فوتبال منسوخ رحمتی در مهم‌ترین بازی تاریخ نساجی
برنده لاتاری بازنده نمایش
آرمن ساروخانیان
روزنامه نگار
طرفداران نساجی بعد از قرعه‌کشی لیگ قهرمانان آسیا از همگروهی با الهلال خوشحال و هیجان‌زده بودند. آنها در اولین حضور قاره‌ای نمی‌توانستند قرعه‌ای بهتر از رویارویی با ستارگانی مثل نیمار و کولیبالی را تصور کنند. اغراق نیست اگر بازی با الهلال را مهم‌ترین بازی تاریخ نساجی بدانیم. تیمی که تا چند سال قبل برای صعود به لیگ برتر تلاش می‌کرد، دو سال قبل توانست با فتح جام حذفی به اولین قهرمانی تاریخ باشگاه برسد و حالا در اولین تجربه آسیایی فرصت روبه‌رو شدن با پرافتخارترین تیم لیگ قهرمانان را پیدا کرد.
فوتبال محتاطانه
طبیعی است که هواداران نساجی در این بازی انتظار بردن الهلال را نداشتند، ولی ترجیح می‌دادند از تیم‌شان نمایش پرشورتری ببینند. با شروع بازی اما مشخص شد که برنامه نساجی تجمع در یک سوم دفاعی است و رحمتی محافظه‌کارانه‌ترین روش ممکن را در پیش گرفته. آنها در زمان تصاحب توپ هم برنامه مشخصی نداشتند. نساجی نه برنامه‌ای برای انتقال سریع یا ضدحمله داشت، نه آمادگی حفظ توپ و کنترل جریان بازی.
الهلال در این شرایط کار سختی برای باز کردن دروازه مظاهری نداشت و بعد از اولین گل میتروویچ که به خاطر آفساید مردود شد، مهاجم صرب در دقیقه 18 بدون مزاحم به گل رسید. نقشه دفاعی رحمتی کمتر از 20 دقیقه دوام آورد و نساجی بعد از آن گل ایده ثانویه‌ای برای بازی نداشت. درگیری بازیکنان دو تیم که از طرف بازیکنان نساجی شروع شد نشان می‌داد که رحمتی شاگردانش را از نظر ذهنی هم برای این بازی حساس آماده نکرده و اضطرابی که در حرکاتش دیده می‌شد به بازیکنان تیم هم منتقل شده بود.
هومن افاضلی، کارشناس تلویزیونی بازی هم بین دو نیمه به تاکتیک اشتباه رحمتی اشاره کرد و گفت: «نساجی می‌توانست این فشردگی را در میانه زمین بوجود آورد و مانع بازیسازی الهلال شود. عقب‌نشینی نساجی با وجود مهاجم سرزنی مثل میتروویچ اشتباه بود.» او درباره درگیری و ده نفره شدن هر دو تیم گفت: «این اتفاق به زیان نساجی است. الهلال بازیکنان تکنیکی زیادی دارد که در صحنه‌های یک در برابر یک تبحر بالایی دارند و زیاد شدن فضاها به نفع آنهاست.»
نیمه دوم هم با برتری الهلال شروع شد و تنها بعد از گل دوم و قطعی شدن برد یاران نیمار بود که نساجی توانست در چند صحنه به دروازه الهلال نزدیک شود و موقعیت بسازد.
رحمتی به عنوان یکی از مربیان نسل جوان طرفدار فوتبالی است که سال‌ها قبل رواج داشت و منسوخ شده. تجمع پرتعداد در زمین خودی و دل بستن به اتفاقات نه برای تماشاگران جذاب است و نه می‌تواند به نتیجه مؤثری ختم شود. فصل گذشته 16 بازی آلومینیوم با هدایت رحمتی با تساوی به پایان رسید که بیشتر از هر تیم دیگری بود. هرچند در فوتبال ایران بازی محتاطانه و کم ریسک رواج زیادی دارد، ولی رحمتی را باید یکی از طرفداران پر و پا قرص آن دانست که کمترین علاقه‌ای به ایده‌های تهاجمی و مدرن فوتبال دارد.
نساجی هم ظاهراً قرار است در مسیر فصل گذشته آلومینیوم پیش برود و همان فوتبال منفعلانه را تکرار کند. دو بازی از چهار بازی این فصل نساجی در لیگ برتر با تساوی به پایان رسیده و فقط یک برد مقابل تیم بحران‌زده صنعت نفت دارد. برد آسیایی نساجی مقابل بمبئی سیتی به دست آمد که از پلی‌آف صعود کرده و اختلاف کیفیت محسوسی با بقیه تیم‌ها دارد ولی نوبهار، حریف بعدی قائمشهری‌ها تیم باکیفیتی است که در ریاض توانست الهلال را متوقف کند و با چنین فوتبال بی‌برنامه‌ای شانس امتیاز گرفتن از آنها به حداقل می‌رسد.
مربی خوش‌شانس
قهرمانی نساجی در جام حذفی با برتری مقابل آلومینیوم، تیم سابق رحمتی به دست آمد. در آن بازی نساجی با هدایت ساکت الهامی شجاعانه‌تر بازی کرد و آلومینیوم با حضور رحمتی روی نیمکت تنها بعد از گل از لاک دفاعی خارج شد.
رحمتی خوش‌شانس بود که تابستان امسال با جابه‌جایی نیمکت‌ها به نساجی رسید. هدایت نساجی در لیگ قهرمانان آسیا برای هر مربی‌ای حکم بردن در لاتاری را داشت، ولی رحمتی نتوانسته از این شانس خوب استفاده کند و نمایش نساجی شایسته هوادارانی نبود که با اشتیاق فراوان به ورزشگاه آزادی رفته بودند.
او در پایان بازی ترجیح داد ژست منتقدانه بگیرد و با گفتن اینکه «کل فوتبال ما تعطیل است» تلاش کرد توپ را به زمین مدیریت بیندازد، ولی مشکلات فوتبال ایران که این روزها همه روی آن اتفاق نظر دارند به معنی فراموش کردن فوتبال بی‌روح نساجی نیست. شاید اگر روزی این مشکلات برطرف شود و فوتبال ایران قدم در مسیر پیشرفت بگذارد، دیگر برای این روش‌های منسوخ و مربیانی که به آن تکیه می‌کنند هم جایی نماند.