در حافظه موقت ذخیره شد...
انتقادها و نگرانی‌ها در اصفهان
روزنامه نگار
ضعف‌های آشکار سپاهان در دیداری که عصر روز یکشنبه برابر تیم نساجی در قائمشهر برگزار کرد و به تساوی 1-1 منجر شد، شماری از هواداران تیم اصفهانی را به این باور درست یا غلط رساند که اگر قرار است این تیم پس از مدتی رکود از نو قهرمان لیگ برتر فوتبال کشور شود، ژوزه مورایس مردی نیست که بتواند این کار را برای آنها انجام بدهد.
رگه‌هایی از شتاب‌زدگی در نتیجه‌گیری فوق به چشم می‌خورد زیرا اولاً فقط 8 هفته از لیگ بیست و سوم سپری شده و سپاهان 2 بازی عقب‌افتاده دارد و هر پنج مسابقه قبلی‌اش را برده بود و این اولین مرتبه‌ای بود که پیروز نمی‌شد و ثانیاً دلیل عدم استقرار این تیم در جمع سه تیم صدر جدول، کسر شدن چهار امتیاز از حساب این تیم به اتهام تخلفات مالی است که 45 روز پیش اعمال شد و نتیجه فرجام‌خواهی طلایی‌پوش‌ها نسبت به حکم صادره در این زمینه هم هنوز مشخص و اعلام نشده است. می‌توان یک اصل سوم را نیز بر برائت فنی سپاهان بیان کرد و آن مشغولیت همزمان این تیم در لیگ قهرمانان آسیا است که تمرکز را از آنان می‌گیرد و به لحاظ جسمانی خسته‌ترشان می‌کند. با این حال عده‌ای که همچنان سیاست‌های انتخابی سرمربی پرتغالی و 57 ساله سپاهان را برای قهرمان شدن در لیگ داخلی مناسب نمی‌دانند به این نکته استناد می‌کنند که طی دو فصل اخیر تقریباً هر نفر و نیرویی که مورایس برای تقویت تیمش الزامی دانسته توسط مدیریت سپاهان صید و به لشکر بازیکنان این تیم اضافه شده و با این وجود زردپوشان اصفهانی در برابر نیروی هوایی عراق در لیگ قهرمانان قاره بدون استقامت لازم ظاهر شدند و بازی 1-2 برده را با تساوی 2-2 عوض کردند. از نظر آنها تساوی یکشنبه این هفته مقابل نساجی دیگر تیم «آسیایی» لیگ برتر صد درجه از آن بدتر بوده زیرا در روزی به‌دست آمدند که اگر تیم سید‌مهدی رحمتی از میدان‌گیری آشکار خود به‌درستی سود می‌جست و آن همه فرصت‌های عالی و مسلم گلزنی را هدر نمی‌داد، سپاهان شاید با خوردن حداقل سه، چهار گل از قائمشهر به اصفهان باز‌می‌گشت. ترس بعضی هواداران سپاهان این است که این تیم سناریوی «خودتخریبی» اواخر فصل پیش خود را تکرار کند. زمانی که در صدر جدول جای داشت و فقط سه هفته تا پایان مسابقات باقی مانده بود ولی در آخرین دقایق بازی‌اش با ملوان در حالی که 0-1 پیش بود، یک گل آسان خورد و به تساوی 1-1 اکتفا کرد و پرسپولیس با بهره‌گیری حداکثری از آن رویداد به صدر جدول رفت و بازی‌های بعدی‌اش را هم برد و قهرمان شد. افراد نگران در اصفهان می‌پرسند وقتی سپاهان آنقدر مهاجمان نامدار و زبده (اسدی، مغانلو و آل‌اکثیر) دارد که نمی‌داند از کدام‌یک استفاده و کدامین را نیمکت‌نشین کند و در سایر خطوط خود نیز وفور استعداد و ترافیک نفرات قوی دارد، چطور می‌توان از این قابلیت‌ها بهره لازم را نگرفت و در برخی دقایق طوری مقابل نساجی وا داد که انگار این تیم اصلاً خط دفاعی ندارد؟! آیا نگرانی‌ها و انتقادهای فوق به‌حق است یا ناحق؟