می‌خواهم مثل پرهام باشم
دانشور: شطرنج در ایران جایگاهی ندارد
پریسا غفاری
روزنامه نگار
روزهای طلایی تیم ملی شطرنج در بازی‌های آسیایی هانگژو را کسی فراموش نمی‌کند. تیمی که با ترکیب پرهام مقصودلو، سیدمحمدامین طباطبایی، پویا ایدنی و بردیا دانشور گام به سرزمین مارکوپولو گذاشت. کمتر فرد یا مسئولی فکر می‌کرد این تیم بتواند حریفان قدری چون هند و ویتنام را با حرکات فیل یا قلعه و حتی سرباز اسیر هنرنمایی خود کند تا جایی که در روز پایانی این المپیک آسیایی هند، شاه شطرنج قاره‌کهن و ویتنام مقهور هنرنمایی پسران ایران زمین شدند و سکوی اولی را به یاران مقصودلو واگذار کردند.
در میان این با‌تجربه‌های صفحه شطرنج پسری از دیار ستارخان و باقرخان بود که با وجود 18 سال سن توانست خوب رقابت کند و سهمی در طلایی شدن یارانش داشته باشد. بردیا دانشور همان اعجوبه‌ای است که یک سال پیش در جام جهانی باکو استاد بزرگ روس، الکساندر گریشون را شکست داد تا فدراسیون جهانی از او به عنوان اعجوبه ایرانی یاد کند.
بردیا دانشور متولد 31 خرداد 1385 است که سابقه 11 سال فعالیت در شطرنج دارد و بازی با مهره‌های وزیر، شاه، قلعه و فیل را از 6 سالگی یاد گرفت. در 8 سالگی قهرمان کشور شد و دو سال است که در تیم ملی شطرنج عضویت دارد. چهار مدال جهانی (یک طلا، دو نقره و یک برنز) در رده سنی زیر 12 سال گرفته و یک بار هم نایب قهرمان بزرگسالان آسیا شد. او معتقد است شطرنج در ایران جایگاهی ندارد.
با شرکت در مسابقه انتخابی، عضویت در ترکیب تیم ملی اعزامی به هانگژو را کسب کردید؟
بله، البته آقایان مقصودلو، ایدنی و طباطبایی در انتخابی شرکت نکردند و مستقیماً در ترکیب بودند ولی من و سایر شطرنج‌بازان انتخابی زدیم و در نهایت من به عنوان نفر دوم به تیم راه یافتم.
در جام جهانی اتفاقی عجیب را رقم زدید. از آن مسابقه صحبت می‌کنید.
الکساندر استاد بزرگ روس بود و دارای ریتینگ خیلی بالاتر از من. در آن مسابقه به واسطه پایین بودن رنکینگم اصلاً استرسی نداشتم. در نهایت هم اگر می‌باختم ایرادی بر من وارد نبود اما مطمئن بودم برد مال من است و با کمی چاشنی شانس و خستگی حریفم توانستم ببرم. واقعاً بازی عجیبی بود. کار سختی بود ولی اتفاق رقم خورد.
در جام جهانی سه مسابقه انجام دادید. کدام بازی سخت‌تر بود؟
بازی با استاد روس سخت‌تر بود ولی استرس در دیدار اول برابر آذربایجانی‌های میزبان زیاد بود. با وجود اینکه ریتینگ پایینی داشت؛ البته در هر رویدادی مسابقه اول استرس زیادی دارد.
از هانگژو صحبت کنید و اینکه چطور شد به مدال طلا رسیدید؟
اصلی‌ترین رقیب ما در این مسابقات هند بود. آنها سومین تیم برتر جهان و با اختلاف بالا رنک یک آسیا هستند. حتی نفر میز پنجم هند رنک بالاتری از ما دارد ولی خب در مسابقات از نظر امتیازی پیش افتادیم. در بازی پایانی هم رقابت با کره خیلی زود تمام شد. با توجه به اینکه مقابل ویتنام هم مساوی شده بودیم بالطبع هند دوم شد.
اولین مدال طلای آسیا چه حسی برای شما داشت؟
اولین مدال آسیا خیلی حس خوبی داشت، آن هم با حداقل امکانات و شاید در حد صفر. باور کنید عکس‌هایی از کمپ‌های شطرنج‌بازان دیگر دیدیم که نشان می‌داد با چه مربیان بزرگی تمرین می‌کنند. حالا ما حتی مربی هم نداشتیم.
هندی‌ها بعد از قهرمانی ایران چه واکنشی داشتند؟
با گرفتن مدال طلا یک اتفاق عجیب و غریب را در حضور هندی‌ها رقم زده بودیم و آنها هم خیلی از ما ناراحت بودند. انگار مات شده بودند.
حرکت چه مهره‌ای از شطرنج را دوست داری؟
همه مهره‌ها را دوست دارم.
مهره سفید را بیشتر دوست داری یا سیاه؟
مسلماً سفید، چون یک حرکت بیشتر دارد.
با اعضای خانواده شطرنج بازی می‌کنید؟
من به طور اتفاقی با این رشته آشنا شدم و اصلاً خانواده من بلد نیستند بازی کنند.
الگویی در شطرنج داشتید؟
نه، ولی همیشه کارلسن نفر اول رنک جهان را تحسین می‌کنم.
از اینکه با نفرات اول ایران هم‌تیمی بودی، چه احساسی داری؟
این هدفم نیست چون دستاوردی هم ندارد، بلکه باید همانند پرهام مقصودلو بتوانی تاپ لول باشی.
شطرنج ایران چه مشکلاتی دارد؟
امکانات نیست. سطح کیفی رقابت‌هایی که در ایران برگزار می‌شود خیلی پایین است. حتی تورنمنت بین‌المللی که در کشور برگزار می‌شود جوایز مالی آن حداقل 1000 دلار است و هیچ شطرنج‌باز خارجی به ایران نمی‌آید. خود من حتی در پیکارهای داخلی شرکت نمی‌کنم. شطرنج در ایران جایگاهی ندارد.
صحبت پایانی.
قهرمان جهان شوم. کار عجیب و غریبی به نظر می‌آید. ابتدا باید تا نفر دهم خودم را بالا بکشم و بعد از آن هم به سمت قله صعود کنم.