در دفاع از عملکرد مورینیو در رم
دردسرهای آقای خاص
رم بدترین شروع خود در یک فصل را در سال‌های اخیر داشته و با پنج امتیاز از شش بازی تا قبل از دیدارهای این هفته در رده شانزدهم قرار داشت. تنها پیروزی این فصل با نتیجه ۷ بر صفر مقابل امپولی بود اما با سالرنیتانا و تورینو مساوی کرد و به هلاس ورونا، میلان و جنوا باخت.
با توجه به اینکه مورینیو برای سومین فصل روی نیمکت جالوروسی قرار گرفته، می‌شود به راحتی استناد کرد به اینکه اوضاع برای او بعد از دو سال خراب می‌شود. این تحلیل سریع شرایط تیمی است که مشکلات زیادی دارد.
اولین آنها و چیزی که خیلی‌ها به آن اذعان دارند، بحران مصدومیتی است که دامن باشگاه را گرفته؛ پنج بازیکن ترکیب اصلی تیم در حال حاضر نمی‌توانند بازی کنند و بازی امشب با فروزینونه را هم از دست می‌دهند: ماراش کومبولا، دیگو یورنته، کریس اسمالینگ، تامی آبراهام و رناتو سانچز. با توجه به اینکه از فصل جدید هنوز دو ماه نگذشته، این شرایط خیلی بدی برای مورینیو و رم به حساب می‌آید که دست آنها را برای استفاده از گزینه‌های متعدد در سراسر زمین می‌بندد. در نتیجه، بازیکنان مشخصی مجبورند بیشتر بازی کنند و این احتمال آسیب‌دیدگی آنها را نیز افزایش می‌دهد.
مسأله دومی که رم را تحت فشار گذاشته، نبود سرمایه‌گذاری است. محدودیت‌های مالی ناشی از انطباق با قوانین بازی جوانمردانه یوفا در تابستان آشکار شد و با وجود تلاش‌های زیادی که انجام دادند نتوانستند مثل سایر رقبا در بالای جدول لیگ ایتالیا بازیکنان باکیفیت به تیم خود اضافه کنند.
رم تنها یک بازیکن قطعی در این تابستان خرید، لئاندرو پاردس از پاری‌سن‌ژرمن با 5/2 میلیون یورو. بازیکنان دیگر به صورت قرضی اضافه شدند مثل روملو لوکاکو و رناتو سانچز یا به عنوان بازیکن آزاد آمدند مثل اوان اندیکا و حسام اعور. مجموع پرداختی باشگاه برای پاردس و بازیکنان قرضی 3/9 میلیون یورو بود.
در مقایسه، ناپولی 66 میلیون یورو خرج کرد، لاتزیو حدود 30 میلیون یورو، اینتر بیش از 50 میلیون یورو، میلان بیش از ۱۰۰ میلیون یورو، آتالانتا بیش از ۶۰ میلیون یورو و یوونتوس بیش از ۲۰ میلیون یورو. نباید خیلی تعجب کرد از اینکه جالوروسی توان رقابت با تیم‌های طراز اول دیگر ندارد.
عامل سوم عملکرد نابخشودنی روی پاتریسیو، دروازه‌بان رم است که با اقتدار در میان گلرهای لیگ ایتالیا بدترین بوده. این دروازه‌بان ۳۵ ساله پرتغالی به تنهایی تیمش را عقب نگه داشته. در شش بازی، ۱۹ ضربه روانه دروازه رم شده که پاتریسیو ۱۱ بار دروازه‌اش باز شده و تنها 8 سیو داشته. شاخص سنجش عملکرد دروازه‌بان‌ها PSxG-GA است که توانایی‌های شوت‌گیری را محک می‌زند و بر اساس کیفیت ضربات رده‌بندی می‌شود. مثلاً مثبت دو نشان می‌دهد دروازه‌بان از دو گل مسلم جلوگیری کرده و منفی دو نشان می‌دهد گلر دو گلی خورده که نباید می‌خورده.
عدد پاتریسیو روی این ۱۱ گل منفی 4 بوده و این قطعاً روی عملکرد تیم تأثیر منفی گذاشته است.
این اتفاق جدیدی نیست. شاخص گلر باسابقه پرتغالی فصل قبل هم منفی 6 بود که بعد از آندره آ کانسیلی دروازه‌بان ساسولو که به رقم باورنکردنی 14 رسیده بود، بدترین دروازه‌بان لیگ ایتالیا بود. این را نمی‌توان تقصیر مورینیو انداخت. باشگاه در تابستان یک دروازه‌بان خوب نخرید و گلری که فصل قبل خریدند، مایل اسویلار، اصلاً قابل اعتماد به نظر نمی‌رسید.
اعداد دیگر مثل شانس گلزنی رم و متوسط ضربات رم در ۹۰ دقیقه در مقایسه با رقبا بدشانسی این تیم را هم ثابت می‌کند.
با توجه به همه این عوامل، آیا می‌توان مورینیو را به خاطر عملکرد ضعیف رم در شروع این فصل مقصر دانست؟ مربی پرتغالی جالوروسی را در فصل اول کارش به قهرمانی جام لیگ کنفرانس اروپا رساند و در فصل دوم تا فینال لیگ اروپا پیش برد که با توجه به منابع در اختیارش فوق‌العاده بود. بنابراین با وجود سابقه مشکلات مورینیو در فصل سوم کارش در باشگاه‌ها، شاید باید به او فرصت داد تا وقتی که جایگاه تیمش را در جدول اصلاح کند.