ژاپن برای چین برنامه داشت، اسیر ما شد
هدایی: این مدال رنسانس تنیس روی میز است
فائزه زمانی
روزنامه نگار
تنیس روی میز در هانگژو با گذر از هفت خوان رستم برنز تاریخی را از قفس شیر بیرون کشید.
امیرحسین هدایی و برادران عالمیان برگ برنده فدراسیون تنیس روی میز بودند که بعد از 65 سال باعث تکرار مدال تیمی در بازی‌های آسیایی شدند.
هدایی، لژیونر و بازیکن جوان تیم ملی که در این تاریخ‌سازی نقش بسزایی داشت، این مدال را رنسانس تنیس روی میز می‌داند و خوشحال است که این اتفاق تاریخی سکوی پرتاب او و هم‌تیمی‌هایش شده است.
نسل غیرقابل تکرار تنیس روی میز اما به این مدال قانع نیست و به گفته هدایی این تازه شروع ماجراست تا پینگ‌پنگ ایران بعد از هانگژو، این بار با کسب سهمیه تیمی المپیک، در آسمان پاریس بدرخشد.
خودت از واکنش‌ها بعد از این برنز تاریخی بگو.
خداراشکر اتفاقی تاریخی مقابل تیم قدرتمند ژاپن رقم زدیم. ما متأسفانه با تأخیر از فرانسه به چین رسیدیم و تازه شب قبل از شروع بازی اول، در هانگژو مستقر شدیم. به خاطر همین موضوع بازی اول مقابل هنگ‌کنگ را واگذار کردیم؛ اما از بازی بعدی روی دور افتادیم و با نتیجه‌ای قاطع ژاپن را شکست دادیم. این برد بیشتر از اینکه در ایران سر و صدا کند در ژاپن سر و صدا کرد و در بسیاری از مطبوعات این کشور، برای ما تیتر زدند. آنها در برنامه‌های تلویزیونی باخت تیم‌شان مقابل ما را تحلیل کردند و گفتند که تیم تنیس روی میز ژاپن برنامه‌ای 10-9 ساله برای شکست چین داشته است اما به طور ناگهانی با سدی به نام ایران برخورد کرده که حالا باید از این به بعد نگران این تیم هم بود.
مدال تاریخی‌ای که کسب کردید حلاوت دیگری برای ورزش ایران داشت.
خداراشکر می‌کنم که با شکست تیم قدرتمند ژاپن آن هم با ترکیب اصلی، به این مدال رسیدیم. اگر یک تیم معمولی را برده بودیم این مدال اینقدر نمی‌چسبید.
شاید کمتر کسی روی این مدال حساب می‌کرد. چگونه این تاریخ‌سازی را رقم زدید؟
در بازی مقابل ژاپن نیما بازی را عالی شروع کرد و در ادامه هم نوشاد بسیار خوب ادامه داد. من هم به عنوان آخرین بازیکن به میدان آمدم و فشار زیادی رویم بود.
ما ساعت یک ظهر، بازی یک چهارم نهایی مقابل ویتنام را انجام دادیم و ساعت 6 هم باید با ژاپن بازی می‌کردیم. من همانجا بعد از برد ویتنام گفتم باور دارم بازی مقابل ژاپن فقط و فقط روحی، روانی است. ما قبل از این اتفاق به این برد و تاریخ‌سازی باور داشتیم و می‌دانستیم که باید هرچه در چنته داریم بگذاریم. خداراشکر بازی پایاپایی انجام دادیم و بردیم.
به نظر می‌رسد این مدال آینده این رشته را عوض می‌کند.
این مدال، رنسانسی در تنیس روی میز ایجاد کرد. بعد از اینکه رنکینگ یک امیدها شدم، بزرگترین موفقیت من این مدال است و حالا جسارت بیشتری برای ادامه راه به من می‌دهد.
برای خودم و هم‌تیمی‌هایم خوشحال هستم چون این مدال سکوی پرتاب ما است و قطعاً نسل پشت سر ما را به آینده امیدوارتر خواهد کرد.
ما کلاً 3 نفر بودیم و 2 مدال گرفتیم، این مدال کم از مدال المپیک ندارد چون قدرت‌های دنیا همه در آسیا هستند. ما با برد تیمی مثل هند و هنگ‌کنگ این مدال را نگرفتیم، با برد ژاپنی این مدال را کسب کردیم که تیم سوم المپیک توکیو شده بود.
از همین جا هم باید از آقای احسانی‌مهر حامی همیشگی‌ام تشکر کنم که از ابتدای مسیر قهرمانی‌ام تا الان مثل پدری مهربان من را حمایت کرده است و من این مدال را مدیون محبت‌های او می‌دانم.
در مسابقات انفرادی چه اتفاقی افتاد؟
در مسابقات انفرادی هم خوب کار کردم، در بازی اول حریف سنگاپوری با رنکینگ 65 را بردم اما در مرحله بعدی مقابل پینگ‌پنگ‌باز چین تایپه‌ای که رنک 7 دنیا را داشت باختم، آن هم به خاطر اینکه این بازیکن کلاً چپ دست بوده و کارهای خاصی انجام می‌دهد، که همین هم کار را برای من سخت کرد.
در هانگژو واکنش‌ها نسبت به این مدال چگونه بود؟
بازی ما با ژاپن خیلی مورد استقبال چینی‌ها قرار گرفت تا جایی که حتی 2 روز آخر که به داخل شهر رفتیم، برخورد عجیبی داشتند، ما را می‌شناختند و با ما عکس می‌گرفتند.
این مدال چقدر ما را به سهمیه تیمی المپیک امیدوار می‌کند؟
تیم ما خیلی خوب است. ما به غیر از ژاپن هم، تیم‌های خوبی را شکست دادیم، برای مثال ویتنام 3 بازیکن چینی داشت که این خود نشان از قدرت آنها می‌داد.
با این نتایج انتظارات از ما بالا رفته است، همه با دید دیگری به ما نگاه می‌کنند. ما هم باید حرفه‌ای‌تر باشیم و نقاط ضعف‌مان را برطرف کنیم تا بتوانیم از این سکوی پرتاب استفاده کرده باشیم.
از اینجا به بعد چقدر نگاه‌ها به تنیس روی میز مستلزم تغییر است؟
ما با کمترین امکانات تیم‌های خوب آسیا را که اتفاقاً در دنیا هم حرفی برای گفتن دارند، شکست دادیم و این مدال تاریخی را کسب کردیم.
اما نه تنها در این مسابقات بلکه در پروتورهای قبل از این هم نتایج خوبی گرفته بودیم که این نشان دهنده پتانسیل و استعداد این تیم است که نیازمند حمایت و دیده شدن است. امیدوارم نگاه حرفه‌ای صورت بگیرد تا در آینده حتی نتایج بهتری هم رقم بزنیم.
شما، نوشاد و نیما در رقابت‌های انفرادی همیشه رقیب بوده‌اید و تا به حال چنین همدلی بین‌تان دیده نشده بود. این همدلی و انرژی خوب از کجا آمد؟
در این مسابقات چه زمانی که نیما و نوشاد بازی داشتند و چه زمانی که من بازی داشتم، همدیگر را حمایت می‌کردیم. تنها راه موفق شدن و تاریخ‌سازی همین یکدلی بود. ما با یکدیگر صحبت و مسائل بین‌مان را حل کردیم. بالاخره این رشته انفرادی بوده و سر تا سر رقابت است؛ هم به خاطر انفرادی بودن وهم سهمیه‌بندی که در رقابت‌های مختلف وجود دارد. هدف اصلی‌مان همین بازی‌های آسیایی و سهمیه تیمی المپیک بود که بدون همدلی واقعاً میسر نمی‌شد.
ما هم‌قسم شدیم و این انرژی خوب را حتی در خلال بازی و پشت میز احساس می‌کردیم که این موضوع تأثیر زیادی در این تاریخ‌سازی داشت.
بلافاصله بعد از بازی‌های آسیایی راهی کانتندر عمان شدی. خستگی چقدر در نتایج این مسابقات تأثیر داشت؟
من در این مسابقات دور اول استراحت خوردم، دور دوم حریف سنگاپوری با رنکینگ 113 را بردم و دور سوم متأسفانه مقابل اسلواکی دارنده رنک 63 دنیا باختم.
از نظر ذهنی خیلی اشباع و خسته بودم، باید پینگ‌پنگ‌باز اسلواک را می‌بردم اما فقط کمی بدشانس بودم.