همه تقصیر را گردن یکدیگر می اندازند
موسوی: جذب مربی خارجی در توان فدراسیون ورشکسته نیست
فائزه زمانی
روزنامه نگار
آسمان بوکس این روزها یک ستاره هم ندارد. ترکش‌های پناهندگی حسین ثوری همچنان ادامه دارد، تا جایی که طلسم 9 ساله مدال بازی‌های آسیایی در هانگژو هم شکسته نشد؛ هرچند بازگشت بی سوغات بوکسورها از چین دور از انتظار هم نبود. حسینی رئیس فدراسیون در بدو ورود به فدراسیون قول مربی خارجی داد اما به مربی 80 ساله ایرانی بسنده کرد تا نشان دهد خیلی خوش‌قول نیست. حالا ابراهیم موسوی مدیرفنی تیم ملی بوکس صفحه جدیدی از ناکامی‌های بوکس را ورق می‌زند، او معتقد است بوکسورها در هانگژو مشکل فنی نداشته‌اند و هرچه بوده زیر سر بدنساز کارنابلد تیم بوده است. او به گفته خودش بارها در این باره هشدار داده بوده اما گوش شنوایی وجود نداشت تا حیثیت بوکس در هانگژو برود.
از طرفی با استعفای حسین نهرودی حالا تیم ملی بوکس سرمربی ندارد. در حالی که شائبه‌های جذب مربی خارجی به گوش می‌رسد، موسوی آب پاکی را روی دست‌مان ریخت تا اینطور به نظر برسد که استخدام مربی خارجی با هزینه‌های دلاری در توان فدراسیون نیست، هرچند شاید با جذب اسپانسر شرایط جور دیگری پیش برود.
نتایج بوکس در هانگژو اصلاً قابل قبول نبود. به نظر می‌رسد بوکسورها از نظر بدنی توانایی مبارزه نداشتند.
متأسفانه بهرامی‌نژاد بدنساز تیم ملی بعد از مسابقات جهانی به کانادا مهاجرت کرد. همین هم باعث شد تا بدنساز دیگری را استخدام کنند. بعد از این اتفاق من هم بارها گفتم که این مربی بدنساز در سطح تیم ملی نیست. در مسابقات جهانی با وجود اینکه تیم 3-2 ماه زیر نظر بهرامی‌نژاد تمرین کرده بود، توانایی بدنی ملی‌پوشان نسبت به بازی‌های آسیایی خیلی بهتر بود و جانانه مبارزه می‌کردند اما در هانگژو بدن بوکسورها بعد از یک راند مبارزه خالی می‌کرد. من 10 بار قبل از بازی‌های آسیایی فریاد زده بودم که این مربی بدنساز خوب نیست و هشدار داده بودم که حیثیت ما را در هانگژو می‌برد اما گوش شنوایی نبود و دست آخر هم از همین ناحیه ضربه خوردیم. بوکسورها در هانگژو از نظر تکنیک و تاکتیک بدون مشکل بودند و از نظر بدنی شرایط خوبی نداشتند.
دقیقاً چه کسی به حرف‌تان گوش نکرد؟
من این موضوع را به همه گفته بودم، به هر کسی که نباید می‌گفتم هم گفتم. حتی 2 نفر را با دستگاهی به روز برای تست میزان آمادگی بوکسورها به اردو آوردم. در حالی که نزدیک به بازی‌های آسیایی بدن ملی‌پوشان باید در پیک خود باشد، آمادگی‌شان 40 درصد بود. همانجا تمام این اتفاقات را پیش‌بینی کردم وگرنه حداقل باید یک برنز در هانگژو کسب می‌کردیم.
نهرودی باتوجه به کهولت سن به سختی کنار رینگ می‌آمد و بیشتر همایون امیری ملی‌پوشان را کوچ می‌کرد. بهتر نبود حداقل یک مربی باتجربه‌تر در کنار امیری به هانگژو اعزام می‌شد؟
همایون امیری هم به اندازه تجربه‌اش برای تیم ملی مایه گذاشت. بیشتر از آن در توانش نبود. اصلاً قرار بود بعد از مسابقات جهانی کادرفنی تغییراتی داشته باشد اما دوستان معتقد بودند که نتایج مسابقات جهانی خوب بوده است، به همین خاطر هم با همین کادر ادامه دادند. فکر کردند در هانگژو نتیجه‌ای بهتر خواهیم گرفت اما بدتر شد.
فکر نمی‌کنید انتخاب نهرودی به عنوان سرمربی، اشتباه بود؟
به شخصه من خودم پای نهرودی را به تیم ملی باز کردم که به عنوان یک بزرگتر حضور داشته باشد تا آرامش در تیم ملی حاکم شود؛ اما از همان اول هم قرار بود نهرودی فقط تا مسابقات جهانی سرمربی باشد و با پایانی خوش خداحافظی کند. اما به یکباره برنامه‌ها تغییر کرد و دیگر کسی گوش شنوا نداشت.
به نظر می‌رسد با حسینی رئیس فدراسیون به اختلاف‌نظر خورده‌اید.
به هر حال ناراحتی در هر خانواده‌ای پیش می‌آید. ناراحتی برادر با برادر عادی است و حل می‌شود. الان هم همه دنبال این هستند که تقصیر را گردن یکدیگر بیندازند؛ کسی نمی‌آید بگوید من مقصرم.
با توجه به استعفای نهرودی در هانگژو، الان تکلیف تیم چه می‌شود؟ این بار سراغ مربی خارجی می‌روید؟
مربی خارجی در توان فدراسیون ورشکسته ما نیست. ما در اعزام ورزشکاران مانده‌ایم، چه برسد به خرج و مخارج مربی خارجی. برای این موضوع به اسپانسر قوی نیاز داریم و وزارت باید کمک‌مان کند. مربی خارجی علاوه بر هزینه قرارداد، به مسکن و خورد و خوراک هم نیاز دارد.
پس این بار هم به مربی داخلی بسنده می‌کنید؟
در حال بررسی گزینه‌های خارجی هستیم. همچنین دنبال این هستیم که از چند اسپانسر خوب هم کمک بگیریم.
با نتایجی که بوکس در هانگژو گرفت، به نظر می‌رسد کار سختی برای کسب سهمیه خواهیم داشت.
همه چیز به اقدامات فدراسیون بستگی دارد. اگر تصمیمات درستی گرفته شود، می‌شود برای کسب سهمیه المپیک پاریس کاری کرد.
اما اگر مربی خارجی هم جذب کنیم باید جوری باشد تا المپیک لس‌آنجلس با او قرارداد ببندیم تا فرصت کافی برای تغییر داشته باشد.