تصمیم‌های عجیب، اوضاع اسفبار
این مس‌ها، طلا نمی‌شوند
اکبر منتشلو
خبر نگار
اتفاقات شگفت‌انگیز در فوتبال کشورمان انگار تمامی ندارد و این اتفاقات شگفت‌انگیز از لیگ برتر گرفته تا تمام سطوح فوتبال در حال تکرار است.
متأسفانه در طول روزها و هفته‌های گذشته در خصوص وضعیت اسفبار لیگ برتر و حواشی که اصل فوتبال را در لیگ‌برتر زیرسوال برده است، نوشتیم و این در حالی بود که لیگ برتر فوتبال کشورمان بالاترین سطح فوتبال است. علی الظاهر این مسابقات باید الگویی برای سطوح پایین‌تر مسابقات فوتبال باشد و در حقیقت هر چقدر لیگ‌برتر حرفه‌ای‌تری داشته باشیم، همین موضوع به سطوح دیگر منتقل خواهد شد، اما با تأسف فراوان هر چه‌قدر که در لیگ‌برتر، بی‌برنامگی می‌بینیم و حواشی جای اصل را گرفته است، همین شرایط به سطوح پایین‌تر منتقل شده است. در ادوار مختلف لیگ برتر شاهد بودیم که مالکیت چند تیم لیگ برتر توسط یک فرد و یا یک سازمان، شائبه‌های زیادی را به وجود آورد و حتی گاهی صحبت از محرومیت فوتبال کشورمان به خاطر همین مسائل به میان آمد. حالا همین شرایط و در حقیقت بدتر از آن را در لیگ آزادگان شاهد هستیم، لیگی که باید به نوعی تغذیه کننده لیگ برتر باشد. با نگاهی به جدول 18 تیمی این رقابت‌ها، مس سونگون از چهار بازی 12 امتیاز کسب کرده و در صدر جدول قرار دارد. بعد از این تیم، تیم‌های سایپا و چادرملو اردکان با 10 امتیاز در رده‌های دوم و سوم هستند و پارس جنوبی جم نیز با 9 امتیاز در رده چهارم ایستاده است و فعلاً مدعیان صعود هستند. اما در میانه‌های جدول تیم نام آشنایی دیده می‌شود، مس کرمان با کسب 4 امتیاز از 4 بازی و سابقه طولانی در لیگ برتر، در رده دهم قرار گرفته است و وضعیت چندان مناسبی ندارد و این در حالی است که فصل گذشته این تیم در لیگ برتر به میدان می‌رفت. باید بازهم در جدول رده‌بندی پایین‌تر بیاییم، جایی که در رده هفدهم جدول مس شهر بابک را می‌بینیم این تیم هم که معمولاً در این رقابت‌ها، اوضاع خوبی داشته، در این فصل با کسب یک امتیاز از 4 بازی در رده هفدهم ایستاده است. این تیم‌ها، سه تیم صنایع مس کشور در لیگ دسته اول هستند که اوضاع هر کدام متفاوت تر از دیگری است و البته مس رفسنجان هم در لیگ برتر به میدان می‌رود. حالا سؤال این است، چه کسی و یا کسانی برای این تیم‌ها تصمیم می‌گیرند که شرایط آنها این گونه است؟ چرا از یک مجموعه چهار تیم باید در سطح یک و دو فوتبال کشورمان حضور داشته باشند؟ چه کسانی برای این تیم‌ها تصمیم می‌گیرند و چه نفعی برای آنها وجود دارد که این‌گونه و با این وضعیت‌های متفاوت در فوتبال حضور دارند؟ شاید پاسخ به این سؤالات بخشی از وضعیت این تیم‌ها را مشخص کند، اما به طور حتم نمی‌توان از این‌گونه حضور تیم‌ها و این‌گونه باشگاه‌داری در فوتبال چه در سطح حرفه‌ای و چه در سطح لیگ آزادگان، انتظار زیادی داشت. البته بی‌توجهی مسئولان فوتبال به این وضعیت هم کاملاً، شرایط و محیط را برای این افراد مهیا کرده است که قطعاً به نفع فوتبال کشورمان نخواهد بود. این شرایط محیط سالم را برای رقابت تنگ خواهد کرد و استعدادهای فوتبال را نیز به نابودی خواهد کشاند.
فعلاً باید به همین میزان بسنده کرد، اما به طور حتم با کنکاش در این تیم‌ها و این نوع باشگاه‌داری می‌توان به موضوعات جالب‌تری هم رسید، موضوعاتی که حتماً نه به نفع صنایع مس کشور خواهد بود و نه مسئولانی که در این خصوص تصمیم‌گیر هستند، توان پاسخگویی به مردم را خواهند داشت. هر چند گناه مسئولان فوتبال در این موضوع و بی‌توجهی آنها به این شرایط لیگ آزادگان، کمتر از افرادی که معمولاً به دنبال سوء‌استفاده هستند، نخواهد بود. شاید بتوان در روزهای آینده اطلاعات بیشتری در این خصوص برای شفاف‌سازی افکار عمومی منتشر کرد.