عواقب ناآشنایی با VAR برای تیم‌های ایرانی
آرمن ساروخانیان
روزنامه نگار
لیگ برتر ایران هنوز مجهز به VAR نیست و سه نماینده ایران در لیگ قهرمانان آسیا برای اولین بار با این تکنولوژی روبه‌رو شده‌اند. اگر بازیکنان ملی‌پوش یا لژیونرهای سابق را که تعدادشان زیاد نیست کنار بگذاریم، این موضوع برای بیشتر بازیکنان تازگی دارد و قطعاً برای هماهنگی با آن نیاز به کمی زمان دارند. بازی‌های هفته سوم لیگ قهرمانان آسیا نشان داد که ناآشنایی با فناوری کمک‌داور ویدیویی می‌تواند عواقبی برای تیم‌های ایرانی داشته باشد و حتی روی نتایج و سرنوشت‌شان تأثیر بگذارد.
در بازی نساجی مقابل نوبهار ازبکستان اخراج صابر حردانی نقطه عطف بازی بود و تیم ایرانی بدون این اتفاق می‌توانست به سه امتیاز برسد. مدافع نساجی در این لحظه تکل خشنی انجام داد که در بازبینی ویدیویی مشخص شد. بازیکنان لیگ برتری بدون حضور کمک داور ویدویی خطاهای شدیدی انجام می‌دهند که گاهی از چشم داوران دور می‌ماند. اگر VAR در فوتبال ایران وجود داشت، آنها با احتیاط بیشتری بازی می‌کردند و می‌دانستند که بعید است خطایی از دید دوربین‌ها پنهان بماند.
مشابه چنین اتفاقی در بازی پرسپولیس مقابل استقلال تاجیکستان هم تکرار شد. خطای ریگی در محوطه جریمه از دید داور وسط پنهان مانده بود، ولی در بازبینی ویدیویی مشخص شد. پرسپولیس خوش‌شانس بود که بیرانوند این ضربه را گرفت و به اعتراف گل‌محمدی مهار دروازه‌بان ملی‌پوش نقطه عطف بازی بود.
در لیگ برتر ممکن است چنین خطایی در شلوغی محوطه جریمه از دید داور پنهان بماند و بازیکنان در غیاب کمک‌داوران ویدیویی بی‌محاباتر بازی می‌کنند. اگر این پنالتی در برابر یک حریف سخت‌تر مثل النصر یا الدحیل اتفاق می‌افتاد، ممکن بود جبرانش غیرممکن باشد.
اکثر لیگ‌های معتبر آسیا مجهز به این فناوری هستند و بازیکنان‌شان ظرایف و حساسیت‌های آن را می‌شناسند. این مزیتی برای آنها در برابر بازیکنان ایرانی است و در لحظات حساس می‌تواند کفه ترازو را به نفع‌شان سنگین‌تر کند.