به جا مانده از ال‌کلاسیکو مودریچ تمام نشدنی و ژاوی بدون چاره
این پســــــــــــــــر 20 ســــــــالــــــــــــه یک غارتگر است!
فرخ حسابی
روزنامه نگار
در اولین حضور جود بلینگام در ال‌کلاسیکو به نظر می‌رسید او تحت تأثیر این رقابت بزرگ قرار گرفته است. تقریباً مثل همه بازیکنان دیگر رئال مادرید او هم در ورزشگاه المپیک لئویس کمپانیس شهر بارسلونا در ابتدای بازی با مشکل مواجه شده بود. برتری بارسلونا بدون بحث بود و گل ایلکای گوندوغان نیز پاداش این برتری بود.
نکته بدتر این بود که به نظر می‌رسید بارسا باز هم بیشتر می‌خواست. رئال مادرید کاملاً بی‌حال نشان می‌داد. آنها به طرز عجیبی بی‌خطر شده بودند. ورود لوکا مودریچ به بازی کمک زیادی به این تیم کرد. اما این کامبک در ال‌کلاسیکو که یکی از غیرقابل پیش‌بینی‌ترین کامبک‌ها در تاریخ این رقابت حساس بود تماماً توسط بلینگام و توانایی‌های او رقم خورد.
در فاصله 22 دقیقه مانده به پایان بازی، او توپ را پشت محوطه جریمه بارسا گرفت و با یک شوت مهارنشدنی دور از دستان مارک آندره تراشتگن درون دروازه بارسا قرار داد؛ به همین راحتی.
سپس در وقت اضافه، مرد جوان انگلیسی دوباره ضربه‌ای زد و استعداد غارتگرانه خود را نشان داد و گل دوم را به ثمر رساند. بازی تمام شد. کار انجام شد. بلینگام دوباره درخشید.
بلینگام پادشاه
همه می‌دانستند که جود بلینگام خوب بود. اما واقعاً کسی فکرش را می‌کرد او تا این حد خوب باشد و آن هم اینقدر سریع؟ این پسر هنوز فقط 20 سال دارد و در همین سن و سال ال‌کلاسیکو را تقریباً به تنهایی برای رئال مادرید درآورد و تیمش را برنده کرد. رئال مادرید در طول بازی تیم دوم میدان بود و اصلاً نسبت به بارسا خوب نبود تا اینکه بلینگام تصمیم گرفت بازی را با شوتی وحشیانه به تساوی بکشاند. در شوت او نوعی خشم وجود داشت و این موضوع را می‌شد در اینکه بلینگام بابت آن زیاد خوشحالی نکرد هم به وضوح دید. او آزرده‌خاطر به نظر می‌رسید و از روند بازی و نتیجه آن عصبانی بود. او باید یک بار دیگر لوس بلانکوس (سفیدها) را نجات می‌داد و همین کار را نیز به بهترین شکل انجام داد. جود حالا اولین بازیکن مادریدی در قرن حاضر است که توانسته در اولین بازی خود در ال‌کلاسیکو دو گل بزند، حتی کریستیانو رونالدو بزرگ هم نتوانست چنین شاهکاری را انجام بدهد. این استعدادی است که از آن صحبت می‌کنیم: جود بلینگام پادشاه جدید ال‌کلاسیکو.
ژاوی، بازنده بزرگ
فکر می‌کرد همه چیز را درست انجام داده بویژه با شروع خوبی که تیمش داشت. سرمربی بارسلونا البته تیم ناقصی را در حال حاضر در اختیار دارد چراکه چهار بازیکن اصلی‌اش را نمی‌توانست در ترکیب قرار دهد و باید روی چند بازیکن ذخیره و چند استعداد جوان برای برنده شدن در نفسگیرترین بازی لالیگا حساب باز می‌کرد. مسلماً مأموریت سختی بود. اما برای 65 دقیقه ژاوی کارش را بدرستی انجام داد. خط هافبک تیم او عالی بود و ساختار دفاعی نیز مستحکم. وینیسیوس، تونی کروس و بلینگام به سختی می‌توانستند حرکت کنند و آبی اناری‌ها کاملاً خطرناک نشان می‌دادند. اما ناگهان همه چیز عوض شد و بد پیش رفت. مادرید نیمکت قوی‌‌تری داشت و ژاوی در حالی که تیمش مدام در حال تحلیل رفتن بود فقط تماشاگر اتفاقات داخل میدان بود. شاید اگر سرمربی بارسا می‌توانست از بازیکنانی مثل فرنکی دی یونگ، پدری و حتی ژول کنده استفاده کند اوضاع طور دیگری پیش می‌رفت. ژاوی در واقع اشتباهی نداشت. او تیمی از بازیکنان جوان و چند محصول لاماسیا را در اختیار داشت که مقابل ستاره‌های باتجربه رئال قرار گرفته بودند، مقابل بازیکنانی که بخوبی با چنین فضایی آشنا بودند. مادرید خیلی خوب بود و این شاید بدترین چیز برای ژاوی و تیمش بود.
لوکا، همان همیشگی
درست در همان زمانی که همه فکر می‌کنند مودریچ تمام شده و دیگر بنزینی در باک ماشین او وجود ندارد، لوکا تأثیر خود را به گونه‌ای نشان می‌دهد که بابت شک کردن به او به خودتان ناسزا می‌گویید! بعد از ال‌کلاسیکوی روز شنبه جود بلینگام در تیتر همه رسانه‌ها حکمرانی می‌کرد که البته حقش هم بود. اما آمدن مودریچ به جای تونی کروس در خط میانی نقطه مهم بازی برای رئال مادرید بود. ستاره باتجربه کروات، دقت، سرعت و خطرناک بودن را به بازی مادرید اضافه کرد، کاری که همیشه در فوتبالش به بهترین شکل انجام داده است و دقیقاً به همین دلیل بود که بارسا کنترل بازی را ناگهان از دست داد. مودریچ تا کی می‌تواند در این سطح عالی باشد؟ کسی نمی‌داند. او در پانصدمین بازی خود برای رئال مادرید باز هم تأثیرگذار بود. شاید فوتبال هیچ وقت هافبکی مثل مودریچ را به خود نبیند.