نهرودی باید سرپرست می شد نه سرمربی!
احدی: بوکسورهای ما راند مربیان را باختند
فائزه زمانی
روزنامه نگار
روزهای خوبی برای بوکس نیست؛ پرونده 5 بوکسور ایران در بازی‌های آسیایی هانگژو بسته شد آن هم بدون هیچ مدالی. 9 سال از کسب آخرین مدال در بازی‌های آسیایی می‌گذرد و بوکس ایران هنوز اندرخم یک کوچه است.هر 5 بوکسور کشورمان از رینگ هانگژو حذف شدند تا بدون سوغاتی به ایران باز گردند.اکبر احدی که 9 سال پیش تیم ملی با هدایت او موفق شد 2 نقره و یک برنز را از بازی‌های آسیایی اینچئون دشت کند، معتقد است بوکس ما با سیری نزولی از بوکس آسیا عقب افتاده است. به گفته احدی مسئولان فدراسیون باید از همین فردا به فکر باشند تا بوکس بتواند خودش را به المپیک پاریس برساند.
چرا اینقدر حال و روز بوکس بد است؟
بوکس در این یکی دوسال اخیر چالش‌های بزرگی را پشت سرگذاشته است. بعد از فرار رئیس سابق، روح‌الله حسینی 5-6 ماه سرپرست بود که عملاً قدرت مانور و انجام هیچ کاری را نداشت. الان هم تازه چندماهی است که بعد از برگزاری انتخابات، رئیس شده است؛ اینها علاوه بر بی‌ثباتی، بی‌برنامگی و عدم مدیریت صحیح، بخشی از ناکامی بوکس هستند که باعث شده این رشته در آسیا عقب بیفتد.
ما آخرین مدال‌مان در بازی‌های آسیایی را با خود شما در اینچئون گرفتیم، چرا این طلسم در هانگژو هم شکسته نشد؟
بله، درست است. آخرین مدال‌های ما به 9 سال پیش برمی گردد. متأسفانه این طلسم 9 ساله عدم مدال‌آوری در بازی‌های آسیایی، نشان دهنده سیر نزولی ماست. در بازی‌های آسیایی جاکارتا ما فقط 3 نماینده داشتیم و اجازه حضور بوکسورهای بالای 75 کیلوگرم‌مان را به ما ندادند، از همان جا استارت سرازیری ما خورده شد تا بوکس دچار فراز و نشیب شود، این وسط دودش هم فقط در چشم بوکسورها رفت.
برای نجات بوکس باید چکار کرد؟
ما هرسال مربی عوض می‌کنیم و این تعدد مربی به بوکس ما لطمه زده است. باید قبل از هر انتخاب با کمک خردجمعی تصمیم منطقی گرفته شود و پشت هر انتخابی که داریم چه داخلی و چه خارجی بایستیم و حداقل 4 سال زمان بدهیم تا برنامه‌های مربی پیش برود.
به نظرمی رسید نهرودی با توجه به کهولت سن در هانگژو کار سختی داشت. در چنین شرایطی هدایت بوکسورها در خلال مسابقه بیشتر برعهده همایون امیری بود که تجربه کافی نداشت.
این موضوع به سیاست فدراسیون برمی گردد؛ وجود نهرودی در کنار تیم ملی نعمت است اما کاش او را به عنوان سرپرست تیم انتخاب می‌کردند نه سرمربی. به نظر می‌رسید نهرودی با توجه به سن و سالش خودش هم در هانگژو اذیت می‌شد و در استراحت بین راندها پله‌ها را به سختی بالا می‌آمد تا بوکسورها را کوچ کند. از قبل باید فکری به حال این موضوع می‌شد و مربی باسابقه‌ای را در کنار همایون امیری به هانگژو می‌فرستادند.
مشکل فنی بوکسورهای ما بیشتر در چه زمینه‌ای بود؟
اکثر بوکسورهای ما راند اول را که راند مختص خود بوکسور است را می‌بردند اما راندهای دوم و سوم که راند مربیان است را واگذار می‌کردند. به نظر می‌رسید که آمادگی بدنی بوکسورها و کوچینگ ما در این مسابقات مشکل داشت.
با این وجود به نظر نمی‌رسد بوکس ایران در المپیک پاریس نماینده داشته باشد.
باید برای بوکس هزینه شود، زمانی برای کسب سهمیه باقی نمانده است و باید از همین فردا به فکر مسابقات جهانی باشیم. ما به مربی خارجی نیاز داریم و فدراسیون باید هرچه سریع‌تر به فکر باشد. بوکس ما این پتانسیل را دارد که سهمیه المپیک پاریس را بگیرد. ما بازیکنان خوبی داریم که فقط باید برای‌شان برنامه‌ریزی کرد و به خوبی هدایت شوند.
داوری را در این مسابقات چطور دیدید؟ عده‌ای معتقد بودند در مبارزه شه بخش با حریف چینی ناداوری صورت گرفته است.
به نظرم داوری در این مسابقات به ضرر ما نبود. حتی در مبارزه دانیال شه بخش با حریف چینی همه چیز 50-50 بود، مطمئن باشید اگرهمین بازی در ایران برگزار می‌شد، داوری به نفع ما بود. اما طبیعی بود که بازی 50-50 را به چین میزبان بدهند.
صحبت پایانی
امیدوارم با حمایت مسئولان کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش بوکس به حق خود برسد و هرچه سریع‌تر به جایگاه اصلی خود برگردد.
ZOOM
در بازی‌های آسیایی جاکارتا ما فقط 3 نماینده داشتیم و اجازه حضور بوکسورهای بالای 75 کیلوگرم‌مان را به ما ندادند، از همان جا استارت سرازیری ما خورده شد تا بوکس دچار فراز و نشیب شود، این وسط دودش هم فقط در چشم بوکسورها رفت.