در حافظه موقت ذخیره شد...
قلعه‌نویی - فدراسیون و جای خالی برنامه بلندمدت
روزنامه نگار
در همه جای دنیا، اغلب تغییرات روی نیمکت تیم‌های ملی بلافاصله بعد از جام جهانی انجام می‌شود. جایی که فدراسیون‌ها زمان دارند تا بهترین گزینه را انتخاب کنند و در یک فرصت چهار ساله او را محک بزنند و برنامه‌هایش را اجرا کنند. این اتفاق را بارها در کره‌جنوبی، ژاپن و حتی قطر دیده‌ایم. مربیانی که بلافاصله بعد از پایان جام جهانی و با یک قرارداد محکم و چهارساله هدایت این تیم‌ها را بر عهده گرفته و اغلب در مسیر موفقیت گام برداشته‌اند.
در ایران اما هیچگاه یک برنامه‌ریزی بلندمدت وجود نداشته. البته اگر دوران مربیگری کارلوس کی‌روش را فاکتور بگیریم، در باقی اوقات چنین شرایطی را در تیم‌های ملی مختلف فوتبال ایران مشاهده نکرده‌ایم. فدراسیون فوتبال بعد از ناکامی در جام جهانی 2022، چند ماه مشغول انتخاب جانشین کی‌روش بود و سرانجام به نام امیر قلعه‌نویی رسید؛ سرمربی پرافتخار فوتبال ایران که در تمام تیم‌هایی که فعالیت کرده نتایج خوبی کسب کرده.
برای امیر قلعه‌نویی اما فدراسیون فوتبال ابتدا برنامه کوتاه‌مدت دارد و سپس در صورت موفقیت در جام ملت‌های آسیا و صعود به نیمه‌نهایی، این برنامه طولانی‌تر خواهد شد. اینکه چرا از حالا یک قرارداد چهار ساله و بدون بند برای قلعه‌نویی در نظر نمی‌گیرند، یک ابهام است. اگر فدراسیون فوتبال به قلعه‌نویی اعتقاد دارد و او را با متر و معیار مد نظر خود انتخاب کرده و تمام تیم‌های ملی را به او سپرده، چرا قراردادش را مشروط بسته؟
بهتر بود فدراسیون فوتبال در این بخش به امیر قلعه‌نویی اعتماد می‌کرد و قرارداد او را بدون لحاظ کردن نتایج جام ملت‌های آسیا، تا پایان جام جهانی 2026 امضا می‌کرد. آن وقت این سرمربی 60 ساله می‌توانست با آرامش کامل و طرح یک برنامه طولانی‌مدت، ابتدا در جام ملت‌های آسیا بازیکنان خود را محک بزند و سپس با تغییر نسل به فکر جام جهانی بعد باشد. اتفاقی که زمان کی‌روش رخ داد و چه خوب می‌شد برای امیر قلعه‌نویی هم رخ می‌داد.