نمایشی که از تیم پپ گواردیولا انتظار نداشتیم
خشـــم هالنــــد، سردرگمی سیتی
وقتی کمی بعد از سوت پایان در دهانه تونل درگیری جزئی پیش می‌آید، قطعاً ارلینگ هالند در آن نقش دارد. او بالاخره باید در این بازی نقشی ایفا می‌کرد اگرچه بعد از خالی شدن استادیوم از هواداران سرمست از پیروزی باشد. ناراحتی هالند قابل درک بود، او در بازی کاملاً معمولی تیمش نتوانست کاری کند.
منچسترسیتی استانداردهای فوق‌العاده بالایی تعریف کرده است اما در این بازی تیم پپ گواردیولا نتوانست حتی یک حرکت هجومی درست و درمان انجام دهد. ناتان آکه روی پاس نادری از هالند فرصتی داشت اما فقط همین.
چهار تلاش روی دروازه حریف که یکی در چهارچوب بود؛ این معمولاً داستان پنج دقیقه اول بازی‌های سیتی است.
تیم میکل آرتتا سختکوش بود و نسبت به حریف در دیداری که کم کیفیت بودنش غیرعادی بود، خطرناک‌تر بازی می‌کرد اما گواردیولا باید مسئولیت دومین شکست متوالی تیمش در لیگ برتر را بر عهده بگیرد. بله، عامل نبود بازیکنان مصدوم کلیدی بود. اگرچه نبود رودری بشدت احساس شد اما کسی که نبودنش بدترین خبر برای سیتی محسوب می‌شود؛ کوین دبروین است. ستاره بلژیکی در این سال‌ها زیر نظر گواردیولا مورد تحسین قرار نگرفته اما شاید اهمیتش به اندازه لازم درک نشده است. آن پاس‌های بازکننده مدافعان دقیقاً چیزی بود که سیتی بیش از همه جای خالی‌اش را حس کرد به خصوص در این بازی در «امارات».
البته گواردیولا بازیکنانی بااستعداد لازم برای جبران نبود دو ستاره کلیدی‌اش را دارد اما عقب رفتن برناردو سیلوا و استفاده از ریکو لوییز در نقشی جلوتر جوشاب نداد.
تنها مشارکت جدی ماتئو کوواچیچ در این بازی هم برانگیختن شبکه‌های اجتماعی به خاطر تکل خشنی بود که روی پای مارتین اودگارد رفت و مایکل اولیور با کارت زرد لطف زیادی به او کرد. هافبک کروات می‌توانست کارت دوم را هم بگیرد و گواردیولا شاید بهتر بود بین دو نیمه او را تعویض می‌کرد. این کار را نکرد و سیتی از خلاقیت بی‌بهره بود. آنها بی‌صبرانه منتظر یک لحظه جادویی بودند اما جک گریلیش به نیمکت چسبیده بود.
بازی با شوت بی‌هدف ادرسون به پایان رسید؛ چیزی که انتظارش را نداشتند. اما هیچ کس انتظار چنین مسابقه‌ای را از سیتی نداشت، هالند ناامید قطعاً موافق است.
پایان انتظار آرسنال
میکل آرتتا بالاخره اولین پیروزی لیگ را برابر منچسترسیتی به دست آورد با گلی که گابریل مارتینلی تعویض در اواخر مسابقه زد.
بدون ساکا
هواداران آرسنال از همین می‌ترسیدند، اینکه بوکایو ساکا در یک مسابقه نباشد. محصول آکادمی باشگاه در 87 بازی قبلی تیم در لیگ برتر در ترکیب اصلی بود اما حالا روی نیمکت هم جایی نداشت. گابریل ژسوس جای او را به عنوان بال راست گرفت و سعی در تهدید دروازه تیم سابقش داشت اما ضرباهنگ و سرعت ساکا را نداشت.
نگرانی آرتتا
این شروعی نیست که داوید رایا آرزویش داشت. دروازه‌بان قرضی برنتفورد که با اشتباهش باعث باخت تیم به لانس در لیگ قهرمانان شده بود، در اوایل بازی با سیتی هم پراسترس بود. روی سانتری اشتباه کرد که می‌توانست با ضربه آکروباتیک یوشکو گواردیول گل فوق‌العاده‌ای شود. مقابل خولین آلوارس و ماتئو کوواچیچ هم مرتکب اشتباه شد اما می‌تواند ادعا کند اشتباهاتش ضربه‌ای به تیم نزده اما آرتتا قطعاً نگران است.
تعویض طلایی
در مقطعی طولانی از نیمه دوم، به نظر می‌رسید دو تیم به گرفتن یک امتیاز از این بازی راضی هستند اما این تا وقتی درست بود که مارتینلی جایی در زمین برای خود پیدا نکرده بود. این برزیلی که به جای لئاندرو تروسار به بازی آمد در زمان مناسب در جای مناسب بود تا شوتی را به سمت دروازه ادرسون روانه کند. این شوت شانس زیادی با خود داشت و بعد از برخورد با سر آکه گل شد، یک گل سه امتیازی.
بالاخره طلسم شکست
با همه کار خوبی که آرتتا در شمال لندن کرده است، اما یک چیز آزارش می‌داد، اینکه نتوانسته بود سیتی را در لیگ برتر شکست دهد. توپچی‌ها در سوپرجام امسال سیتی را شکست دادند و حالا راهی برای عبور از این تیم در لیگ پیدا کردند. آرتتا برای نخستین بار در لیگ مقابل تیم سابقش به پیروزی رسید ضمن اینکه از سال 2015 آرسنال نتوانسته بود در لیگ منچسترسیتی را شکست دهد یعنی این ناکامی قدیمی‌تر از تقابل آرتتا با پپ است.