در حافظه موقت ذخیره شد...
بوکس ایران و یک ناکامی دیگر
بدترین در تاریخ
قرار بود در بازی‌های آسیایی نتایج قهرمانی جهان جبران شود اما حالا بازی‌های آسیایی به یک فاجعه بزرگ تبدیل شده است. در جاکارتا 3 نفر رفتند و بدون مدال ماندند اما در این دوره 5 نفر بی‌مدال بر می‌گردند که به لحاظ تعداد نفرات حاضر در ترکیب تیم ملی این بدترین نتیجه تاریخ است اما دلیل این ناکامی چه بوده؟ تیمی که تنها مدال‌دار تاریخ را هم در ترکیب خود داشت و باید با قدرت به روی رینگ می‌رفت اما ستاره در همان دور نخست با شکست از رقیب نه چندان قدرش از جدول حذف شد. چه اتفاقی در اردوهای تیم ملی گذشته که این بلا سر این تیم آمده. رئیس فدراسیون بوکس وعده از کسب سه مدال داده بود اما حتی یک مدال هم کسب نشد. نکته عجیب ماجرا این بود که در هانگژو سهمیه بازی‌های المپیک هم توزیع می‌شد اما تیم ایران هم از کسب مدال بازماند و هم از کسب سهمیه المپیک تا کار برای رسیدن به بازی‌های المپیک پاریس سخت و دشوار شود.
این شکست عجیب را باید در تصمیمات و اتفاقاتی که در دو سال اخیر رخ داد، جست‌و‌جو کرد. جایی که بوکس ایران با وجود کسب مدال برنز جهان که اولین مدال تاریخش بود، هزار و یک حاشیه به روی خودش دید و برخی از صاحب منصبان فعلی در شعله ور شدن اختلافات نقش داشتند. بعد از ایجاد تغییر و تحولات فراوان در فدراسیون بوکس هم تصمیماتی گرفته شد که ابداً بوی تغییر و تحول فنی نداشت و در عوض بیشتر تسویه حساب شخصی نشان می‌داد؛ وگرنه چرا باید سرمربی جوان و کارنامه‌دار تیم ملی کنار برود و سرمربی 80 ساله ای که به دلیل ناراحتی قلبی مدتی حتی مجوز همراهی تیم ملی را هم نداشت، انتخاب شود؟
تصمیماتی که به پای کمیته فنی نوشته شد اما بیشتر از اینکه برای کمک به تیم ملی باشد؛ حالت تسویه حساب داشت. ابتدا صحبت از انتخاب سرمربی خارجی کردند اما در ادامه به جای انتخاب سرمربی خارجی تن به انتخاب کسی دادند که بارها در تیم ملی امتحانش کرده بودند. بلایی که سر بوکس آمد بیشتر از اینکه حاصل مشکلاتی باشد که سال‌ها گریبانگیر این تیم است؛ حاصل حسادت بود. حسادتی که بعد از مدال برنز دانیال شه‌بخش در مسابقات قهرمانی جهان که برای اولین‌بار به دست آمده بود، به راه افتاد.