همچنان سرگردان بین «دولتی» و «خصوصی»
وصال روحانـی
روزنامه‌نگار
علی خطیر مدیرعامل استقلال سه‌شنبه شب (18 مهرماه) در مصاحبه‌ای تلویزیونی حرف‌هایی زد که شاید قسمتی از آن برای بینندگان آن برنامه تازه باشد، اما آنچه از اظهارات او به ذهن‌ها متبادر شد، این بود که آبی‌پوشان پایتخت (البته مثل رقیب دیرین‌شان پرسپولیس) همچنان محتاج کمک‌های فراوان دولت‌اند و بدون چنین استمدادی امورات‌شان نمی‌گذرد.
این واقعیتی است که تقریباً همگان می‌دانند و سالیان مدیدی است که بدون تزریق پول‌های اهدایی سازمان تربیت بدنی که بعداً به وزارت ورزش تغییر نام داد، استقلال و پرسپولیس قادر به تأمین منابع عظیمی نبودند که برای اداره این دو باشگاه پرطرفدار (ولی پرحاشیه) به آن نیاز مبرم وجود دارد.
ایراد بزرگ در مصاحبه تلویزیونی خطیر این بود که او در عین تشریح دیدارها و گفت‌و‌گوهایش با برخی نمایندگان «مجلس» و مطلع کردن آنها از دریای نیازهای مالی باشگاهش و امکاناتی که برای حل مشکلاتش می‌طلبد، مدعی بود که در امر درآمدزایی هم فعال است و تأکید کرد که مبالغی از اسپانسرها قابل جذب است که با همان‌ها می‌تواند بخشی از امورات باشگاه را تأمین و کارها را اجرایی کند. خطیر گفت چون هر اسپانسری از این می‌ترسد که با حمایت مالی صرف از یکی از دو تیم پرطرفدار خیل عظیم طرفداران تیم مقابل را از دست بدهد، اکثر آنها به عقد قراردادهای همزمان با سرخابی‌ها و حمایت از هر دوی آنان تمایل دارند اما اشکال اینجاست که برای چنین کاری باید بین 300 تا 400 میلیارد تومان هزینه کنند و تعداد شرکت‌ها و تولید‌کنندگان کالاهایی که آمادگی پرداخت این ارقام درشت را داشته باشند، قلیل است.
اظهارات فوق بیش از هر چیزی این نکته را به ذهن آورد که اگر خطیر می‌تواند بخشی از بودجه مورد نیاز آبی‌ها را از طریق کمک‌های مالی اینگونه نهادها و کارخانه‌ها تأمین کند، به چه سبب به صحبت‌هایش با نمایندگان مجلس ادامه می‌دهد و اگر بدون پول دولت، استقلال (و همچنین پرسپولیس) هیچ شانسی برای استمرار حیات خود ندارند، چرا بخش مربوط به تلاش‌هایش در راه درآمدسازی را عمده می‌کند. در حالی که AFC همانند فیفا بر این نکته تأکید دارد که باشگاه‌های آسیایی نباید به کمک‌رسانی‌های دولتی متکی باشند و مؤظف‌اند که همچون نهادهای اداری «تملک خصوصی» عمل کنند، چگونه آبی‌ها با خط‌مشی ترسیم شده توسط خطیر هم به کمک‌های دست‌کم 100 تا 200 میلیارد تومانی اسپانسرها چشم دارند هم می‌کوشند با آماده ساختن نهادهای دولتی از میزان نیازشان و استفاده از بودجه‌های تزریقی آنها گذران عمر کنند. روبه‌راه کردن امورات مالی سرخابی‌ها واقعاً سخت است اما آیا حرفهای تازه خطیر تأکید روشنی بر این موضوع نیست که استقلال همچون پرسپولیس هم دولتی است و هم قدری خصوصی و برای «درآوردن» پول مورد نیازش به هر مجرایی روی می‌آورد حتی اگر آن مجرا ناقض ویژگی‌ها و الزام‌هایی باشد که برای کسب مجوز حرفهای و شرکت در مسابقاتی همچون لیگ فوتبال قهرمانان آسیا به آن نیازی حیاتی وجود دارد.