حریفان بعدی چاره‌ای جز بازیابی سریع ندارند
بازی‌های «سخت در آسان»!
بازی بعدی استقلال در لیگ برتر فوتبال کشور به ظاهر یک مسابقه آسان است زیرا حریفش که فولاد خوزستان باشد، با قبول 7 شکست و خوردن 17 گل در 10 بازی‌اش به اعماق جدول رده‌بندی فرو‌رفته و کمترین گل‌زده را در لیگ امسال دارد که فقط مشتمل بر 4 گل است و حتی معدل نیم‌گل‌زده در هر بازی را هم به دست نمی‌دهد. با این حال این مسابقه شاید آنقدرها هم آسان نباشد که به نظر می‌رسد و کار استقلال زمانی دشوارتر می‌شود که درنظر بگیریم هر چهار تیم دیگری هم که تا پایان نیم‌فصل اول روبه‌روی این تیم می‌ایستند، رقبایی مصمم به جبران مافات و ترمیم نتایج ضعیف قبلی خود هستند. فولاد که در سال‌های اخیر سابقه فتح دو جام (جام حذفی و سوپرجام) را داشته و پیشینه کسب رتبه سوم لیگ را هم دارد، پس از شروع بسیار بدش در این فصل و جواب گفتن علیرضا منصوریان سعی زیادی در تجدید سازمان داشته است. آنها یک سرمربی 59 ساله اسپانیایی به نام خوان ایگناسیو مارتینس را مصدر کار کرده‌اند که اگرچه تا این لحظه توفیقی در حیای فولاد نداشته اما از یک‌سو او در حال خو گرفتن با شرایط کاری‌اش در اهواز است و از جانب دیگر شمار بازیکنان خوب و باکیفیت در جمع قرمز و زردهای اهوازی تا به آن حد می‌رسد که بتوان یک بازیابی بالنسبه موفق را از آنها انتظار کشید. شاید نتوان تخمین زد که بار و بر نهایی این بازیابی در کدام تاریخ قابل رؤیت خواهد بود اما شاید دیدار شنبه آینده آنها مقابل استقلال نقطه شروع این روند ترمیمی باشد و فولادی‌ها نسبت به دیدارهای نافرجام اخیرشان بهتر و کم‌اشتباه‌تر ظاهر شوند و همین مسأله می‌تواند کار آبی‌ها را سخت‌تر از چیزی کند که اکثر هواداران آنها می‌پندارند. تصور آسان بودن کار آبی‌ها در اهواز بیشتر از آن رو است که این تیم به رده چهاردهم در جدول 16 تیمی لیگ برتر سقوط کرده و کل دستاوردهایش در این فصل پرتلاطم کم‌ثمر از کسب سه برد فراتر نمی‌رود. اما میزبانی این دیدار در اهواز که طبعاً فولاد با شرایط آنجا بسیار آشناتر از استقلال است و میل به خودنمایی در حضور هواداران، مسأله‌ای است که می‌تواند فولاد را با حالتی متفاوت با دیدارهای اخیرش روبه‌روی تیم جواد نکونام قرار بدهد و یک روز پرتنش را برای تیم مسافر تهرانی رقم بزند.
پیامدهای چندگانه یک توقف احتمالی تازه
سرمربی استقلال که تیمش به سبب تعطیل شدن دو هفته‌ای لیگ برتر فرصت زیادی برای چک کردن مجدد شاگردانش و انجام یک طراحی درست تاکتیکی برای مسابقه روز شنبه اهواز داشته، قطعاً از یاد نبرده است که چطور در آخرین مسابقه تیمش قبل از تعطیلات، برتری 0-1 اولیه خود مقابل ذوب‌آهن در اصفهان را با خوردن گلی دیرهنگام با تساوی 1-1 عوض کرد. درد و رنج نکونام که تیمش با آنها تساوی دو امتیاز حساس را از دست داد، بیشتر از آن‌رو بود که زننده گل نجات‌بخش حریف نه یکی از بازیکنان ذوب‌آهن بلکه مهدی مهدی‌پور هافبک تهاجمی جوان و مستعد خود آبی‌ها بود که شلیک از پشت 18 قدم مجید علیاری هافبک ذوبی‌ها را به اشتباه به درون دروازه خودی هدایت کرد و برد را ناخواسته از تیمش گرفت. آن توقف و تک‌امتیاز حاصله ذوبی‌ها آنها را در رده سوم جدول نگه داشت تا بلکه تمامی تعقیب‌کنندگان پیشاهنگ لیگ را به رسیدن به این تیم بیش از پیش امیدوار کند. فولاد با نتیجه فاجعه‌وار خود طبعاً به این جمع تعلق ندارد اما اگر این تیم هم موفق به گرفتن یک تساوی از یاران سید‌حسین حسینی شود، هم خودش در مسیر بازیابی یک استارت محکم و موفق خواهد زد و هم به سپاهان، پرسپولیس و گل‌گهر که دو بازی کمتر از استقلال انجام داده‌اند، امید بیشتری برای رسیدن به این تیم خواهد بخشید و کمک شایان توجهی به آنها در راه نیل به این مهم خواهد کرد، حتی اگر خوسته‌اش این نباشد و فقط به احیای خود اندیشیده و در این راه کوشش کرده باشد.
این همه نزول با این همه بازیکن نامدار؟
وقتی نام و اوصاف بازیکنان «فولاد» را از نظر می‌گذرانید، اولین سؤالی که در ذهن‌تان می‌نشیند، این است که این تیم نامدار و معتبر اهوازی چطور با این سرمایه قابل توجه انسانی این‌گونه به قعر جدول لیگ غلتیده و چرا در گلزنی تا این حد ناموفق عمل کرده است. فولاد که از قضا تیم قبلی خود نکونام است و دوره‌ای طلایی را زیر نظر وی سپری کرد، نه تنها کریستوفر کنت را درون دروازه‌اش دارد بلکه از امثال محمد‌رضا غبیشاوی، سینا مریدی، سعید واسعی، علی شجاعی، محمد علی‌نژاد و سامان انصاری هم در خطوط سه‌گانه‌اش بهره می‌برد. در میان «خارجی»های فولاد گادوین منشأ و موسی کولیبالی هم رؤیت می‌شوند که هر دو سال‌هاست در لیگ ایران بازی می‌کنند و در نتیجه با شرایط آن کاملاً آشنا هستند و راه‌های درخشش در آن را می‌شناسند و این البته شامل کریستوفر کنت هم می‌شود. اضافه بر آنها، فولاد خارجی‌های دیگری مانند جفرسون باهیا و لوکاس کاندیدو را هم در خدمت دارد و اگرچه در ایام «پیش‌فصل» تعدادی از نفرات فولاد این تیم را ترک گفتند اما باخت کنونی این تیم همان‌طور که نام و وصف اعضای فولاد نشان می‌دهد، اصلاً یک ترکیب نازل، بدون پشتوانه و فاقد قدرت پرواز نیست.
مشکل‌داران پرانگیزه
نکته مهم دیگر باقی‌مانده این است که متذکر شویم، چهار حریف دیگر تیم فعلی نکونام تا پایان نیم‌فصل نخست لیگ بیست‌و‌سوم، نساجی قائمشهر، گل‌گهر سیرجان، پیکان تهران و البته پرسپولیس هستند که رویارویی با سرخ‌های تهرانی دربی 102 تهران را که دچار تعویقی طولانی شده، سرانجام در روز 23 آذر به تصویر خواهد کشید. در میان رقبای فوق نساجی و پیکان تیم‌هایی هستند که مثل فولاد بشدت محتاج تفوق بر ضعف‌های خود و یک بازیابی بزرگ و جبران نتایج ضعیف قبلی خود هستند که آنها را به نیمه پایینی جدول هم سوق داده و حتی پرسپولیس هم در این تعریف می‌گنجد زیرا هیچ‌یک از پنج بازی آخرش را نبرده و انواع بلاها را بر سر خود نازل کرده است. در میان آنها تنها گل‌گهر است که وضعیت خطیری ندارد و اوضاعش بد نیست، اما یک استثنا درون یک قاعده کلی، اصل قضیه و واقعیت موجود را نقض نمی‌کند. واقعیت مهم موجود این است که پنج دیدار بعدی پیشاهنگ لیگ سخت و نفسگیر و به روایتی «سخت در آسان» است زیرا مقابل رقبایی برگزار می‌شود که شاید برخی قعر جدول‌نشین باشند، اما دقیقاً به همین سبب انگیزه‌ای فراوان و عزمی راسخ برای جبران و نجات خویش و اثبات توانایی‌های خود دارند.