من از فساد در فوتبال باخبرم؛ فدراسیون خبر ندارد!
جباری: مربیان بیمار هنوز مشغول کار هستند
جعفر برزگر
روزنامه نگار
با اینکه نتیجه گرفتن و قهرمان شدن در هر رشته ورزشی در اولویت قرار دارد اما شاید حکایت آن در تیم‌های پایه تا حدودی متفاوت باشد. البته که قهرمان شدن برای بازیکنان در این رده سنی هم ایجاد انگیزه خواهد کرد اما فراموش نکنیم که فلسفه کار کردن در تیم‌های پایه پرورش و شکوفایی استعدادهای ورزشی و در واقع آینده‌سازی است. رضا جباری هافبک تکنیکی سابق پرسپولیس که بیش از یک دهه در این سطح فعالیت دارد یکی از همان مربیانی است که بیشتر به بازیکن‌سازی اهمیت می‌دهد.
شنیدیم که با بازیکنان تیم شما (آراز) تماس گرفتند که در تمرین حاضر نشوند.
من سال‌ها در تیم‌های پایه پرسپولیس بودم و از آنجا که همه موارد در این باشگاه بزرگ و ریشه‌دار رصد می‌شود و تحت نظارت است، هیچ وقت با چنین مواردی برخورد نداشته و فقط می‌شنیدم که در تیم‌های دیگر اتفاقات عجیب و نادری رخ می‌دهد. اما همانطور که شما گفتید متأسفانه این اتفاق افتاد. وقتی به من گفتند که 4 بازیکن اصلی تیم که قرارداد دارند با تماس مربی یک تیم دیگر قرار شده در تمرین حاضر نشوند، باور نکردم و گفتم غیرممکن است.
اما شد؟
بله. مگر می‌شود بازیکنی که با تیم من قرارداد دارد و پنج ماه برایش زحمت کشیده شده با تماس یک مربی سرتمرین نیاید. اگر به آنها توهین شده یا طلبی داشته‌اند که وصول نشده بود حق داشتند. البته آنها با همان مربی به تمرین من آمدند و گفتم چطور می‌توانم به این بچه‌ها اعتماد کنم.
چه ضمانتی هست که در ادامه راه با یک تماس تلفنی دوباره برای تیم مشکل ایجاد نکنند؟با این شرایط به مشکل نمی‌خورید؟
این کار در تمام دنیا غلط است. من هم نمی‌توانم آدرس غلط به بچه‌های مردم بدهم و هیچ وقت از اصولم پا پس نمی‌کشم. به همین دلیل هیچ اشکالی ندارد که بدون آنها ببازم. اما می‌خواهم بگویم که این مسائل در فوتبال پایه اپیدمی شده و چطور می‌شود که من این مسائل را می‌دانم اما فدراسیون و هیأت فوتبال نمی‌دانند؟ شاید عده‌ای منافعی دارند که رصد نمی‌کنند و دوست ندارند که فوتبال پایه درست شود. باور کنید هیچ کاری هم ندارد، اگر همه به قوانین فوتبال عمل کنند نه اینکه مربی برای فوتبال قانون بگذارد.
البته این بازیکنان هم ضرر می‌کنند؟
شک نکنید که ضرر می‌کنند و شاید به قیمت بازی نکردن‌شان تمام شود. اما باید یاد بگیرند که با این سبک و سیاق در فوتبال به هیچ جا نمی‌رسند. این بازیکنان در سنی هستند که خانواده‌های‌شان باید برای‌شان تصمیم بگیرند. این بچه‌ها باید یاد بگیرند که به هر شخصی نباید اعتماد کنند.
متأسفانه سال‌ها است که در فوتبال ما و به خصوص رده‌های پایه چنین اخباری را می‌شنویم.
برای اینکه عده‌ای نمی‌خواهند فوتبال راه درستش را برود. بعضی مربیان ما بیمار هستند و با اینکه مشکلاتی را برای بچه‌های مردم ایجاد می‌کنند اما همچنان تیم دارند و فعالیت می‌کنند. ما می‌شنویم که از بچه‌های مردم پول می‌گیرند و همه هم می‌دانیم که شماره حساب‌های خودشان را نمی‌دهند اما باز هم می‌توان این مسائل را رصد کرد. تیم یوونتوس را چطور به یک رده پایین ترفرستادند؟ پیگیری کردند و سرنخ‌هایی به دست آوردند و پاک‌سازی انجام دادند.اما...
اما چه؟
اما در فوتبال ما هیچ‌کس ککش نمی‌گزد. این جا به من می‌گویند اگر می‌خواهی نتیجه بگیری باید به شیوه بزن زیرش بازی کنی، چون اگر فوتبال بازی کنی می‌بازی. امیدوارم یک‌بار برای همیشه به طور جدی با این مسائل برخورد شده و خانواده‌ها با اطمینان خاطر بچه‌های‌شان را به سمت فوتبال سوق دهند. من تلاشم را می‌کنم با اینکه می‌دانم خیلی گوش‌شنوایی در فوتبال ما وجود ندارد.