در حافظه موقت ذخیره شد...
از آزادی تا ومبلی؛ برنامه‌ریزی کجاست؟
روزنامه نگار
اینکه ورزشگاه کهنه و فرسوده می‌شود و نیاز به تعمیر دارد، موردی است که در فوتبال دنیا بارها مشاهده کرده‌ایم. هر ورزشگاهی یک عمری دارد، هم به لحاظ چمن و هم سکوها و نیازمند رسیدگی است. درست مانند ورزشگاه سانتیاگو برنابئو که چند سال قبل به دست متخصصان سپرده شد تا هم تعمیر شود و هم تغییراتی در آن به وجود بیاید.
باشگاه رئال مادرید اما برای جایگزینی این ورزشگاه، از مدت‌ها قبل برنامه خود را مشخص کرد. قرار بر این شد که بلافاصله بعد از ترمیم سانتیاگو برنابئو، بازی‌های رئال مادرید به ورزشگاه دی استفانو که ابعادی کوچکتر داشت، منتقل شود. یعنی قبل از اینکه تغییرات در سانتیاگو برنابئو اجرایی شود، رئال مادرید ورزشگاه جایگزین را انتخاب کرد تا مشکلی از این بابت به وجود نیاید.
در فوتبال دنیا چنین اتفاقاتی بارها تکرار شده و البته هیچ تیمی هم بی‌برنامه سراغ این کار نرفته. زمانی تیم ملی انگلیس دیدارهای خود را در ورزشگاه قدیمی ومبلی انجام می‌داد اما وقتی این استادیوم نیاز به ترمیم داشت، مسابقات سه شیرها به مکانی دیگر منتقل شد. یا آرسنال که در هایبوری -استادیوم قدیمی خود– بازی می‌کرد تا ورزشگاه امارات آماده بهره‌برداری شود. حالا آرسنال چند سالی است که دیدارهای خود را در ورزشگاه امارات برگزار می‌کند. در فوتبال ایران اما خبری از برنامه‌ریزی نیست. زمین آزادی به یکباره قرار است زیر کشت برود و روی سکوها نیز تغییراتی اعمال شود. پرسپولیس و استقلال که در آزادی از رقبا میزبانی می‌کنند، سردرگم مانده‌اند که چه ورزشگاهی را جایگزین کنند. جالب اینکه تیم‌های دیگر هم چنین مشکلاتی را دارند. نمونه‌اش همین بازی پیکان و پرسپولیس بود که تا دیروز مشخص نبود در چه ورزشگاه و چه شهری برگزار خواهد شد.
از این دست اتفاقات در فوتبال ایران بارها رخ داده و مشخص نیست چه زمانی برطرف خواهد شد. فوتبال ما فقط نام حرفه‌ای را با خود یدک می‌کشد. نه خبری از برنامه‌ریزی است و نه اراده‌ای برای اینکه چنین مشکلاتی برای همیشه حل شود.