سال‌های اخیر علیرضا دبیر همواره چوب رفاقت با کاوه را خورده و انواع و اقسام انتقادات و اتهامات در لیگ کشتی یا تیم‌های ملی را به جان خریده است.
دبیر چندی پیش مدیریت تیم‌های ملی را از محسن کاوه گرفت و این سمت را به مشاور رئیس فدراسیون در تیم ملی تنزل داد. کارنامه درستکار در ۲۸ ماه گذشته چندان هم بد نبود و تیم‌های تحت هدایت او در مجموع موفق به کسب ۱۸ مدال شامل ۶ طلا، ۸ نقره و ۴ برنز در ۳ دوره مسابقات جهانی شدند.
درستکار که اصلاً تا همین روزهای قبل هم صحبتی درباره جدایی از تیم ملی نداشت و تیمش را برای المپیک آماده می‌کرد، حالا عطای پاریس را به لقای آن بخشیده. کاوه در حالی به سکان هدایت تیم ملی رسیده که وضعیت ستاره‌های تیم ملی اصلاً خوب نیست؛ رحمان عموزاد از روزهای اوج فاصله گرفته و مصدومیت حسن یزدانی و بلاتکلیفی کامران قاسم‌پور هم مزید بر علت شده است.
در این حال ما هنوز سهمیه‌های کامل المپیک را هم کسب نکرده‌ایم و اتفاقی شبیه به المپیک لندن تکرار شده؛ تیمی که در درخشش عجیب کشتی فرنگی نتوانست کاری از پیش ببرد چون مربی‌اش قبل از المپیک عوض شده بود. شاید این اتفاق بهتر بود که درستکار تا المپیک در تیم ملی می‌ماند و پس از آن با هر نتیجه‌ای وی از سمت خود کنار می‌رفت.
کشتی آزاد در ادامه مسابقات قهرمانی کشور که اولین مرحله از چرخه المپیک است را در پیش دارد. از دل این مسابقه و تورنمنت بین‌المللی، قرار است نفرات اعزامی به مسابقات قهرمانی آسیا و مهم‌تر از آن گزینشی آسیایی انتخاب شوند. تیم ملی در بلگراد موفق به کسب سهمیه المپیک در اوزان ۶۵، ۸۶ و ۱۲۵ کیلوگرم شد و در اوزان ۵۷، ۷۴ و ۹۷ کیلوگرم باید به دنبال کسب سهمیه باشد.
بدون تردید انتصاب کاوه به هدایت تیم ملی بیانگر گیر کردن کشتی ایران در لوپ باطل است. انتظار می‌رفت پس از المپیک نامدارانی مانند کمیل قاسمی یا رضا یزدانی یا هر ستاره جهانی دیگر به هدایت تیم ملی برسند اما این انتصاب بیش از تغییرات اساسی، بوی ناامیدی و دست خالی بودن را می‌دهد که زیبنده کشتی ایران نیست.
با این حال باید در ابتدا منتظر انتخاب دستیاران کاوه و بحث چرخه انتخابی تیم ملی ماند تا ببینیم چه اتفاقاتی رخ خواهد داد. آیا کاوه رفاقت را در حق دبیر تمام می‌کند و آبروی خود را مجدداً به عرش می‌رساند و یا بر عکس اتفاقی رخ می‌دهد که به ضرر کشتی ایران تمام خواهد شد.