افشاگری ستاره قایقرانی از دلایل ناکامی در هانگژو
آقا میرزایی: مدال‌ها به خاطر «مربی اشتباهی» پرید
فائزه زمانی
روزنامه نگار
قایق تیم ملی آب‌های آرام در هانگژو به گِل نشست. درحالی که قایقرانی همیشه پر مدال بوده و انتظار می‌رفت جور بعضی رشته‌ها را در هانگژو بکشد اما با 3 برنز و نتیجه‌ای ضعیف، بار خود را روی دوش باقی رشته‌ها انداخت.
علی آقا‌میرزایی ستاره تیم ملی که در هانگژو صیدی نداشت، بعد از این نتایج سکوتش را شکست؛ او دلایل این نتایج را فقط و فقط عدم دانش پدروسنا سرمربی برزیلی تیم می‌داند و معتقد است مدال‌های طلا و نقره‌اش قربانی تصمیمات اشتباه فدراسیون و سرمربی شده است.
همه منتظر طلای شما در انفرادی و قایق چهارنفره بودیم، چه شد که نشد؟
سال قبل در مسابقات قهرمانی آسیا تایلند توانستم قایقرانان ازبکستان و قزاقستان را به راحتی پشت سر بگذارم و در آن مسابقات 6 طلا گرفتم. پدروسنا سرمربی خارجی تیم در آن مسابقات، تازه 2 ماه بود که با ما کار می‌کرد، اما بعد از آن مسابقات به فدراسیون هشدار دادم که این مربی هیچ علم تمرینی ندارد و حتی در سطح تیم ملی ایران هم نیست. تا به امروز به حرف من گوش ندادند و تمام نتایجی که در بازی‌های آسیایی رقم خورد را من از قبل پیش‌بینی کرده بودم.
انتظارات از قایقرانی در هانگژو بیشتر از اینها بود، دلیل این نتایج چه بود؟
درحالی که فدراسیون 12 مدال را پیش‌بینی کرده بود، متأسفانه کل تیم ما با 3 برنز کارش را به پایان رساند که ضعیف‌ترین نتیجه کل کاروان بود. از آنجایی که در جاکارتا ما یک نقره و 2 برنز گرفتیم و باتوجه به اینکه 1000 متر در جاکارتا حذف شده بود، با تمام این مشکلات و جنگ‌هایی که با فدراسیون و سرمربی داشتم، کابوس‌هایم به واقعیت تبدیل شد.
من به سرمربی گفته بودم که وضعیتم در 1000 متر جالب نیست، به‌خاطر اینکه او اصلاً در این ماده روی من کار نکرده بود و تمام تمرکزش 4 نفره 500 متر بود، هرچند من هشدار داده بودم که در قایق 4 نفره هم وضعیت ما جالب نیست. چون توانایی و تحمل مسابقه دادن ما را پایین آورده و بدن ما را تک‌ریسی کرده بودند.
از آنجایی که من در قایق تک‌نفره و سایر ملی‌پوشان هم در قایق 2 نفره پارو زده بودیم، فشار روی‌مان زیاد بود و خود به خود در مسابقات 4 نفره تأثیر داشت. ما در مقدماتی رکورد خوبی زده و جزو 3 قایق برتر بودیم اما روز فینال اصلاً مانند روز مقدماتی نبودیم و نتوانستیم مدال بگیریم که همه این عوامل به تخصص و علم مربی برمی‌گردد. من این موضوعات و نتایج را از قبل دیده بودم اما فدراسیون به حرف‌های من گوش نداد و آن چیزی که در ذهن خودش بود را پیاده کرد.
ما باید مدال‌های بیشتر و حتی طلا می‌گرفتیم اما یک جورهایی نخواستند، نمی‌دانم چرا اما کلاه بزرگی سر ما و فدراسیون رفت.
تنها فرد در این فدراسیون بودم که تا همین هفته پیش هم مخالف سنا بودم و حتی هشدار هم داده بودم. وقتی که مسابقات تمام شد، همه به حرفم پی بردند و حتی سرمربی عذرخواهی کرد اما چه فایده که کار از کار گذشته بود و زندگی ما ورزشکاران تباه شد. کسی که مدال گرفت باید خوشرنگ‌ترش را می‌گرفت و ما هم که مدال نگرفتیم، می‌بایست می‌گرفتیم و به حق‌مان می‌رسیدیم.
پدرو حتی سطحش از سرمربیان قبلی هم خیلی پایین‌تر بود و مسبب همه این نتایج است.
به نظرت در چنین شرایطی ادامه دادن با این مربی کار درستی است؟
با این نتایج اشتباه است که بخواهیم این مربی را نگه داریم. این موضوع بستگی به تصمیم فدراسیون دارد. من حتی از 3 ماه پیش هم نمی‌خواستم دیگر زیر نظر او پارو بزنم اما نگذاشتند. من قربانی این تصمیمات شدم و مدال نقره و طلای من را از گردنم در‌آوردند. الان هم حتی اگر این مربی بماند با علم تمرین خودم جلو می‌روم، در اردوها حاضر نمی‌شوم و با برنامه‌های خودم در انتخابی المپیک شرکت می‌کنم.
اختلاف نظر تو با پدرو سر چه چیزی بود؟
تمام ملی‌پوشان به این نتیجه رسیدند که تیم ملی باید بهتر از این نتیجه می‌گرفت و همه به عدم دانش این مربی پی برده‌اند. ما سطح خوبی داشتیم؛ در مسابقات قهرمانی آسیا تایلند اگر بخواهم فقط یک مورد را بگویم؛ شاهکار عادل مجللی و شاهو ناصری در کانوی دونفره 1000 متر بود که برای اولین بار با وجود پاروزنان ازبکستان و قزاقستان، طلای آسیا را گرفتند.
کیا اسکندانی و نبی رضایی در کانو دونفره باوجود سطح بالایی که دارند مدال نگرفتند و حتی بعد از قایق هند خط را رد کردند و چهارم شدند.
اگر جدول را به یک غیرمتخصص هم نشان دهیم متوجه نتایج بد تیم می‌شود، نمی‌شود گفت فدراسیون صددرصد مقصر است، به هرحال فدراسیون هم به دنبال بهترین نتایج بود اما زیاد از حد به پدرو باور داشتند. من به فدراسیون می‌گفتم که نتایج مسابقات قهرمانی آسیا تایلند را پای پدرو ننویسید و اینقدر این مدال‌ها را بزرگ نکنید.
ZOOM
با این نتایج شرایط سهمیه المپیک را چطور می بینی ؟
می دانستم که طلا و نقره در دستانم است اما با یک برنامه ریزی و سرمربی اشتباه مدال از دستانم پرید.
باید برای 3 سال آینده بجنگم، این وسط از دست رفتن عمرم اذیتم می کند.امیدوارم در انتخابی المپیک نتایج خوبی بگیرم و به المپیک بروم.بعد از آن هم برای بازی های آسیایی خودم را آماده کرده و این بار طلا بگیرم . مچ دست من 27 شهریور دچار مصدومیت شد و 7 تاندون من دچار پارگی شد .وقتی بعد از 70 روز به اردو برگشتم توانستم دوباره خودم را به ملی پوشان برسانم و نفر اول تیم شدم .این موضوع دو جنبه دارد؛ اول اینکه با اراده و پشتکارم خودم را دوباره به بقیه رساندم اما جنبه منفی ماجرا اینجاست که آنقدر سطح
بچه ها پایین آمده بود که من با 70 روز در خانه خوابیدن، بعد از 2 هفته حضور در اردوها به رکورد قبلی ام رسیدم و قایق بچه ها را گرفتیم.می خواهم بگویم با این مربی فقط درجا زده و حتی به عقب برگشتیم.