رونق پشتوانه‌سازی منوط به تحول فنی و استراتژیک در وزنه‌برداری
خودزنی در مسیر المپیک با تغییر نسل
رضا عباسپور
روزنامه نگار
پس از ناکامی‌های تلخ و تأسف برانگیزی که تیم ملی وزنه‌برداری بزرگسالان ایران در میادین جهانی عربستان (گزینشی بازی‌های المپیک 2024 پاریس) و بازی‌های آسیایی هانگژو دشت کرد، اینطور به نظر می‌رسید که مسئولان فدراسیون و کادرفنی تیم ملی حداقل با یک عذرخواهی ساده از اهالی این رشته و خانواده ورزش کشور مسئولیت این ناکامی را به دوش کشیده و سعی کنند با تغییر تفکرات و استراتژی ناکام و شکست خورده قبلی، در مسیر بازی‌های المپیک 2024 پاریس برای جبران ناکامی و بازگرداندن اعتبار از دست رفته به این رشته قدم بردارند. اما نه تنها این اتفاق رخ نداد بلکه مقصر اصلی ناکامی‌های به دست آمده بار دیگر تیم قبلی مدیریتی و فنی، همینطور ملی‌پوشان وزنه‌برداری که در این میادین شکست خورده و نتیجه نگرفتند معرفی شده و بار منفی این ناکامی تلخ روی دوش آنها انداخته شد. این دقیقاً درحالی است که وزنه‌برداری ایران در مسیر کسب سهمیه ورودی به بازی‌های المپیک قدم برمی‌دارد و کاروان ورزش ایران روی مدال‌آوری این رشته پرافتخار المپیکی حساب باز می‌کند. اما واکنش‌های صورت گرفته بعد از ناکامی که در بازی‌های آسیایی و جهانی عربستان، وزنه‌برداران را هدف اصلی خود قرار داد، می‌تواند بار منفی روی عملکرد آنها داشته و نهایتاً انتهایش به ضرر وزنه‌برداری در مسیر کسب سهمیه ورودی به پاریس تمام شود.
تغییر نسل قبل از پاریس یعنی تیر خلاص به وزنه‌برداری!
سرمربی تیم ملی وزنه‌برداری با بیان این مطلب که قرار است مرحله جدید اردوی آماده‌سازی تیم ملی وزنه‌برداری از روز 15 آبان در تهران آغاز شود، بدون اینکه حتی بخشی از ناکامی‌های کسب شده را به تفکرات فنی و برنامه‌ریزی‌های کادرفنی که منتهی به شکست و ناکامی شد ربط دهد، کمبودها را بار دیگر به تیم قبلی مدیریتی و فنی وزنه‌برداری مرتبط دانسته و معتقد است که باید حتی در مسیر المپیک وزنه‌برداری تغییر نسل اساسی داشته باشد. قطعاً باتوجه به اینکه خود نواب نصیرشلال و البته مسئولان فعلی فدراسیون وزنه‌برداری جزو مفاخر و ستاره‌های نامدار وزنه‌برداری جهان و المپیک هستند، از آنها بیان این‌گونه مطالب درحالی که فقط 9 ماه تا شروع بازی‌های المپیک زمان باقی مانده است، بعید به نظر می‌رسد. در هیچ جای دنیا 9 ماه مانده تا بازی‌های المپیک دنبال«تغییر نسل» در تیم ملی بزرگسالان نمی‌روند زیرا حتی در شرایط بحرانی فعلی که وزنه‌برداری با آن دست و پنجه نرم می‌کند، مطرح کردن این موضوع درست مثل تیر خلاص و خودزنی برای وزنه‌برداری است. تیم جدید فنی وزنه‌برداری حدود یک سال و نیم است که حکم گرفته و با فراغ بال و اختیار تام برنامه‌های فنی خود را در تیم بزرگسالان پیاده می‌کند. حالا با شرایط و زمان کافی که نصیرشلال و دستیارانش در تیم ملی بزرگسالان داشتند، انداختن توپ به زمین قبلی‌ها و پیدا نکردن دیواری به کوتاهی وزنه‌برداران مطمئناً اشتباه است و بجز به‌هم ریختن و بازی با روحیه و انگیزه وزنه‌بردارانی که مدعی کسب سهمیه المپیک هستند، چیزی عاید کادرفنی فعلی نمی‌کند.
بعد از المپیک بروید دنبال تغییر نسل
یکی دیگر از موضوعاتی که سرمربی تیم ملی وزنه‌برداری به آن اشاره کرده بود، بحث پشتوانه‌سازی است و نگاه کادرفنی بزرگسالان برای ساختن و تغییر نسلی جدید در این رده سنی. قطعاً کسی با تغییر نسل و پشتوانه‌سازی مشکلی ندارد. بلکه بالعکس هرچه در وزنه‌برداری و رشته‌های دیگر شاهد پشتوانه‌سازی و تولید استعدادهای ناب در ورزش کشور باشیم این یعنی رشد و قدم برداشتن در مسیر رشد و توسعه بیشتر. اما هر چیزی سر جا و زمان خودش خوب است انجام شود. ضمن اینکه بحث پشتوانه‌سازی مربوط می‌شود به کمیته استعدادیابی فدراسیون و همینطور مربیان سازنده استانی و شهرستانی و تیم‌های پایه. بنابراین اینطور به نظر می‌رسد که سرمربی تیم ملی در مطرح کردن این موضوع یک مقدار عجولانه حرکت و تصمیم گرفته است. زیرا حالا که ورزش ایران در مسیر کسب سهمیه ورودی به بازی‌های المپیک 2024 پاریس حرکت می‌کند، بحث پوست‌اندازی تیم ملی بزرگسالان زود است. میرمصطفی جوادی در دسته وزنی 89 کیلوگرم، رضا دهدار در دسته وزنی 102 کیلوگرم و علی داودی در دسته وزنی 102+ کیلوگرم 3 ملی‌پوش جوان اما مدال‌دار ما هستند که تقریباً بیشتر مسیر برای کسب سهمیه کامل(3 سهمیه المپیکی برای مردان) را طی کردند. بنابراین مطرح کردن یک چنین مباحث حاشیه‌ای بجز بازی کردن با روحیه و دلسرد کردن‌شان عایدی برای ما به دنبال نخواهد داشت.
ZOOM
اینطور به نظر می‌رسد که شاید سرمربی تیم ملی از مطرح کردن بحث تغییر نسل در زمان حساس و بحرانی فعلی به دنبال این است تا یک مقدار حاشیه امنیت را از وزنه‌برداران صاحبنام و عنواندار بگیرد. اما قطعاً این چاقو دو لبه تیز دارد که هر سمت آن می‌تواند برای کادرفنی در مسیر سهمیه المپیک بُرنده و خطرآفرین باشد. شاید بهتر باشد، سرمربی تیم ملی پشتوانه‌سازی را بسپارد به مربیان سازنده و پایه، خودش هم در مسیر المپیک اول به فکر تثبیت سهمیه‌های ایران باشد، بعد به دنبال تعیین رنگ مدال وزنه‌برداران ما در پاریس و نهایتاً هم تشکیل 2 یا 3 تیم که در زمان اضطرار بتواند از آنها در رویدادهای معتبر بین‌المللی کمک بگیرد.